De eerste dag

Gisteren zijn we nadat de hele familie wakker werd en klaar was, naar de markt gegaan. Natuurlijk brandde het geld in de zakken van de dames. En omdat Joni heel slim een paar slippers had ingepakt die met plakband aan elkaar hingen, was het doel duidelijk. Er moesten slippers gekocht worden!

En dat is gelukt! Voor weinig! Net zoals een groot aantal riemen die op de markt hingen! Daarna nog een beetje gewandeld over de Gold Fish Market, koffie gedronken bij Langham Place en toen weer naar huis.

Het voelt wel alsof ze hier al tijden zijn, maar de werkelijkheid is dat ze er pas een nacht waren. De jetlag begint iets op te spelen en de hitte en de enorme luchtvochtigheid helpen niet echt mee om je echt goed te voelen.

Dus een beetje uitgerust voordat Chiel weer thuis kwam en we besloten naar de X-press Tepanyaki te gaan. Heerlijk gegeten en toen kreeg ik last van duizeligheid. Ik ben om half tien naar bed gegaan en ik moet zeggen dat ik er nog steeds last van heb. Al is het niet zo hevig als gisteravond.

Lody loopt ook rond in huis, Chiel is naar het werk maar de rest is nog in diepe rust. Ik denk dat het een rustig dagje wordt...

Muts :))

Natuurlijk moest er Peking Eend gegeten worden. En natuurlijk moest dat bij de huis chinees gebeuren. We liepen naar binnen en werden weer hartelijk verwelkomd. We kregen een mooie tafel en binnen no time stonden alle gerechten dampend op tafel.

Het hoogtepunt was natuurlijk het aansnijden van de eend. En Linn genoot! Eindelijk, na een heel jaar wachten, kon ze het pannenkoekje met lenteuitjes en hoisin saus naar binnen schuiven.

Na het eten een rondje boulevard gedaan, een drankje genomen en toen was het licht uit bij de dames. Ze zaten een beetje daas voor zich uit te kijken maar rond 11 uur was daar niets meer van over. Ze waren weer klaar wakker!

En ze zijn net wakker geworden. 11 uur 's ochtends! En eigenlijk alleen maar omdat ik ze wakker hebt gemaakt omdat Therasita straks komt.

Ik ben vanmorgen weer met Lody gaan power walken. Alles ging goed totdat Lody besloot een andere route te nemen vanwege het natte trottoir. Haar schoenen lijden aan aquaplanning als ze op een nat wegdek loopt, dus zei ze vol zelfvertrouwen: "Ik ga hier rechtdoor. Ik zie je zo!" Ok. Geen probleem. Ik kwam haar inderdaad later tegen. Maar toen we samen weer terug liepen kwam ze hetzelfde natte wegdek weer tegen. "Ik loop weer die andere route hoor!" En weg was ze... Ik vond haar al zo moedig!

Ik heb een kwartier staan wachten op het punt waar we, als het goed was, elkaar weer zouden tegen komen. Er kwam van alles voorbij, maar geen Lody. Ik ben nog even doorgelopen om te kijken of ze verder was gelopen maar nee. Geen Lody te vinden. Na een tijdje zag ik haar eindelijk aankomen. Ze was de weg kwijt geraakt. Een afslag te vroeg genomen en voor ze het wist liep ze tussen de flats van het compound waar we normaal gesproken voor langs lopen. En helemaal de weg kwijt geraakt. In plaats van een kortere route nemen heeft ze 3 keer de afstand gelopen, hihi.

Ze was kapot. Geen puf meer. Finito. En begrijpelijk want het was zinderend heet en vanmorgen scheen de zon volop met daartussen een buitje. Ik heb Lody mee terug gesleept naar huis en nu zit ze voor pampus op de bank. Alhoewel de praatjes weer komen :))

Ze zijn er!

Eindelijk stond de klok op 1 uur. Met goed fatsoen mocht ik naar het vliegveld om Linn en Joni op te halen. En ik zag op internet dat het vliegtuig de wind mee had want ze kwamen een half uurtje eerder binnen dan verwacht.

