Soms zit het mee en soms zit alles tegen!

Ik was vanmorgen al vroeg wakker. Chiel ook trouwens. Om 6 uur zaten we allebei al aan het ontbijt. De lucht was bewolkt en toen we naar het nieuws keken zagen we dat het T1 was. Het begin van een storm of typhoon. Gedver. Dat komt echt slecht uit! De hele week is het bloedheet met strakblauwe hemel en nu precies vandaag, krijgen we een typhoon!

Vandaag zouden we namelijk om 15.45 uur in een helicopter stappen met Wytske, Mark en Jos. Ik had er helemaal zin in. Eindelijk eens kijken hoe Hong Kong eruit ziet in vogelvlucht. En we zouden opstappen boven op het Peninsula Hotel! Niet de eerste de beste!

Maar voor het zover was, zou ik Sanne ophalen bij haar thuis, eens kijken hoe de Sorrento Towers erbij staan en dan in de taxi naar de Ikea. Gewapend met haar adres in de hand stapte ik een taxi in. De taxichauffeur had werkelijk geen idee waar ik het over had, dus ik liet me maar afzetten bij de Airport Express. De taxichauffeur had andere plannen. Hij wilde naar de airport rijden! Nog net op tijd nam hij de goede afslag!

Nadat ik een rondje had gelopen over de roofgarden, alle flats van dichtbij had gezien, zag ik eindelijk de Sorrento Towers. Mooi. Ik was op tijd! Vol vertrouwen liep ik naar de gate waar de bewaking stond. Drie man sterk keken mij aan. Ik liet mijn briefje zien met het adres van Sanne. "You have to push the buttons!", zei de man. Buiten de gate staat namelijk zo'n belbord. Je drukt eerst op welke toren je moet zijn, dan de verdieping en dan welke flat. Als het goed is wordt dan in die flat de telefoon opgenomen en van binnen uit kunnen ze de gate openen. Prachtig systeem. Er komt geen mens binnen die er niet moet zijn.

Ik drukte alles in wat op mijn briefje stond, de telefoon ging maar werd nooit opgenomen! Hoe kan dat nou? We hebben toch een afspraak? Nog een keer proberen. Op nieuw ging de telefoon maar weer niemand aan de andere kant van de lijn. "Sorry miss, may be you can call her by phone", zei de man. Goed idee. Jammer. Maar ineens zag ik dat ik Sanne's nummer niet in mijn telefoon had staan. Wat te doen...Wytske bellen! Of zij misschien Sanne wilde bellen om te zeggen dat ik bij de bewaking stond. En tijdens het bellen hoorde ik al dat vervelende piepje...dat piepje dat aangeeft dat de batterij leeg is...

Ik heb een uur gewacht bij de gate. Mijn telefoon deed niets meer. En ten einde raad ben ik alle flats per belbord gaan bellen op de 19de verdieping maar ik kreeg of een chinese mevrouw aan de lijn of de telefoon werd niet opgenomen. Dan maar weer naar huis.

Thuis aangekomen kon ik gelukkig met Chiel's telefoon bellen naar Sanne. Ze had me al een mailtje gestuurd om te vertellen dat ze de verkeerde verdieping had opgeschreven!! Wat een klucht. Ondertussen was het al half twaalf en bleef er weinig tijd over om naar de Ikea te gaan. Morgen gaan we het maar opnieuw proberen en ik neem dan een volledig opgeladen telefoon mee! Zonder telefoon ben je echt onthand.

Vervolgens waren Chiel en ik al helemaal klaar voor de helicopter vlucht. Alles zat in de tas. Fototoestel lag klaar. En opeens bedachten we ons dat het wel leuk zou zijn om aan de hightea te gaan in het Peninsula Hotel.

Lekker decadent. Eerst aan de thee, dan het dak op en daarna de chopper in. Zo gezegd zou gedaan. We zaten aan de heerlijke scones met room en jam toen de telefoon ging. Wytske aan de lijn. "Ze hebben de vlucht gecancelled! Vanwege het slechte weer!" Nee he...Buiten zag het er nog wel aardig uit. Het was wel wat bewolkt en het waaide wel wat maar niet zo erg dat je denkt "storm".

Ja niets aan te doen. Als ze niet vliegen dan vliegen ze niet. Hopelijk kunnen we gauw als nog de lucht in per helicopter want ik heb me er nu al zo op verheugd. Nou ja. Jos afgebeld en toen zijn Chiel en ik maar een stukje gaan lopen over de boulevard.

En daar merkten we wel hoe hard het eigenlijk waaide. De politie was per boot op het water, door de luidspeakers klonk dat je bij het water weg moest blijven want de T1 was veranderd in T3. Volgende keer beter...