In de MTR naar Central, stukje lopen, de roltrap op en ergens op Peelstreet kwamen we er weer vanaf. Waar gaan we eten? En, nog belangrijker, waar hebben we zin in? Terwijl we nog aan het dubben waren werd ineens de keuze voor ons gemaakt!
Voor Café de Paris op Elgin Street stond een oude bekende van ons! De aller, allereerste manager van Wildfire plus serveerster stonden naar ons te zwaaien! 6 Jaar geleden werkten zij allebei op Knutsfort Terrace en daarna hebben we ze nooit meer gezien. Daar kom je ook pas achter na maanden...ineens merk je dat...
'Long time no see!!', riepen ze allebei. Handen werden geschud compleet met rugklopjes. Thomas vroeg of we niet bij hem wilde eten. We keken op de menu kaart en waarom ook niet! We kregen het tafeltje voor het raam en hij was helemaal blij. We kregen gelijk een glas lekkere witte wijn van het huis en stokbrood met huisgemaakte pate werd aangerukt. Wat een grappig tentje!
Het zag er echt Frans uit. Compleet met Louis Vutton koffertjes en zwart/witte tegeltjes op de vloer. Niet echt groot, ik denk alles bij elkaar een tafel of 10, maar juist daardoor heel gezellig. En de bediening was weer als vanouds! Vriendelijk, snel en ze kunnen tegen een grapje!
De mannen kozen de steak met frietjes en sla (... wat een verrassing!) en ik koos de Bouillabaise. Een lekkere franse vissoep. Daarna een toetje!
Chiel en ik kozen voor 'floating island' en Jos voor de Creme Brulee. Heerlijk! Thomas kwam aan met een dessertwijntje, opnieuw van het huis! Hij heeft er echt alles aan gedaan om het ons naar de zin te maken zodat we dit ontvangst niet snel zullen vergeten.
Tijdens de koffie zagen we de Stig nog voorbij wandelen en dames op pumps die zo hoog waren dat het gewoon eng was. Genoeg te zien dus.
We hebben een leuke avond gehad en kwamen ruim op tijd thuis! Geen wilde avonden voor de marathon! (ik heb trouwens gisteren en vandaag weer 30 minuten gerend!)
Have a nice day!
No comments:
Post a Comment