We zitten op de bank met z'n allen. Ben, Linn en ik spelen wat computerspelletjes en Chiel kijkt naar de Championsleage. AZ tegen Standaard Luik. Gelijkspel trouwens.
Maar terwijl we zo zaten, vertelde Linn hoe wereld beroemd Chiel en ik zijn in Druten! Wildvreemde mensen schijnen van onze situatie op de hoogte te zijn en ze komen dus regelmatig een praatje maken met Linn. De meeste mensen zijn gewoon weg benieuwd hoe dat nou allemaal kan en willen weten wat haar vader en moeder nou precies doen in het buitenland. Maar soms stellen ze ook hele vreemde vragen waar Linn kriegel van wordt.
Daarom de top 3 van vreemde vragen!
1. "Je ouders zitten toch in het buitenland he? Tokio toch?"
Linn legt de mensen uit dat wij in Hong Kong wonen. En dat Hong Kong niet hetzelfde is als Tokio. Dat Hong Kong dus in China ligt en niet in Japan.
2. "Oh...ben jij Chinees dan?"
Linn legt opnieuw uit, dat ze niet Chinees is. Dat haar vader Honig heet en niet Hong. En dat hij een Hagenees is.
3. "Maar dan kan jij zeker wel Chinees praten! Toch?!"
Nee, ik praat geen Chinees want ik woon niet in China. Mijn vader werkt daar. Ik niet. Waarom denk je dat ik Chinees kan praten?
Wednesday, September 30, 2009
Tuesday, September 29, 2009
Ikea
Na een weekend rustig aan te hebben gedaan was het tijd voor wat meer actie. Dus voor vandaag was het Ikea-time! De oude stoelen in de keuken waren niet echt meer in goede conditie en de lamp boven de eettafel, die bestond uit 7 glazen kokers, zag er zielig uit. 3 Van de 7 lampjes waren kapot gevallen en het zag er niet meer uit.
Chiel, Linn en ik zijn in de auto gestapt en naar Duiven afgereist. We hebben op alle stoeltjes gezeten, alle lampen bekeken, en toen hebben we een keuze gemaakt. 6 Prachtige retro plexiglazen stoelen en 2 enorme grote alu-hanglampen zijn het geworden. Chiel moest vanmiddag wel even de handen uit de mouwen steken om de stoelen in elkaar te schroeven en de lampen op te hangen, maar het resultaat mag er wezen. Het ziet er weer strak uit!
Daarna stortte Chiel in. Hij is aan het niezen en voelt zich grieperig. Kan ook niet anders want het temperatuursverschil is wel erg groot. Maar na de oerhollandse maaltijd van aardappelen, bloemkool en een kipfiletje voelde hij zich alweer iets beter. Gelukkig maar. Morgen moet er gewerkt worden.
En ik ga naar de kapper morgen!
Chiel, Linn en ik zijn in de auto gestapt en naar Duiven afgereist. We hebben op alle stoeltjes gezeten, alle lampen bekeken, en toen hebben we een keuze gemaakt. 6 Prachtige retro plexiglazen stoelen en 2 enorme grote alu-hanglampen zijn het geworden. Chiel moest vanmiddag wel even de handen uit de mouwen steken om de stoelen in elkaar te schroeven en de lampen op te hangen, maar het resultaat mag er wezen. Het ziet er weer strak uit!
Daarna stortte Chiel in. Hij is aan het niezen en voelt zich grieperig. Kan ook niet anders want het temperatuursverschil is wel erg groot. Maar na de oerhollandse maaltijd van aardappelen, bloemkool en een kipfiletje voelde hij zich alweer iets beter. Gelukkig maar. Morgen moet er gewerkt worden.
En ik ga naar de kapper morgen!
Sunday, September 27, 2009
Aangekomen
We zijn er. Na een geweldig relaxte vlucht, compleet met upgrade, een goede nachtrust (slapen na dinner en wakker worden net voor het ontbijt!) zijn we aangekomen in NL. Het was wel even schrikken toen de piloot vertelde dat het 8 graden was op Schiphol! 8 Graden!! Doe effe normaal zeg!
