MacLehose trail en BBQ

Gistermorgen om 10 uur stapten we de taxi in. Jos, Jesse, Chiel en ik gingen hiken! We hadden er allemaal vreselijk veel zin in. Jos had broodjes gehaald bij de supermarkt en Jesse had zelfs thermoskannen vol koffie in de rugzak zitten. Het leek erop dat we ons goed hadden voorbereid qua eten en drinken. Ik had de flessen water de dag ervoor in de vriezer gestopt zodat het water een lange tijd koel zou blijven, en met de hikinggids onder de armen stapten we in.

De chauffeur kon ons helemaal brengen naar het beginpunt...zei die...hmmm... Dat viel ietsjes tegen, Hij had geen idee waar hij precies moest zijn dus werden we afgezet bij stage 1 i.p.v. stage 2 van het MacLehose Trail. Geen probleem, zeiden we allemaal, wij houden wel van een stukje lopen! Toen we waren afgezet op de dam van het Highland Waterreservoir overviel de hitte... 38 graden!!

Niet zeuren, doorlopen en de lange weg over de dam bracht prachtige vergezichten, het water was knalblauw en de lucht ook. Ge-wel-dig! Dat is nou zo leuk van hiken, vind ik. Je komt op plekken waar je nog nooit geweest bent en 9 van de 10 keer kan je plekken ook nooit meer terug vinden. Je moet echt genieten van het moment!

We liepen en we liepen en we liepen nog een stukje verder...aan het eind van de dam stond een shelter waar we even hebben gezeten. Niet omdat we moe waren maar omdat het zo verdomde heet was! Van Jesse mochten we hier niet de koffie drinken. Geen leuk plekje. Effe doorlopen nog. Dus daar gingen we omhoog...de eerste helling was een feit. Jos en Jesse, allebei jong van lijf en leden, liepen lekker door.

Nou ik niet...ik had mijn tijd nodig om naar boven te lopen. Het lijkt niets, maar met 38 graden boven op je bolletje, is het best zwaar! We liepen dus in gedeelten. Zij voorop en op punten waar een shelter stond wachtten ze op ons. Wij kwamen 20 minuten later boven, namen effe rust en dan gingen we weer.

Op een bepaald punt liepen we de bocht om en daar zagen we in de diepte een prachtig strand! Oh yeah!! Effe afkoelen zou geen overbodige luxe zijn. Alleen nog even naar beneden lopen... Ik zal je vertellen dat naar boven lopen geen pretje is maar naar beneden al die trappen af ook niet! Mijn benen trilden en de hitte was zinderend. De struiken waren laag...geen schaduw. Maar toen we dan eindelijk op het strand stonden, waren we zooo blij! Kleren uit en dat water in!!! Wat was dat lekker!! Het water was gewoon warm en het zand super zacht. Op dat moment had ik echt geen zin meer om dat water ooit uit te komen...Jos trouwens ook. Hij had een idee. Gewoon hier blijven, lekker plonzen en over 2 uur dezelfde weg terug en een taxi nemen. Achteraf zou dat het beste zijn wat we hadden kunnen doen...met 38 graden...Maar Jesse en Chiel wilden heel graag de trail aflopen...

Dus na de koffie en de heerlijke broodjes en ietsje opdrogen, de kleren maar weer aan, het zand zo goed en kwaad als het ging afkloppen, en de weg vervolgen. Ik heb nog wel een paar keer met weemoed achterom gekeken...Strand! Water!

Het pad slingerde zich door bosjes en palmen al snel naar boven. Het was over met de cementen voetpaden. Vanaf hier werd het stenen, zand en opgedroogde modder van de Black Rain van een paar dagen eerder. Het was zwaar. Heel zwaar...Vanaf hier was het alleen maar naar boven lopen, en steeds als je dacht dat je niet hoger kon, slingerde het pad met een bochtje weer verder omhoog....Shit!

