There we go!

Ok, het is zover...a.s zondag is de Angkor Wat Race!

Morgen vertrekken we voor 5 dagen naar Cambodja! Jippie! Ik heb er enorm veel zin in!
Ik heb nog nooit zoveel getraind als de laatste maanden. Ik heb zelfs last van blessure's! Lastig maar ik vind het ook wel stoer, hihi. Geeft tenminste aan dat ik iets gedaan heb.

Chiel is ook nog steeds geblesseerd. Hij is nu van plan om de halve marathon te laten schieten en samen met mij de 10 kilometer te gaan lopen. Straks in april wil hij de hele marathon in Parijs gaan lopen en daarvoor wil hij fit zijn. Verstandig besluit om deze halve dan maar te laten voor wat het is. En ik vind het ook wel gezellig om niet alleen te hoeven lopen.

Jos heeft de laatste tijd het 'licht' gezien. Hij heeft flink wat getraind en de nodige kilometers afgelegd. We stonden er allemaal van te kijken! Bankje of geen bankje, hij gaat er helemaal voor! Maar ook Jos heeft last van blessures. Hopelijk helpen die lange sokken...Ik had hem net aan de telefoon, hij zat nog op kantoor (8.30 PM) en had net een McDonalds Happy Meal naar binnen gewerkt. Over goede voorbereiding gesproken!

Jesse is Jesse. Ons 'oermens' rent zich een breuk (ook met lange sokken!), zijn conditie is belachelijk goed, verhuist overal waar hij maar kan verhuizen en vliegt van hot naar her. Letterlijk... Morgenochtend om 7 uur komt hij aan op HK airport vanuit Amsterdam, (hopelijk zonder extra landing in Kazachstan!) blijft zitten in de arrival-lounge en stapt dan met ons drietjes in het vliegtuig op weg naar Cambodja!

Tenminste...

Als Chiel ook nog vanavond thuis komt! Hij is gisteren naar Shanghai gevlogen en zou vanmiddag weer terug vliegen. Mijn ervaring is dat je ALTIJD vertraging hebt vanuit Shanghai dus ik was al niet zo blij met deze ad hok beslissing. 'Niets aan de hand' zei Chiel. 'Ze vliegen wel 10 keer per dag op en neer van Shanghai!' Ja dat is wel zo maar dan moeten ze geen vluchten cancellen!! Of last krijgen van dikke mist zoals in dit geval. Hij zat al om 17.30 in het vliegtuig en om 20.00 uur kreeg ik een smsje. Ik dacht, nou die is op tijd! Maar het tegengestelde was het geval. Hij zat nog steeds in het vliegtuig, had het eten al op maar helaas stond het vliegtuig nog steeds aan de gate in freaking Shanghai!!

Het zal allemaal wel goed komen. Ik ben er klaar voor! Met een beetje geluk kan ik in Cambodja nog een post schrijven en anders komt dat maandag. Goh, ik ben gewoon een beetje zenuwachtig, hihi.
Tot gauw!


Have a nice day!