We waren hardstikke vroeg. De vlucht zou aankomen om 6.50 am, maar door het windje mee stonden we al op Schiphol om 5.45 am! Heel fijn natuurlijk, ware het niet dat Europcar pas om 7 uur 's ochtends open gaat. Beetje rondgelopen, op zoek natuurlijk naar een Starbucks die er wel was maar ook nog niet open was. Dat zat even niet mee. Maar toen de dame van Europcar dan achter haar balietje zat en de computer had opgestart, bleek dat we ook hier een upgrade kregen. Een big ass Volvo!
Om 8.15 stonden we aan de deur te bellen in Druten. Een voor een kwamen de koppies achter de gordijnen te voorschijn. De geur van vers gezette koffie kwam ons tegemoet.
Ben, Linn en Martijn waren thuis en later op de dag kwam Remy ook. We hebben later lekkere vette frieten gehaald in Puiflijk en een appel-citroen vlaai gehaald in het dorp. Wat heerlijk om weer thuis te zijn in het Land van Maas en Waal!
's Avonds kregen we bezoek van Yvon en Mari. Heel gezellig. Maar Chiel trok het niet meer. Hij heeft zich verontschuldigd en is om 10 uur naar bed gegaan. Hij zat al vanaf 8 uur te vechten om zijn ogen open te houden. En vanmorgen was hij lekker vroeg wakker, om 3 uur 's nachts! En met mijn nachtrust gaat het goed. Eindelijk heb ik geslapen van 11 uur tot vanmorgen 7 uur. Jetlag is niet altijd een slecht ding, blijkt wel.
En het weer is zalig! Lekker fris. Waterig zonnetje. En we vallen met de neus in de boter. Het is koopzondag in Druten! Alle 10 winkels in het hartje centrum zijn vandaag open!! Straks met Linn eens rond shoppen! Maar eerst rennen op de dijk. Leuk!
We waren hardstikke vroeg. De vlucht zou aankomen om 6.50 am, maar door het windje mee stonden we al op Schiphol om 5.45 am! Heel fijn natuurlijk, ware het niet dat Europcar pas om 7 uur 's ochtends open gaat. Beetje rondgelopen, op zoek natuurlijk naar een Starbucks die er wel was maar ook nog niet open was. Dat zat even niet mee. Maar toen de dame van Europcar dan achter haar balietje zat en de computer had opgestart, bleek dat we ook hier een upgrade kregen. Een big ass Volvo!
Om 8.15 stonden we aan de deur te bellen in Druten. Een voor een kwamen de koppies achter de gordijnen te voorschijn. De geur van vers gezette koffie kwam ons tegemoet.
Ben, Linn en Martijn waren thuis en later op de dag kwam Remy ook. We hebben later lekkere vette frieten gehaald in Puiflijk en een appel-citroen vlaai gehaald in het dorp. Wat heerlijk om weer thuis te zijn in het Land van Maas en Waal!
's Avonds kregen we bezoek van Yvon en Mari. Heel gezellig. Maar Chiel trok het niet meer. Hij heeft zich verontschuldigd en is om 10 uur naar bed gegaan. Hij zat al vanaf 8 uur te vechten om zijn ogen open te houden. En vanmorgen was hij lekker vroeg wakker, om 3 uur 's nachts! En met mijn nachtrust gaat het goed. Eindelijk heb ik geslapen van 11 uur tot vanmorgen 7 uur. Jetlag is niet altijd een slecht ding, blijkt wel.
En het weer is zalig! Lekker fris. Waterig zonnetje. En we vallen met de neus in de boter. Het is koopzondag in Druten! Alle 10 winkels in het hartje centrum zijn vandaag open!! Straks met Linn eens rond shoppen! Maar eerst rennen op de dijk. Leuk!
Friday, September 25, 2009
De laatste post vanuit HK.
Ik heb vannacht weer eens geen oog dicht gedaan. Niet moe. Geen slaap. Te warm. Om 4 uur opnieuw geprobeerd om te slapen en om half 6 klaar wakker. Chiel ook trouwens. Hij lag de hele nacht te draaien en te woelen vanwege een kwaliteits-controleur die zijn werk niet had gedaan en die gelijk op staande voet de deur is gewezen. Tja...
Dus om half 6 maar opgestaan en koffie gezet. Ik heb het eerste half uur nog wel met dikke ogen op de bank gezeten maar daarna was het omkleden in het sporttenue en de boulevard op. Om half zeven!! Maar het weer werkte mee gelukkig. Iets bewolkt en een stevige wind. Je kon het echt geen briesje meer noemen. We hebben ieder ons schema afgewerkt en om 8 uur zaten we thuis opnieuw aan de koffie.