Chiel was lekker in HK aan het werk gegaan en hij is lekker meegegaan. Ben en Lody hebben boodschappen gedaan zodat we bij thuis komst aan de koffie en taart konden gaan.

Wat duurt het toch altijd lang als je staat te wachten! Meestal komt de crew eerder door de gate dan de passagiers dus wij waren ook opzoek naar de KLM-crew. Nou die zijn niet te missen...groot en blond, zeg maar Hollands welvaren, zeker in vergelijking als de crew van Malaysia Air en Singapore Airlines eerder door de gate komt! Deze slanke dames lopen in traditionele kleding, sarong en sari, op hoge hakjes, met de haren in een wrong, en opgemaakt!

Maar nu kon het niet lang meer duren!! Een kwartiertje later zagen we eerst een gifgroene koffer en daarachter liepen Joni en Linn! Gezellig! De reis is goed verlopen en vanmiddag eerst maar even kalm aan doen. Vanavond gaan we aan de Peking Eend en dan is de vakantie echt begonnen!

SPIERPIJN!!

Na onze enorme sportieve prestatie van afgelopen zondag, kan ik nu met zekerheid mededelen dat wij allemaal krom lopen van de spierpijn!

Het viel in eerste instantie wel mee. En gisteren (maandag) leek het wel mee te vallen. Behalve dan de spierpijn in mijn schouders van het dragen van de rugzak. Net als Chiel die een rugzak vol met drinken en eten meezeulde. Hij zei liefkozend tegen Lody die zeer ontspannen rond liep "don't you worry! De koelies sjouwen wel hoor! Lukt het wel een beetje prinsesje?" Lody maakte net een filmpje maar dat stukje heeft ze wijzelijk niet opgenomen!

We stonden gistermorgen ook vol zelfvertrouwen op de Wii. Na zo'n prestatie kan het toch niet anders dan dat we allebei wat gewicht hebben verloren? Nou niet dus! We waren weer wat aangekomen...Nou ja. Straks gaan we weer power walken.

Gisteravond hebben we Ben opgehaald van het vliegveld. Na 2 weken Singapore is hij weer terug in HK. En hij blijft tot 18 agustus! Het duurde wel even voordat hij eindelijk door de gate kwam kwam lopen omdat de bagage even op zich liet wachten. Maar rond middernacht was hij eindelijk weer "thuis"! En morgen (woensdag) komen Linn en Joni aan! Jippie!! Volle bak in Huize Hong!

Ben heeft een geweldige vakantie gehad en hij was natuurlijk erg blij zijn meissie weer te zien. Hij had ook een geweldige verrassing gekregen van Anisah. Ik mag daar nu nog niets over zeggen maar ook nu kan ik met zekerheid zeggen dat ik GEEN oma wordt en dat er geen trouwerij in het verschiet ligt!

Vanavond komt Chiel weer thuis. Eigenlijk wilde hij pas woensdagavond thuis komen maar de gedachte dat zijn dochter woensdagmiddag al thuis is en dat Ben er ook weer is, kon hij niet aan. In NL is het super rustig vanwege de vakantie en hij komt lekker naar HK toe. En gelijk heeft hij! Je kids maanden achtereen niet zien is best zwaar...

Ook de tickets zijn binnen voor onze trip naar Phuket. We gaan met z'n zevenen! 4 Augustus komen Remy en Rachida, 7 augustus vliegt Lody terug en 9 augustus vliegen we naar Thailand. Jippie!!

Wilson Trail stage 10

Wij houden wel van een stukje wandelen. En Lody leek het ook erg leuk om eens te doen. We besloten om de laatste stage van het Wilson Trail te gaan lopen. Kunnen we het Wilson Trail eindelijk afvinken!

Bijtijds opgestaan, ontbeten en de rugzakken klaar gemaakt. Ook nog naar het weersbericht gekeken en het zou bewolkt zijn vandaag, hoge UV, hier en daar een buitje en ook nog zonneschijn.

