De laatste training

Op 19 september om 7.30 in de morgen zal het startschot afgaan voor de Sydney Marathon. Maanden van voorbereiding zijn hier aan vooraf gegaan en vandaag was dan toch echt de laatste training voor Chiel. Hij heeft nu nog 1 week om de ledematen rust te gunnen. Donderdagavond vertrekken we!

En dat is hoog nodig want hij en Jesse hebben zich een beetje overtraind. Elke week om de dag trainen en soms wel 20 km per keer! Jesse rent in Jiangmen van huis naar de fabriek om 5 uur 's ochtends en laat zijn PA (personal assistent) ergens halverwege staan met een flesje water. De man heeft er plezier in en staat zelfs te klappen als Jesse voorbij komt rennen, hihi.

Chiel heeft behalve vloeken op het te hete weer, zijn trainingsrondjes vooral gedaan op de loopband. Hij heeft een bloedhekel aan die hitte en de brandende zon. Ik moet zeggen dat hij het echt heeft geprobeerd...samen met Jesse rondje om Elements...maar hij kwam meer gefrustreerd dan getraind thuis. Mij lijkt het niks...20 km op zo'n band met uitzicht op NIETS!

De kwaaltjes steken nu de kop op. Pijntje hier, pijntje daar. Jesse kreeg een paar weken geleden ineens last van zijn knie. We hebben toen de halve ren-winkel leeg gekocht aan ice-packs en handige dingetjes voor om de zere knie. Gelukkig bleken de aankopen ook echt te werken en is de knie in bijna goede conditie.

Vandaag was dus de laatste training. Ik moest mijn 30 minuten van week 3 afmaken en Chiel liep met mij mee. Het weer viel mee en de 30 minuten verliepen 'smooth'! (Ik ben toch zo trots op mezelf! ) Chiel liep lekker maar na afloop van de 30 minuten keek hij bezorgd...

Chiel heeft nu last van zijn rechter voet. Zijn wreef doet pijn. Maar vandaag dacht hij te weten waar het door komt. Zijn kleine teen/nagel doet pijn en omdat hij die probeert te ontzien is hij iets scheef gaan lopen. Wat de pijn in zijn voet weer verklaart. Zegt die... Dus opnieuw naar de renwinkel. Hele handige dingetjes gekocht voor om de kleine teen en tape ingeslagen. Voor als dat spul niet werkt. Maar na een proef rensessie op de band blijkt het inderdaad te werken. Maar voor de zekerheid toch maar een zak met bevroren erwtjes op de voet als hij op de bank zit.

Hij maakt zich wel een beetje zorgen. Het is een kolere eind, 42 km en 195 meter. Elke dag hoor ik hetzelfde...Heb ik wel genoeg getraind? Ben ik hier wel klaar voor? Ben ik niet te oud voor die onzin? Kom ik wel binnen in de gestelde tijdslimiet?... Maar ik weet zeker dat hij 'm gaat uitlopen!

Om zich mentaal voor te bereiden heeft hij de koffer al open geslagen op het logeerbed staan. 2 Paar schoenen zijn met zorg uitgezocht. Net als de loop shirtjes en de tights. De pet ligt erin en zijn iphone staat vol met muziek. (want die ishuffle konden we weggooien!) Hij loopt van tijd tot tijd van de kast naar de koffer en terug. Kortom, Chiel is best zenuwachtig...

Geluk bij een ongeluk is dat hij deze week bezoek heeft van Berry. Hij is dus lekker druk en kan dus niet toch nog even op de loopband staan. Net als Jesse, die heeft de fabriek ook vol zitten met bezoek.



Have a nice day!