Na het rennen heeft Chiel altijd een periode nodig om 'uit te lekken' voordat hij onder de douche stapt. Maar helaas liep het vanmorgen niet zoals gepland. De airco hield er mee op! Hij lekte als een gek. Airco uit gezet, 3 emmers vol met water leeg gegooid. Hij is toch maar onder de douche gestapt en voor op het werk een handdoek meegenomen.
En ik heb voor de rest van de dag in mijn eigen sauna gezeten. Het heeft weinig zin om nu een monteur te laten komen die waarschijnlijk pas morgen kan komen. En dan is er niemand thuis...
Ik heb de ramen maar flink open gezet om de wind te vangen. Ik voelde me een echte chinees. Weinig aan en wat je aan hebt, oprollen! Broekspijpen omhoog, shirt omhoog.
Chiel is net thuis gekomen. De koffers staan gepakt en wel, klaar voor de grote oversteek. Terwijl bij ons het zweet uit elke porie druppelde van de hitte, moesten we bedenken wat we mee wilden nemen. Truien, sweaters, sjaal. Het is geen zomer meer in NL. Hier was/is het vandaag 32 graden, morgenochtend als ik het nieuws mag geloven 18 graden in Amsterdam.
Heel surrealistisch.
Ik ga de pc uitzetten!
Dus om half 6 maar opgestaan en koffie gezet. Ik heb het eerste half uur nog wel met dikke ogen op de bank gezeten maar daarna was het omkleden in het sporttenue en de boulevard op. Om half zeven!! Maar het weer werkte mee gelukkig. Iets bewolkt en een stevige wind. Je kon het echt geen briesje meer noemen. We hebben ieder ons schema afgewerkt en om 8 uur zaten we thuis opnieuw aan de koffie.
Na het rennen heeft Chiel altijd een periode nodig om 'uit te lekken' voordat hij onder de douche stapt. Maar helaas liep het vanmorgen niet zoals gepland. De airco hield er mee op! Hij lekte als een gek. Airco uit gezet, 3 emmers vol met water leeg gegooid. Hij is toch maar onder de douche gestapt en voor op het werk een handdoek meegenomen.
En ik heb voor de rest van de dag in mijn eigen sauna gezeten. Het heeft weinig zin om nu een monteur te laten komen die waarschijnlijk pas morgen kan komen. En dan is er niemand thuis...
Ik heb de ramen maar flink open gezet om de wind te vangen. Ik voelde me een echte chinees. Weinig aan en wat je aan hebt, oprollen! Broekspijpen omhoog, shirt omhoog.
Chiel is net thuis gekomen. De koffers staan gepakt en wel, klaar voor de grote oversteek. Terwijl bij ons het zweet uit elke porie druppelde van de hitte, moesten we bedenken wat we mee wilden nemen. Truien, sweaters, sjaal. Het is geen zomer meer in NL. Hier was/is het vandaag 32 graden, morgenochtend als ik het nieuws mag geloven 18 graden in Amsterdam.
Heel surrealistisch.
Ik ga de pc uitzetten!
Thursday, September 24, 2009
Nog 1 nachtje slapen
De boel staat klaar. Nog niet ingepakt maar alles ligt wel al georganiseerd in stapeltjes op het bed. De auto is gereserveerd en we zijn al online ingecheckt. Bagger plekken natuurlijk. Eigenlijk is elke plek een bagger plek als je heel eerlijk bent. 12 Uur vliegen is gewoon vervelend. Morgenavond naar het vliegveld en net even na middernacht gaan we de lucht in!
Therasita is net nog geweest dus we laten het blinkend en wel achter hier in HK. Ze heeft al een plan de campagne opgesteld voor de tijd dat we weg zijn. De gordijnen worden gewassen, de vloer wordt weer in de was gezet en ze zal spuiten tegen onze akelige vriendjes. Die krengen zijn echt onvoorstelbaar volhardend.
Chiel komt straks weer thuis en morgen werkt hij in HK. Gezellig en noodzakelijk. Zijn koffer moet natuurlijk ook gepakt worden. Gisteravond kwam hij in HK aan met klant en vanmorgen vroeg vertrok hij wederom naar China om daar een andere klant te ontvangen. T'is druk op de zaak...