Op zich liep het goed, maar door de hitte en de brandende zon werd het steeds zwaarder. Bij de volgende shelter zaten Jos en Jesse weer te wachten. Nadat we hadden bekeken hoe we moesten lopen en nadat we hadden gecheckt hoeveel water we nog hadden, bleek al gauw dat we te weinig water bij ons hadden. Ik moet misschien even uitleggen dat sommige trails hier en daar een standje hebben staan waar je water kan kopen. Nou deze dus niet. En daar hadden we eigenlijk geen rekening mee gehouden.

Jesse had een plan. Hij ging straks op zoek naar water. Aan het eind van het pad, zouden we links moeten om eerder te stoppen met de wandeling en rechts was eigenlijk het strand waar we in eerste instantie naar toe wilden gaan. Maar omdat de taxichauffeur ons eerder had afgezet konden we dat strand niet meer bereiken. Het was ondertussen 4 uur 's middags geworden en rond 5 uur zouden we de rest van de gang ontmoeten voor een BBQ in Sai Kung.

Nadat we weer hadden gerust, liepen we weer verder. Jos en Jesse liepen weer voorop en waren in no time al uit het zicht verdwenen. Na een tijdje zagen we Jos weer zitten in een shelter. Jesse niet. "Hij is water bij het strand halen", zei Jos. Ik keek naar beneden en dat was best een afstand. Dat strand...
Ineens kwam Jesse's koppie om de shelter heen kijken. Hij was naar beneden gerend, bij een oud vrouwtje liters water gehaald en zelfs 2 biertjes! Daarna was hij in een moordend tempo weer naar boven gelopen alleen nu met een rugzak die vol zat met extra gewicht! Ik heb geen idee hoe hij dat doet, maar die conditie van Jesse gaat door het dak! Wat een kanjer!



We hebben voor dood op die bankjes gezeten, fles na fles leeg gedronken en toen zouden we naar het eindpunt gaan. Volgens de GPS van Jos was het nog maar 500 meter. Niet dus. Dat was hemelsbreed gemeten. Helaas moesten wij nog heuveltje op en heuveltje af, overvallen door kramp in mijn bovenbenen en na 30 minuten kwamen we eindelijk aan. Jos zat in de taxi te wachten met de airco op max, hihi. Laat die meter maar lopen, had Jesse tegen de taxichauffeur gezegd. Dus we hadden in ieder geval een taxi! Ik ben nog nooit zo blij geweest om een taxi te zien!

Toen op weg naar Sai Kung. Mickey en Jaap waren er al en hadden een grote tafel bezet gehouden. Chiel en Jos namen een lekker groot ijskoud biertje en Jesse en ik hadden zo'n enorm groot glas met Mango Slush. Wat lekker!!! We hebben ons een voor een omgekleed in de toiletten, om een droog tshirt aan te trekken, tijger garnalen gekocht op de vismarkt en geslenterd naar de BBQ plek.

Ik moet eerlijk zeggen dat niemand van ons honger had. We hadden alleen maar dorst. En bijkomend kleinigheidje...we zaten buiten overdekt. En de BBQ gaf hitte af. En mijn hersenen gaven hitte af. En dat droge tshirt was opnieuw doorweekt... We waren met ons vieren kapot. Ik kon niet meer. De mannen hielden goed vol. Maar het enige wat ik wilde was een douche nemen en naar bed. Door de oververmoeidheid begon ik ook steeds te huilen. Wij zijn dan ook eerder vertrokken...

Thuis gekomen ben ik in 1 streep naar de badkamer gegaan, me omgekleed en in bed gaan liggen.
Vanmorgen wakker geworden om 8 uur omdat Chiel zich alweer stond om te kleden om met Jos te gaan hardlopen op de boulevard...

Het was echt een geweldige dag! 13 Kilometer lopen in 6 uur.  En niets leuker om met vrienden zo'n trip te maken. En de volgende keer ga ik gewoon weer mee. Maar het moet alleen geen 39 graden meer zijn... Als je deze link aanklikt kan je zien hoe we gelopen hebben...
http://www.gmap-pedometer.com/?r=3923283



Have a nice day!