Om 10 uur vanmorgen liepen we de flat uit naar het treinstation. Daar de trein gepakt naar Tai Po Market en vandaar met de bus 75K naar Tai Mei Tuk. Kijk ik zie die naam wel op het kaartje maar ik had nog steeds geen idee waar dat dan was. Bij aankomst zagen we pas dat we tegenover het huis van Paul en Amy uitstapten! In ieder geval weten we nu hoe we daar met het openbaarvervoer kunnen komen.

In het boek ' the serious Hiker's guide to Hong Kong' stond dat deze stage 6.8 kilometer zou zijn en 2.50 uur duurde. Er achter stonden 2 schoentjes die aangaven hoe zwaar deze etappe zou zijn. (1 Schoentje = easy rambling. 2 Schoentjes = a fairly challenging walk. 3 Schoentjes = strenuous hiking.) Niet te zwaar en niet te makkelijk. Perfect voor deze zondag!

We begonnen te lopen en vanaf de allereerste minuut was het aanpoten. Hellingen op, gammele trappen van keien gemaakt beklimmen en een brandende zon. Die bewolking die voorspeld was hebben we niet gezien! Er kwam geen eind aan het klimmen! Telkens als je dacht dat je er eindelijk was, dan liep de trap de bocht om en dan mocht je nog meer klimmen. En dat zeker 5 kilometer! Maar ach, de hele trip was 6.8 km dus we waren al flink over de helft...dachten we.

Dus niet. Stage 10 begon ergens boven op een bergkam, en nadat we de 5 km hadden gelopen, begon de stage pas!!! Het was poepie zwaar. En de keien die het pad vormden hielpen niet echt. Het was glad en je kon geen stap zetten zonder niet precies te kijken waar je je voet wilde neerzetten. Maar het was ook echt prachtig om te zien. Veel metershoge bamboe, oude verlaten huisjes, grote keien, watervalletjes en beekjes. Super mooi maar super zwaar. We namen ook veel kleine pauzes om de gezichten af te koelen met het heldere beekwater, wat te eten en te drinken.

Al met al hebben we ruim 13 kilometer gehiked over paden die van glibberige keien was gemaakt en hebben we daar ruim 5 uur over gedaan! Iemand moet die gozer die de boekjes schrijft, vertellen dat die tijden en afstanden echt voor geen meter kloppen!

Lody hield zich helemaal goed. Natuurlijk vond ze het zo nu en dan wel zwaar, maar dat vonden wij ook. De kramp schoot b.v. bij mij vele keren mijn bovenbeen in. En als je eenmaal op zo'n berg zit, dan zal je er ook weer vanaf moeten. T'is niet anders. Maar we waren echt trots op haar!

Rond 4 uur liepen we eindelijk de "bebouwde" wereld in. D.w.z. 8 hakka-woningen waarvan de helft zeker verlaten was. Gelukkig konden we daar weer water kopen en duurde het nog een kwartiertje voordat we de hele stage hadden afgerond.

Er stond geen welkomst committee, er was geen rode loper uitgerold, en niemand stond de lopers op te wachten met een kopje thee, maar de wetenschap dat we vanaf Stanley op Hong Kong Island, tot aan de buitenste grens van Shenzhen in 10 stages hadden gelopen, was toch wel iets om trots op te zijn!

Elvis is niet meer...

Vegetarisch chinees stond gisteravond op het menu! Samen met Mark en Wytske zijn we naar het eettentje geweest in Mongkok. Heerlijk gegeten (Mark had weer bijzonder zijn best gedaan met bestellen) en daarna kwamen we bij de volgende verrassing.

We wilden nog een wat drinken en we kwamen terecht in Langham Place op de bovenste verdieping waar je een pleintje hebt met barretjes en restaurantjes! Het zag er super gezellig uit en omdat het plafond is verlicht kompleet met wolken, lijkt het of je gewoon buiten op een terras zit. Ik kom best vaak in Langham Place maar op deze verdieping was ik nog nooit geweest. Vanaf het glazen balkon heb je echt een waanzinnig uitzicht op de lobby vloer van het winkelcentrum. Voor sommigen net iets te hoog! Ik noem geen namen want we weten allemaal dat we Jos bedoelen!



