Opgesloten!

Ik ben vandaag eens flink in huis aan de slag gegaan. Pijn of niet, in juli zit Huize Hong bommetje vol en ik moet toch ergens de logees laten. Dus pijnstiller geslikt, de mouwen opgestroopt en gaan met die banaan.

In zo'n piepklein logeer kamertje, kan een mens toch aardig wat zooi verzamelen. Ik ben eerst maar eens door alle plastic tasjes gegaan, en daarin vond ik nog pakken met sinterklaas-inpak-papier! D'as handig...weg ermee. Boa's in alle kleuren, cowboyhoed, gymschoenen die net een maatje te klein zijn, winterjassen, een koffiezetapparaat, kortom de winkel van malle pietje was er niks bij. Voordat ik het wist had ik al 3 grote vuilniszakken met troep gevuld.

Ha! Het tempo zit erin! Nadat ik die zakken bij het vuilnis had gezet, zat ik op mijn laddertje te kijken hoe ik nou in godsnaam hier een logeer opklapbed kwijt zou kunnen. Niet dus. Dus 1 kast moest eruit. Nou was dit niet zo'n zwaar geval maar eentje met een houten geraamte en plastic omhulsel, dus die was zo gesloopt. Weg ermee! Alleen nu stond alles wat in die kast zat, overal door het huis! Op bed, naast de bank, in de keuken, en ook mijn twee kleine badkamertjes stonden propvol! Hmmmm...nie goe nie...

Ik heb eerst alle troep die uit de kast kwam uitgezocht en toen kwam ik tot de conclusie dat ik een kledingkast van deze kamer naar mijn slaapkamer moest verplaatsen. Er zat niets anders op. Mijn oog viel op Chiel's kast. D'as makkelijk voor hem als die kast op onze kamer staat. Want als de kids en Lody hier zijn, kan hij gewoon bij zijn kleren zonder Lody een rolberoerte te bezorgen als hij met handdoekje om 6 uur in haar slaapkamer staat. Toch?!

Enfin, nadat ik een uur had geprobeert om schroeven uit te draaien, die later bleken nergens aan vast te zitten, had ik de twee kasten los van elkaar gekregen. Yes! Nou gaat die goed, hoorde ik mezelf zeggen. Een beetje duwen, een beetje draaien. He dat gaat best goed! Nadat Therasita de vloeren in de polish heeft gezet, schuiven die kasten over de parketvloer, als een heet mes door de boter! Geweldig!

Ik was al voor de helft met de kast door de deur opening toen ineens de kast muurvast stond! Hij wilde niet meer voor of achteruit! En ik stond in de logeerkamer achter de kast! Shit! Wat nu?

Allerlei senario's passeerden de revu. Wachten op Chiel had geen zin, want hij komt morgen pas thuis uit Bangkok...en hij heeft geen sleutel meegenomen...Uit het raam klimmen om naar de huiskamer te komen is ook geen optie...het raam zit dicht en 7 hoog is best hoog...Jesse zit in China of ergens in een vliegtuig...Jos bellen! Tuurlijk! Hij is in Hong Kong!...Maaruh... hij heeft ook geen sleutel...nou ja dan ramt hij die deur maar door tweeen...gelukkig had ik mijn mobieltje in de zak...

Ik raakte nu toch echt wel een ietsiepietsie in paniek. Het was al een uurtje of 7 ondertussen en ik had nog niet gegeten. Ik zag mezelf al een hele nacht op de kale parketvloer liggen, met honger! Ik werd nu ook een beetje claustrofobisch. Dat kamertje is echt klein en zeker als er een enorme kast in de opening vast zit.

Kom op, stoer wijf! Doe iets!! Verman je!! Ik ben gaan duwen, trekken, nog meer duwen en trekken totdat eindelijk de kast weer in beweging kwam. Het lukte me om de kast weer naar binnen te trekken en mezelf tussen de kast en deuropening naar buiten te wurmen. Hoe ik die kast toch in beweging heb gekregen, ik weet het niet. Ik hou het op goddelijke interventie...pffff, dat was schrikken!

Nadat ik een kop sterke koffie had gedronken, weer kon lachen om mijn eigen stommiteit en weer kon huilen van de rugpijn, heb ik Jos toch maar gebeld. Of hij misschien even kon helpen om de kast uit de kamer te duwen. En voor een kop koffie wilde hij wel helpen, de skat!
De kast staat op z'n plek en voor de rest is het huis nog een grote klere-zooi. Letterlijk wel te verstaan!