Sunday, August 17, 2008

Ho Chi Minh City, Vietnam

>
Vanaf Siem Reap is het maar een uurtje vliegen. Alles ging lekker. Linn voelde zich veel beter en we hadden zin in nieuwe dingen om te ontdekken.

Vandaag zouden we alleen in de stad blijven. Ons een beetje installeren in het hotel, misschien even naar het zwembad en wat rondlopen in de stad. En als het mogelijk was gelijk 2 dagtrips boeken. In ieder geval 1 naar de Cu Chi Tunnels en die ander zouden we wel zien als we daar zijn.

In de taxi op naar het Rex Hotel. Het staat midden in de stad, perfecte locatie dus en na onze aangename verrassing in Siem Reap, hadden we alle vertrouwen dat dit hotel ook perfect zou zijn voor ons.

Toen we het hotel binnen kwamen kreeg ik al een voorgevoel van...hmmm, ik weet niet. Heel erg chinees uitziend hotel. Alles is er wel maar het is net niet wat je verwacht. Duidelijk vergane glorie. De baliemedewerkers waren wel erg vriendelijk. Dat scheelt.

We kregen onze sleutel en we liepen achter de bellboy aan. Heel vreemd. Kilometers lopen voordat je bij een lift ben, dan weer kilometers lopen om bij een kamer te komen, een hoop lawaai (ze waren het hotel aan het renoveren...fijn) en er hing een mottenballenlucht.

De deur ging open...wauw...weten ze zeker dat hier niemand in het geheim is overleden? Wat een lucht! De man zette de koffers in de hoek van de kamer en liep weg. Chiel en ik keken om ons heen. Het was muf, donker en ons overviel gewoon een onbehagelijk gevoel.
De bedden waren achter een schotje geplaatst van bamboe en riet. 1 kingsize en 1 queensize bed. Hele platte kussens die voor mij alleen nooit genoeg zouden zijn.

Er was een klein raam. Ik opende het raam en stond gelijk tegen een blinde muur aan te kijken! Wat?! Geen uitzicht! Chiel pakte zijn telefoon en belde gelijk Cristy op van het reisbureau. Ik hoorde hem zeggen: "I do not accept this room!" Het was wel schoon hoor, en alles zit erin wat je wil, maar wij hadden een suite geboekt en dit is gewoon een linnenkamer die ze omgebouwd hebben tot kamer! Ik weet zeker dat we geen 30USD per nacht betalen maar echt veel meer, dus dan wil je ook waar voor je geld.

Chiel liep naar beneden om te klagen over de kamer en dat hij een ander eiste. Even later kwam hij terug met de sleutel van een andere kamer. Dit keer wel met raam. Zelfs 2! Met een balkonnetje. Het was nog steeds geen "suite" en dit keer stonden er 2 bedden in die duidelijk kleiner van formaat waren. Ook maar 2 kussens en 2 handdoeken. Maar de geur was beter en er was licht! Chiel vond het nog steeds helemaal niets maar het was stukken beter dan de eerste kamer.

Linn en ik gingen bellen voor meer kussens en meer handdoeken...kregen we 1 extra kussen, ok nu nog 3 meer...waar zijn de handdoeken? Ah...daar kwam ze. Met 1 extra handdoek! Ook zagen we per toeval het zwembad. Nou ja zwembad. Het water zag er troebel uit en de kussens op de dagbedden waren vies en gelig. Daar hoef je ook niet naar toe te gaan.

We zijn maar wat gaan rondlopen en daarna een drankje gaan nemen bij zo'n tentje waar Chiel en ik 2 jaar geleden ook waren geweest.

Ook zijn we naar het dakterras gegaan van Saigon Saigon in het Caravell Hotel. Daarna hebben we 2 trips geboekt voor de dagen erna. De tunnels en het Mangrove woud waar een oude VC army-base staat.

Toen op zoek naar eten. Heel leuk tentje met heerlijk eten gevonden en bij terug komst hebben we wat gedronken op het dakterras van het hotel.
Het leek meer op zo'n cruise-ship waar 3 oudere mannen in een glimmend bloesje heel oude hits van de jaren 50, 60 en 70 zingen. Echt een giller.
Posted by at

1 comment:

Arlene said...

Het ziet er allemaal toch weer geweldig uit,jullie hebben weer iets aparts en moois gezien.
XXX Arlene

10:31 PM

Post a Comment

Subscribe to: Post Comments (Atom)

Linkwithin

Related Posts with Thumbnails