Vandaag weer gesport, (Chiel liep vandaag 2 maal!) boodschapjes gedaan, dimsum gegeten, terrasje gepikt en geluierd.


We wilden bij Elvis eten en wat blijkt? Elvis bestaat niet meer! Niets nieuws zullen jullie zeggen, Elvis bestaat al jaren niet meer, maar onze Elvis in Lan Kwai Fung is gesloten!! Volgens wat serveersters van het andere Maleisische restaurant kwam het omdat er steeds gevochten werd. We hebben i.i.g. lekker gegeten bij het Good Luck Thai restaurant. Zeg maar gebunkerd.

En daarna, omdat de sateetjes zooo lekker smaakten, zijn we naar de Bali Bar gegaan in het Nathanhotel in Jordan. Volgens Wytske en Mark een geweldige loungebar boven op het dak van het hotel. Jesse en Jos waren wat sceptisch voordat ze de lift instapten maar toen we buiten op het dakterras liepen waren we het helemaal eens met Mark en Wytske!
Geweldig. Lekker buiten. Aircootje. Flesje wijn. Lekkere hangbanken. Stroompje water en wat gepingel-pongel van windgongen. Helemaal goed.

Morgen gaan we hiken!

Een verrassing en een ommuurde tuin

Heeft werkelijk niets met elkaar te maken! Luistert...

Gisteravond nadat Lody, Chiel en ik ons werkelijk uit de naad hadden gegeten bij ons favo Vietnamese Restaurantje, er echt geen hap meer bij kon, en de broeksriem een gaatje losser moest, zijn we een drankje gaan doen in TST -east. Niet bij die tenten waar ze allemaal een live-band hebben, allemaal open facade's hebben en waar je niet normaal met elkaar kan praten vanwege het lawaai, maar bij een tentje die wat verder weg staat en waar normaal gesproken geen mens zit. Daar zijn we gaan zitten!

Het was heerlijk weer. Nog steeds 30 graden, een zacht zee briesje en de gekoelde witte wijn smaakte geweldig. De eerste fles was dus ook gauw leeg, maar omdat we zo lekker zaten zijn we nog maar eventjes door gegaan. Ik had Jos al een berichtje gestuurd en hij was er daarna met 5 minuutjes ook. Voor het eerst deze vakantie lagen we niet om 10 uur al uitgeteld in de pyama op de bank!

Enfin we zijn gaan slapen en om 3.45 ging de telefoon. Chiel nam op. Hij verwachtte eigenlijk Francois aan de telefoon omdat Francois alleen met de bus van Shenzhen naar HK zou gaan. Min of meer verwachtte Chiel een paniektelefoontje van hem omdat hij de weg was kwijt geraakt of zo. Maar nee. Het was Remy! Nadat bleek dat er geen reden voor paniek was, er geen ledematen waren kwijtgeraakt, het huis in Druten niet was afgebrand enz enz...vertelde Remy dat hij en Rachida toch een ticket hebben geboekt naar HK!!!

Wat gaaf! Wat een verrassing! Ik had er geen rekening meer mee gehouden omdat hij een paar weken geleden nog vertelde dat deze trip er niet in zou zitten. Maar om 3.50 vanmorgen zat ik klaar wakker met een grote glimlach op m'n gezicht recht op in bed! Al mijn kuikentjes straks in HK. Yeahhhh!!!! Ik ben maar opgestaan en heb een kopje thee gezet...

Hij en Rachida hebben een hotel in Yau Ma Tei dus lekker dicht bij en ze komen 4 augustus aan en vertrekken net als Linn en Ben op de 18de augustus.

Vanmorgen toen Lody ook wakker was, haar natuurlijk het grote nieuws verteld. Ons idee was om naar Cheung Chau Island te gaan. We wilden naar het strand gaan. Maar omdat we met regen wakker werden zijn de plannen omgegooid. Het werd een tripje naar het Kowloon Walled City Park in Kowloon City.

