Eerst het slechte nieuws maar...

T'is donker en de lampjes van Hong Kong Island zijn weer in al hun pracht en praal verlicht. Alle ramen staan wagenwijd open en een heerlijke warme doch verfrissende bries komt het huis in. Soms kan het leven zo mooi zijn...

Van het weekend hebben ze dan na 3 weken toch onze airco gemaakt. 6 Man sterk stonden bij de voordeur! Het eerste wat ze deden was de hele vloer bedekken onder meters plastic. Kastjes werden afgeplakt en voor ik het wist was de airco al van de muur gehaald. Het duurde iets minder dan 4 uur voor dat de unit binnen en buiten was vervangen. Volgens de monteur was het weer prima in orde. "So we can use the airco now?", vroegen we. Ja hoor. Zet dat ding maar aan. Wat een verademing, eindelijk weer zonder plakbroek op de bank! Chiel en ik zijn gelijk gaan lunchen en tijdens het eten verheugden we ons al op de terugkomst in ons huisje. "Lekker koel!"

We kwamen binnen en het was inderdaad koel. Maar we hadden ook last van een flinke plas water die de eethoek, de lamp en de vloer zeiknat hadden gemaakt! Potverdepotver!!! Chiel liep in 1 streep naar de lobby. Boos. "I think I stop paying rent for this appartment!" Binnen 5 minuten stonden er weer 2 monteurs. Niet dezelfde als daarvoor trouwens. En deze jongens pakten het grondig aan. Godzijdank. En wat bleek? De unit was niet stuk maar de afvoer was verstopt van alle airco's!! Ze zijn doorgespoeld en nu kunnen we dan toch genieten van een aangename temperatuur. Praise the Lord!

En 's middags was mijn Apple aan de beurt. Al tijden heb ik last van een trage computer. En meer en meer sloeg de computer vast. Deed dan helemaal niets meer. Het enige wat ik dan kon doen was de stekker eruit trekken en opnieuw opstarten. Heel irritant. Ik had juist een virusbestrijder erop gezet voor een belachelijke hoeveelheid geld, dus je begrijpt, ik werd hier niet blij van.

Volgens Chiel moest ik de computer opnieuw installeren. D.w.z. dat alle bestanden en settingen eraf gaan en dat je van vooraf aan weer begint. Geen probleem. Ik heb namelijk een time-machine van Apple die elke maand een back-up maakt van alles wat op die computer staat. Nog voor alle zekerheid een laatste back-up gemaakt en toen ging de installatie cd erin...

Alles verliep zoals het moest. Het is en blijft een eng idee dat je alle bestanden wist maar wat kon mij nou gebeuren? Ik heb (voor het eerst van mijn leven!) backups van elke maand in de time-machine zitten. Time machine aangesloten en toen...helemaal NIETS! Ik kan daar dus niet tegen. Ik word hier pislink van. Dan doe je alles zoals het hoort, dan werkt het niet!

Chiel heeft gisteravond tot in de late uurtjes getracht iets van die time machine af te krijgen, en wonder boven wonder, de foto's die erop stonden heb ik terug...tot september 2008! De rest kan ik niet vinden! Muziek weg. Email adressen weg. Instellingen weg. GRRRRR!!!! En Chiel zit nu in China...

Ik weet niet meer wat ik moet doen dus wat doe je dan? Dan ga je naar Jos! Hij komt straks nog even langs om te kijken of het hem lukt. Voor mij zijn de foto's het allerbelangrijkste, maar mijn muziek wil ik toch ook graag weer horen. En mail ontvangen en versturen zou ook wel fijn zijn. We zullen zien.

Maar gelukkig heb ik ook leuk nieuws.

Vanmiddag een heel leuk bezoekje gehad van Mickey. Nee, niet die Mickey... Zij is hier sinds een maand of 8 en woont bij mij om de hoek. We hebben elkaar ontmoet via het blog van Sanne en vandaag hebben we elkaar in levende lijve ontmoet. Het klikte gelijk en we zaten te praten en te praten en voor dat we het wisten was het al 5 uur!

En onze tickets naar Cambodja zijn eindelijk geboekt! Jippie! Nu ik weet dat ik toch echt in december ga rennen in Angkor Wat, is mijn motivatie ook weer gestegen. Leuk! Ik heb er zin in!