En ik heb vanmiddag nog even geluncht met de dames. Heel gezellig. We zijn weer op de hoogte van de laatste roddels. Daarna gelijk de stad ingegaan om nog de allerlaatste dingen te halen. Met gevolg dat de koffer nu echt stampvol zit. Ik ben er helemaal klaar voor! HOLLAND HERE WE COME! Zet de vette hap maar vast klaar!
Therasita is net nog geweest dus we laten het blinkend en wel achter hier in HK. Ze heeft al een plan de campagne opgesteld voor de tijd dat we weg zijn. De gordijnen worden gewassen, de vloer wordt weer in de was gezet en ze zal spuiten tegen onze akelige vriendjes. Die krengen zijn echt onvoorstelbaar volhardend.
Chiel komt straks weer thuis en morgen werkt hij in HK. Gezellig en noodzakelijk. Zijn koffer moet natuurlijk ook gepakt worden. Gisteravond kwam hij in HK aan met klant en vanmorgen vroeg vertrok hij wederom naar China om daar een andere klant te ontvangen. T'is druk op de zaak...
En ik heb vanmiddag nog even geluncht met de dames. Heel gezellig. We zijn weer op de hoogte van de laatste roddels. Daarna gelijk de stad ingegaan om nog de allerlaatste dingen te halen. Met gevolg dat de koffer nu echt stampvol zit. Ik ben er helemaal klaar voor! HOLLAND HERE WE COME! Zet de vette hap maar vast klaar!
Wednesday, September 23, 2009
Windje
De Hong Kong uitgave van Erwin Kroll had het al voorspeld. Het weer zou koeler worden en de wind wat toenemen. Toen ik vanmorgen naar buiten liep kon ik sinds maanden weer gewoon adem halen! Eindelijk werd mijn adem eens niet afgesneden door de hete benauwde lucht. Jippie!!
Het is weliswaar nog steeds 32 graden en de zon schijnt maar er staat een heerlijk briesje. Zalig. Voor het eerst deze zomer, heb ik buiten gelopen zonder dat mijn kleren vastplakten aan mijn lichaam. Van pure blijdschap ben ik bij Starbucks op het terras gaan zitten met een lekkere ijs-koffie.
De ramen staan nu allemaal open en ik zie de gordijnen voorzichtig dansen op de maat van de wind. Mijn palmboompje in de vensterbank wuift vrolijk naar de duifjes die buiten in de schaduw op de richel voor mijn raam zitten.
De was die ik vanmorgen heb opgehangen in de badkamer, beweegt zachtjes op de wind en geeft de lavendel lucht af van mijn wasverzachter. Ik word er helemaal vrolijk van! Wat kan het leven toch mooi zijn!
Het is weliswaar nog steeds 32 graden en de zon schijnt maar er staat een heerlijk briesje. Zalig. Voor het eerst deze zomer, heb ik buiten gelopen zonder dat mijn kleren vastplakten aan mijn lichaam. Van pure blijdschap ben ik bij Starbucks op het terras gaan zitten met een lekkere ijs-koffie.
De ramen staan nu allemaal open en ik zie de gordijnen voorzichtig dansen op de maat van de wind. Mijn palmboompje in de vensterbank wuift vrolijk naar de duifjes die buiten in de schaduw op de richel voor mijn raam zitten.
De was die ik vanmorgen heb opgehangen in de badkamer, beweegt zachtjes op de wind en geeft de lavendel lucht af van mijn wasverzachter. Ik word er helemaal vrolijk van! Wat kan het leven toch mooi zijn!
Bijna!
Nog heel even en dan stappen we lekker op het vliegtuig naar Nederland! Chiel en ik kijken er ontzettend naar uit. We kunnen niet wachten! Heerlijk om straks de kids weer te zien, en we zijn heel benieuwd hoe de verbouwde zolder is geworden.
Maar eerst nog even deze week door komen.
Gisteren hebben we weer een klant opgehaald van het vliegveld. Hij was verlaat omdat hij niet door de gezondheidsfuik heen kwam, hihi. Hij nieste er vrolijk op los, had een druipneus en had hiervan niets opgeschreven op de gezondheidsverklaring. Tja. Niet slim. Hij dacht de Hong Kong controle te kunnen omzeilen maar dat ging mooi niet door. Hij is onderzocht door een arts en mocht even later toch voet op Hong Kong bodem zetten. Ik moest er wel om lachen. Een veel gemaakte fout, denken dat je Chinezen te slim af kan zijn...