Ik was er al eens geweest maar Lody nog niet. Taxi gepakt en we hebben genoten van dit prachtige park wat ooit eens een stadsdeel was waar de politie niet naar binnen durfde vanwege de Chinese triades.


Toen HK werd terug gegeven aan China is dit gehele gebied met de grond gelijk gemaakt. Alleen wat funderingen zijn nog toch te zien.

Een interactief museum laat zien en horen hoe dit gebied eruit zag. Heel leuk om te zien en zeker een bezoekje waard. Het is er stil en rustig en je wordt niet overlopen door toeristen. Lody en ik waren de enige twee toeristen en verder zat er nog een handje vol locals te genieten van de rust en de heerlijke bloemengeuren.

Lody onder de wensboom...

Daarna hebben we nog wat gegeten in Langhamplace. Toen de taxi weer in en daarna een duik genomen in het zwembad. Wat een leven...(zucht)

Alarm

Vanaf gistermiddag was aan de overkant van onze flat in een leeg gebouw een alarm aan het toeteren. Heel irritant. Ik had de ramen open en dat was geen succes. Dus ramen dicht gedaan. 's Avonds toch nog even de boel aan het luchten, stond die toeter nog steeds aan! Vanmorgen kwam dan eindelijk de brandweer een kijkje nemen. Na 24 uur!! In ieder geval is het alarm uitgezet nadat ze het hele gebouw hadden geïnspecteerd. Halleluja!

Chiel is weer thuis! Gezellig. Ik had hem al anderhalve week niet gezien. Hij was steeds de hort op in China en wij in Maleisië. We hebben met z'n drietjes lekker Indisch gegeten.

Vanmorgen zijn Lody en ik naar Victoria park gegaan om te power walken. Gisteren liepen we op de boulevard en de hitte, de zon en de luchtvochtigheid waren Lody iets te veel. Vandaar dat we zijn gaan lopen in het park onder de bomen. Lekker.

Toen we net thuis waren, stapte Therasita binnen. Met een eigen gebakken bananen-walnoten cake! Kijk daar heb je wat aan. Wat een scheetje! Lody en ik zijn na het douchen gelijk weer naar Chiel gelopen en toen hebben we met z'n drietjes sushi gegeten.

Chiel weer aan het werk en wij zijn de Gateway maar weer 's ingelopen. Beetje rond geneusd en koffie gedronken op het terras bij Spasso.
En nu hangen we op de bank. De voetjes zijn een beetje moe!

Total Eclipse of the sun

Een bijzondere dag vandaag. Volgens sommigen het einde van de wereld, voor anderen een zonsverduistering. Wel eentje die eens in de 500 jaar voorkomt omdat de lengte van de verduistering zo'n 6 minuten duurt. Hier in Hong Kong werd het eventjes een beetje duister maar in China, op de breedte waar de maan overheen kwam, werd het echt pikkedonker! Best spooky!


Lody en ik zijn gaan kijken of we er iets van mee konden krijgen maar zonder speciale bril tegen het zonlicht inkijken is geen pretje. Af en toe als je de ogen toekneep, kon je wel zien dat er iets voor de zon stond. Ik heb geprobeerd om er foto's van te maken, maar helaas. Het filmpje en een geleende foto van de krant is alles wat ik heb.

Na de zonsverduistering was het tijd voor power-walken op de boulevard. Flink de pas er in en lopen naar de muur. Ondanks dat Lody een goede conditie heeft waren de temperatuur en de hoge luchtvochtigheid net iets te veel. We hebben het uitgelopen maar zo nu en dan even bijkomen en uitrusten.

Vanmiddag zijn we naar de flowermarket geweest. Beetje rondkijken en gelijk maar even de Fa Yuen street market op. We waren er toch! En vanavond komt eindelijk Chiel thuis. Ik heb hem anderhalve week niet gezien en Lody heeft Chiel nog helemaal niet gezien! En dat terwijl ze hier nu toch een week is. Bij terug komst van de markt had ze even een "momentje voor zichzelf"!

