Een Off Day

Ik heb vandaag m'n dag niet. Ik weet niet waarom. Ik zit gewoon niet lekker in m'n vel.
De tranen zit heel erg hoog en bij het minste of geringste barst ik in tranen uit. Heel vervelend. Het zijn de hormonen denk ik. Das wel een lekkere kapstok om alles aan op te hangen.

Vanmorgen toen ik voor de spiegel stond, zag ik een dikke oude vrouw. Wie is dat mens?! Das best een potje huilen waard, dacht ik zo.
Als klap op de vuurpijl word die-vrouw-die-ik-niet-herken-in-de-spiegel ook nog eens een jaar ouder volgende week. Alles wat ik wilde aandoen "stond niet" dus er ligt nu een berg kleren op bed die allemaal voor vandaag zijn afgeschreven.

Vervolgens stuur ik wat mailtjes rond om te vragen wie er zin heeft in een drankje op 1 april, krijg ik de een na de andere afzegging. Begrijpelijk want iedereen is hardstikke druk, maar leuk is anders.

Ik stond net bij de lift hier beneden. Het duurde een eeuwigheid voordat die k-lift eindelijk kwam. En voordat ik het wist hadden 10 chinese dames al plaats genomen in de lift dus mocht ik weer "even" wachten. Heel fijn. Anyway, na slechts 15 minuten wachten kon ik eindelijk de lift in. Ik was echt in de mood om iemand te gaan slaan.

Maar gelukkig kwam net Al binnen lopen met z'n gebroken pols. Als je dat hoofd ziet, kan je niet meer verdrietig blijven.

De verhalen hoe hij van de piste in Frankrijk is afgekomen, daarna in het ziekenhuis is behandeld, hoe de terugreis in de bus verliep, hoe hij in NL in de ambulance garage moest wachten op medische hulp omdat ze bang waren dat hij een ziekenhuisbacterie bij zich zou dragen, hoe hij vannacht voor de 2 keer achter elkaar meemaakte dat er weer iemand was die een hartaanval kreeg en die in Beijing het vliegtuig af werd gedragen, dan brengt dat alles weer in perspectief. Het feit dat zijn vriendin ook jarig is op 1 april maakt weer een hoop goed. We gaan in ieder geval uit eten a.s. dinsdag.

Ik ben niet zielig! Ik ben niet dik! Ik ben niet oud!
Ik heb alleen maar last van hormonen....