Vanmorgen zijn ze samen naar China vertrokken. Voor maar 1 nachtje want morgenavond komen ze weer thuis. De klant moet donderdagmorgen al weer vroeg op het vliegveld zijn. Morgenavond nog een happie eten met hem en dan is het klantbezoek voor de vakantie weer voorbij. (na de vakantie loopt het storm met bezoek trouwens...)
En ik heb vandaag wat klusjes gedaan. Eerst naar het postkantoor voor Jos. Toen eten gehaald voor vanavond. Daarna de metro ingestapt naar Mongkok om voor Linn nog wat te halen en toen naar huis. Bammetje gegeten en de koffer vast op het bed gezet. Ik ben echt een ei wat dat betreft. Ben altijd bang dat ik dingen vergeet. Dus zodra ik er aan denk, dan gooi ik het gelijk de koffer in. Mijn nieuwe koffer!
Chiel moet er altijd om lachen. Over georganiseerd noemt hij dat. Het woord "ziekelijk" is ook ooit voorbij gekomen. Ach. Ik weet dat mijn zussen dat trekje ook hebben dus het zal wel een familie kwaaltje zijn. Who cares! Ik zie het meer als voorpret!
Morgen ga ik op zoek naar laarzen voor Linn. Ik had gisteren hele leuke laarzen voor haar gekocht maar toen ik ze liet zien aan Chiel hield ik al van die metalen rondjes die op de laarzen waren geplakt, in mijn handen. Niet goed dus. Ik weer terug in de stromende regen en ik kreeg gelijk mijn geld terug van de man in de "We have size 40"-winkel. Dus de jacht is opnieuw geopend!
En verder heb ik mezelf vierkante ogen bezorgd door op hyves "Spookje" te spelen. En niet alleen op mijn eigen hyves, maar vooral op die van Simone en Arlene, hihi. Onschuldig tijdverdrijf toch?!
O ja, hoe is het weer in NL? Koud? Warm? Regen?
Maar eerst nog even deze week door komen.
Gisteren hebben we weer een klant opgehaald van het vliegveld. Hij was verlaat omdat hij niet door de gezondheidsfuik heen kwam, hihi. Hij nieste er vrolijk op los, had een druipneus en had hiervan niets opgeschreven op de gezondheidsverklaring. Tja. Niet slim. Hij dacht de Hong Kong controle te kunnen omzeilen maar dat ging mooi niet door. Hij is onderzocht door een arts en mocht even later toch voet op Hong Kong bodem zetten. Ik moest er wel om lachen. Een veel gemaakte fout, denken dat je Chinezen te slim af kan zijn...
Vanmorgen zijn ze samen naar China vertrokken. Voor maar 1 nachtje want morgenavond komen ze weer thuis. De klant moet donderdagmorgen al weer vroeg op het vliegveld zijn. Morgenavond nog een happie eten met hem en dan is het klantbezoek voor de vakantie weer voorbij. (na de vakantie loopt het storm met bezoek trouwens...)
En ik heb vandaag wat klusjes gedaan. Eerst naar het postkantoor voor Jos. Toen eten gehaald voor vanavond. Daarna de metro ingestapt naar Mongkok om voor Linn nog wat te halen en toen naar huis. Bammetje gegeten en de koffer vast op het bed gezet. Ik ben echt een ei wat dat betreft. Ben altijd bang dat ik dingen vergeet. Dus zodra ik er aan denk, dan gooi ik het gelijk de koffer in. Mijn nieuwe koffer!
Chiel moet er altijd om lachen. Over georganiseerd noemt hij dat. Het woord "ziekelijk" is ook ooit voorbij gekomen. Ach. Ik weet dat mijn zussen dat trekje ook hebben dus het zal wel een familie kwaaltje zijn. Who cares! Ik zie het meer als voorpret!
Morgen ga ik op zoek naar laarzen voor Linn. Ik had gisteren hele leuke laarzen voor haar gekocht maar toen ik ze liet zien aan Chiel hield ik al van die metalen rondjes die op de laarzen waren geplakt, in mijn handen. Niet goed dus. Ik weer terug in de stromende regen en ik kreeg gelijk mijn geld terug van de man in de "We have size 40"-winkel. Dus de jacht is opnieuw geopend!
En verder heb ik mezelf vierkante ogen bezorgd door op hyves "Spookje" te spelen. En niet alleen op mijn eigen hyves, maar vooral op die van Simone en Arlene, hihi. Onschuldig tijdverdrijf toch?!