Vanavond lekker eten met Chiel en morgen denk ik dat het een hangdagje wordt aan het zwembad. We moeten tenslotte ook aan de kleur werken, hihi.

Filmpjes

De foto's staan inmiddels onder het kopje "foto's" in de rechter kolom.



Bandje.


Fish Therapy

Kuala Lumpur in vogelvlucht

We zijn vannacht weer op HongKong bodem geland. Het was een super leuke vakantie. Heel veel gezien, heel veel geshopt, heel veel sate gegeten, heel veel gelopen, heel veel gelachen en ons ook heel erg verbaasd over van alles en nog wat.

Donderdag: Heel vroeg opgestaan om naar het vliegveld te gaan. Alles ging voorspoedig en drie en half uur later stonden we in de bloedhitte op KL. Eerst uitzoeken wat zo'n munteenheid nou deed en toen de taxi in. Onze taxichauffeur was een pratertje. Hij hield z'n mond niet dicht! We kregen als het ware al gelijk een rondleiding!

Aangekomen in het hotel, bleek dat het Royalpark een heerlijk hotel was! Dat blijft toch altijd even afwachten hoe het in werkelijkheid eruit ziet. Mooie kamer en midden in het centrum. Ons oog viel al gelijk op de Starbucks aan de overkant van de straat. We besloten om donderdag in en het rond het hotel ons te vermaken. Lody had nog geen kans gehad om zich over de jetlag heen te zetten. Het voelde of ze al weken in Azie rondliep maar de realiteit was, dat dit pas te tweede dag was.

Dus kalm aan. Beetje rond gelopen, onze eerste watermeloen sapje naar binnen geschoven, de eerste aankopen gedaan, de eerste echte sate gegeten bij een Indisch restaurant, wat geslapen en toen de lobby in. De hotelband stond al een lekker deuntje muziek te maken en de Singapore Sling smaakte heerlijk!

Vrijdag: Na het geweldige ontbijtbuffet zijn we gaan lopen. Naar de Petronas Towers. Helaas waren we te laat om de loopbrug op te mogen maar vanaf de onderkant en het bijbehorende winkelcentrum hadden we een prachtig uitzicht.

Lody zag even een trapje niet, gleed dus ook uit over de eerste tree met haar camera in de hand, die het daarna dus ook niet meer deed. Ai. Maar met brute kracht hebben we de camera weer op andere gedachte kunnen brengen en daarna deed hij het weer.


Om half twee werden we verwacht in de lobby van het hotel. We hadden een tripje geboekt naar de Batu Caves. Slechts 10 kilometer vanaf KL. Eens per jaar wordt daar een processie gehouden door Hindu's die door zelfkastijding dichter bij de Goden willen komen. Leek ons dus erg interressant. Helaas wordt je natuurlijk eerst een handy craft centrum in gestuurd, daarna een tinfabriek en als klap op de vuurpijl een batikfabriek. Ik moet zeggen dat die tinfabriek wel leuk was om te zien maar die batikfabriek sloeg echt helemaal nergens op. Het was een winkel met een vrouwtje die in sneltreinvaart vertelde hoe batikken in z'n werk gaat, en daarna werd je de winkel ingestuurd. Bah.

Onze gids Robbie, 83 jaar oud en vroeger als maitre d bij het Hilton in HK werkzaam geweest, bracht ons naar de Caves waar het allemaal om te doen was. "Only 272 steps. You go, I wait!"
We vonden de Caves echt prachtig en zeer bijzonder om te zien.

Daarna bleef hij maar mopperen dat we nu in de file kwamen te staan vanwege de spits. Jammer dan. Breng ons dan gelijk naar wat we hebben geboekt, dachten we. We hebben echt niet gevraagd om in van die toeristentraps terecht te komen. Maar we hebben nog wel de Koning van Maleisie voorbij zien komen! We moesten stoppen toen hij en zijn volledige gevolg de oprit van zijn stulpje opreed.

Robbie vertelde ons ook dat in Jakarta er twee bommen waren ontploft. In het Ritz Carlton en de Marriott. Hmmm...

