Paaseitjes

Na het eten (heerlijke sushi op een balkonnetje!) liepen Chiel en ik wat te slenteren door de stad. Voor een vrijdagavond was het (relatief) rustig op straat. Geen ellelange op en neer deinende linten van uitgelaten Honky's op de stoep, maar zo hier en daar kon je zelfs 10 meter door lopen zonder dat er een chinees ineens stil staat en waar je je nek zowat over breekt.

Dus lekker rustig, het weertje werkte lekker mee en het leek mij leuk om even langs de ZARA te gaan in the Gateway. Ik was daar gisteren ook even langs gelopen en had 2 leuke t-shirtjes ontdekt. Wel gepast, maar niet gekocht. Ik voelde me sterk en dacht toen: Nah...wel leuk maar kan ik zonder? Ja, eigenlijk best wel. Precies 1 dag duurde dit gevoel maar vanavond was het vlees zwak. Dus naar binnen!

De hele ZARA stond vol met magere kleine chineesjes waarvan de confectiemaat niet groter kan zijn dan XS of 32. De tafels waarop de koopwaar 's morgens nog keurig opgevouwen uitgestald stonden, waren nu een puinhoop. De winkelmedewerksters stonden geduldig alle t-shirtjes, vestjes en truitjes weer keurig op te vouwen zodat de eerstvolgende mainlander het weer overhoop kon trekken. Een krioelende mensenmassa begaf zich van links naar rechts door de winkel. Ik zag bij Chiel al de wanhoop in z'n ogen. Maar voordat hij kon zeggen: ik blijf wel buiten staan...had ik de 2 t-shirtjes al van het rek getrokken en stond ik al bij de kassa. Hihi.

Met mijn nieuwe aanwinst liepen we verder door het winkelcentrum. Chiel wilde nog even naar de Fortress om een nieuwe back-up schijf te kopen. Saai...maar ach, hij had zich net kranig gedragen dus nu was het mijn beurt. Net voor de Fortress was een winkeltje van Leonidas. Je weet wel, die belgische chocolade!

Paaseitjes! Jazeker, zakken vol! Wat is Pasen zonder paaseitjes? Die moeten we hebben! Hier kunnen we niet naar de Hema of het Kruitvat om van die grote zakken paaseitjes te kopen. Hier moet je blij zijn als je zowiezo paaseitjes kan vinden! En hier lagen ze dan! De paaseitjes waren zo mooi verpakt in hun glimmende kleurrijke papiertjes. Als je goed luisterde kon je ze zelfs horen:....buy me...buy me....bad for your thighs but soooo tasty....


Terwijl Chiel zich liet adviseren bij de Fortress over zijn harde schijf, stond ik dus in de rij bij Leonidas. Ik gaf een zak vol met lekkere chocolade eitjes MET praline vulling (!) aan de verkoopster. Ik deed ook net of ik haar niet hoorde toen ze zei: You want more? Tuurlijk wil ik wel meer maar heb je mijn taille wel gezien?
De eitjes werden in een vloeipapiertje ingepakt, toen in een hard kartonnen tasje gedaan en daarbij een boekje met de uitleg over de vullingen van de eitjes!
"Mam, that's 160 HKD" zei ze zonder te blikken of te blozen. Pardon?! Voor dat miezerige zakje met eitjes moet ik 15 euro neerleggen?!! Ik heb ze toch maar gekocht en we hebben net saampjes genoten van 1 eitje! Ik moet er nog een heel weekend mee doen....

Op de terugweg hebben we nog een kopje koffie gedronken bij Wildfire. De manager kwam gelijk naar buiten om ons de beste tafel van het terras te geven. Hij bleef even staan om een praatje met ons te maken. Toen hij hoorde dat ik niet zo lekker was, kwam hij even later aan met een home-made grog! Verry good for you, zei hij. You taste, you tell me, good or good?! Nou die grog ging er goed in! Bruine rum, vers citroensap, heet water, honing en een schijfje citroen waar kruidnagels in gedrukt waren.

In een ietwat beschonken toestand liepen we een half uurtje later weer naar huis. Met mijn maag is alles in orde, ik heb alleen nu een spijker in mijn hoofd!