Na het bezoek, gedoucht en toen naar Chinatown! Ja ik kan die chineesjes toch niet al te lang missen, hihi. He das raar...overal in het hotel liep bewaking rond. Zelfs op elke vloer bij de lift zaten 3 politiemannen... Maar goed wij naar Chinatown. Rondgelopen, natuurlijk dingetjes gekocht en toen liepen we langs het hotel waar Irma en Jos hebben gezeten en vlak naast dat hotel was een voetmassage shop. Met visjes!! En dat wilden we heel graag proberen. Dus naar binnen!

Eerst werden de voeten afgespoeld en toen was het grote moment daar...tadadada...ik doe m'n voeten in die bak...HELP!! Allemachtig. Honderden van die kleine visjes begonnen zich te goed te doen aan mijn dode huidschilfers. Ik werd er helemaal naar van! Wat een vreemd gevoel! Lody was stukken moediger en liet alles over zich heen komen. Inclusief de masseur die een "free of charge" nekmassage bij ons deed.

Twee kleine meisjes uit Kuweit zaten al met de benen in de bak. Eentje was net als ik, te bang om de voeten er in te doen en de andere vond het prachtig en zij zat heel ontspannen te kijken hoe die kleine creepy's om haar voeten heen zwermden.

Het was een ervaring. En in KL kost zoiets nog geen 3 euro voor 35 minuten dus zeker de moeite waard. Maar als ik hoor van Lody dat dit in NL veel geld kost...niet doen. Creepy! We zijn daarna op onze zachte voetjes (want dat was wel het geval!) geslenterd naar een restaurantje a la Elvis waar we heerlijk hebben gegeten. Het terras was vergeven van de Nederlanders trouwens! En zo als het Nederlanders behoort, volop aan het klagen. Ik begon van de weersomstuit maar engels te praten...

Weer in de taxi terug naar het hotel alwaar de Singapore Slings op ons stonden te wachten...

Zaterdag: Deze dag stond in het teken van "niets doen". We zijn naar Times Square geweest waar ik hele leuke kussenhoesjes heb gekocht, toen koffie gedronken en daarna in het zwembad gedoken. Zalig!


Ik zeg: Waxen die rug!

Na deze hele drukke dag besloten we 's avonds door het winkelcentrum te lopen recht tegenover het hotel en vervolgens weer op een terras te ploffen. Terwijl we aan de koffie zaten bij Starbucks hoorden we sirene's. Hmmm... bommen....Jakarta....hotels....

Ineens kwamen er zeker 8 moteragenten met sirene's en zwaailichten de bocht omzeilen, politiewagens met alles er op en er aan, under cover en armed zwarte auto's allemaal bij ons hotel de oprit op scheuren!!! Wat?? Het zal toch niet?! Of wel?! Hotelgasten werden tegen gehouden door de politie en Lody en ik keken elkaar aan. Shit, heb ik net onze paspoorten in de kluis op de kamer gestopt, krijgen we dit!!!!
Gelukkig bleek dat de Koning alleen maar kwam eten in het Royalpark Hotel...Tja de naam zegt het al...Maar de schrik zat er lekker in. Vooral omdat overal gewapende mannen stonden...

Na de koffie zijn we weer gaan eten bij Sari met heerlijke Nasi Padang en toen toch maar het hotel ingelopen. We roken de Singapore Slings!



Zondag: Vandaag gingen we eindelijk naar de Elephant Sanctuary. Lody had zich helemaal verheugd op de olifantjes. Deze toer zou 8 uur duren, dus je begrijpt we waren in vol verwachting! We werden opgehaald in een busje, op zo'n verzamelplek werden mensen verspreid over verschillende busjes en wij zaten bij een Japanner, 2 Roemenen en 2 Nederlanders in een busje.

De rit was prachtig. We kregen een goed beeld hoe Maleisie er nu uit ziet en halverwege kregen we lunch in zo'n straattentje waar verse roti werd gebakken. Erg lekker. De mensen waren ook heel gezellig en we hebben erg gelachen. Na de lunch de bus weer in en omdat we te vroeg waren, stelde de gids voor om naar Deer-world te gaan. Daar kon je beesten eten geven. "Veddy veddy interresting!"

Nou dat Deer-world bleek een slap aftreksel te zijn van een dierentuin. Had veel weg van het dierentuintje in Wissel bij Epe. Het leek meer op een kinderboerderij. In Wissel hebben ze een opgezette leeuw met flikkeroogjes, hier een overspannen beer. Daar hebben ze 2 volledige gestresste aapjes in een hok, hier een overactieve struisvogel. Het was het net niet....


En toen mochten we eindelijk door naar de Olifanten! Yes! In de brochure staat dat het geen olifanten freak show is. Dat deze beesten zijn gered van uitbuiting en mishandeling. Dat ze worden herplaatst op verschillende delen van Maleisie. Dat je de beesten mag wassen in de bijliggende rivier, dat je ze mag voeren en dat je samen met hun oppasser op de nek mag zitten. "Bring dry clothes, a towel and bathing suite with you, because the experience is magic!" Yeah right...


Anak Asli

We mochten het veld op, kleiner dan een voetbalveld, tenminste 20 bussen vol met toeristen en daar stonden de olifanten. Zes stuks! Wat?! Ja, zes stuks en 3 kleintjes. Wat een desillusie. Hoezo gered van uitbuiting? M'n neus!

Het rondje op de olifant was niet meer dan een tripje van 10 meter. De bananen waren niet te vinden. En de rivier ingaan met een olifant was er niet bij. Lody vond het wel goed zo. Ze had geen zin om op een olifant te zitten. Zeker niet als je zag dat je met 3 man tegelijk op zo'n rug mocht zitten.

Wat wel leuk was dat de olifanten de rivier in gingen met hun oppasser. Ze werden gewassen en dat vonden ze echt leuk zo te zien. Eentje had er genoeg van en die sloeg op hol! Recht de jungle in en de opassers waren "not amused!".

Toen mochten we de bus weer in en 100 kilometer terug naar KL...

's Avonds zijn we gaan eten in de buurt van het hotel. We waren helemaal kapot van de hitte en het geslenter de hele dag. Minder leuk was dat we een zakkenroller zagen die achterna werd gezeten door 10 Maleisiers, werd gepakt en volledig in elkaar werd gerost en daarna aan de politie werd overgedragen. Hmmm... Land's eer, land's wijs...maar wij totaal van slag.

Terug naar het hotel en opnieuw aan de Singapore Sling! Die hadden we nu echt nodig!

Maandag: 's Avonds terug naar HK dus we hebben de hele morgen gehangen aan het zwembad. Lekker niets doen. Om 12 uur uit gechecked, nog "effe" het winkelcentrum in (het was echt heeel goedkoop!!!) en de taxi in naar het vliegveld.



Eerst maar inchecken om die koffers af te geven. Ik kreeg mijn ticket en toen Lody. Niet dus! Ze kon geen bewijs leveren dat ze vanuit HK weer terug zou gaan naar NL!! Shit! Lody had haar ticket uit de tas gehaald omdat ze die niet nodig had. Maar volgens Maleisie-airlines kon dit niet. Het was niet hun regel maar die van HK. Wat nu? Mijn relaas, dat ik haar eigenhandig na 2 weken weer op het vliegtuig zou zetten terug naar NL, omdat ik dan wel een overdosis familie had gehad, hielp niet. Jammer. Ze moesten eens weten... Maar we hadden een probleem dus.

Chiel zit nog steeds in China en kon geen fax sturen met haar ticket. Dus we hebben een nieuwe ticket geboekt. Een nepperd. Uitgeprint en toen mocht ze wel mee! Ik heb vanmorgen de ticket weer gecancelled.

Airport Kuala Lumpur

Eenmaal terug in HK heeft Lody een fles rode wijn leeg gedronken en hebben we de foto's gedownload. En vanmorgen hebben we uitgeslapen! Al met al hebben we een te gekke 5 dagen gehad! Het was echt super!

De foto's staan in de rechter kolom onder het kopje "foto's".