O ja, hoe is het weer in NL? Koud? Warm? Regen?
Tuesday, September 22, 2009
Feestje
60 Jaar geleden werd op 1 oktober (1949) door Mao de Volksrepubliek China uitgeroepen. En dat is aanleiding voor een feestje. Nu wordt elk jaar dat feestje gevierd maar dit jaar wordt het nog grootser aangepakt.
Eigenlijk zijn ze er al een tijd mee bezig. Met de voorbereidingen bedoel ik dan. In Beijing is de buurt rondom het plein van de Hemelse Vrede al flink aangepakt. Alles krijgt een nieuw verfje en bars en massagesalons worden zonder pardon gesloten. En wegen rondom het plein afgesloten voor publiek en verkeer. De afgelopen tijd zijn er generale repetities voor de Grote Parade geweest op het Plein. Alles moet natuurlijk goed verlopen. Want als het goed is moet deze parade grootser zijn dan de opening van de Olympische Spelen.
Het internet is beperkt toegankelijk en You-tube, Facebook, Blogger en Twitter niet bereikbaar. Aan Google heb je ook niet veel want die wordt maar mondjesmaat toegestaan. En niet alleen in Beijing maar in heel China.
En dan hebben we natuurlijk het visa. Altijd handig om zo'n melkkoe te hebben. De regels worden weer per dag aangepast. Wat vorige week nog wel kon, kan morgen wel ineens veranderd zijn.
Met gevolg dat je het wel kan schudden om in de aankomende periode naar China te reizen. Of je moet een van de gelukkigen zijn die nog over een geldig visum beschikken. Als dat het geval is mag je de beurs wel flink afkloppen om een ticket te kopen naar Beijing. De prijzen reizen de pan uit! En dat terwijl iedereen in China een week vrij krijgt vanwege National Day en het Full Moon Festival.
Wij zijn straks in ieder geval lekker weg!
Monday, September 21, 2009
Hutong
Zondag had ik moeten lopen. Maar dat is er helaas niet van gekomen. Het plan en de wil was er wel hoor. Chiel en ik wilden om 7 uur vanochtend over de boulevard rennen maar ik viel pas om 5 uur 's nachts in slaap! Het lukte gewoon niet. De slaap kwam niet en toen hij kwam kreeg ik een nachtmerrie en daarna lukte het helemaal niet meer. Chiel is maar alleen gaan lopen...
Om half elf hebben we de klanten weer opgepikt vanuit het hotel. Met de Starferry naar de overkant gegaan en vandaar de taxi naar Stanleymarket. Er moesten wat cadeautjes gescoord worden natuurlijk. En wat natuurlijk bijzonder goed gelukt is. Lekker kalm aan gedaan, drankje genomen, airco's opgezocht (het was weer zo'n hete dag...) en we hebben de Peak maar laten zitten. We waren allemaal kapot van het hete weer. Dus daarna terug naar het hotel.
Ik ben nog even naar bed gegaan vanmiddag. Ik was brak. Door gebrek aan slaap en de hitte. Om 7 uur zijn we met z'n allen naar Hutong gelopen. Mijn favoriete restaurant in Hong Kong!
Eindelijk gingen we dan vieren dat we 5 jaar in HK zijn. Mark en Wytske kwamen ook. Gezellig. Helaas waren Jesse, Jos, Bram en Kamilla er niet bij. Zij waren allemaal de hort op. Jammer. Moeten we nog maar een keertje over doen!
Het eten was weer geweldig, de ambiance super en het gezelschap erg gezellig. En Hutong viel erg in de smaak bij iedereen. We hebben een leuke avond gehad. En we kregen nog een geweldig cadeau! Twee "I love HK" t-shirts! Nu kunnen Chiel en ik dan eindelijk hand in hand met hetzelfde t-shirt aan de markt over zoals het rasechte Chinesen behoort!
Alhoewel...Mark en Wytske sprongen in een mini-bus. Het verkeer werd opgehouden zoals het hoort, en naar goed Hongkong's gebruik gingen de claxons lang en hard af...ik denk dat zij pas echt geïntegreerd zijn! En dat allemaal zonder inburgeringscursus!!
Om half elf hebben we de klanten weer opgepikt vanuit het hotel. Met de Starferry naar de overkant gegaan en vandaar de taxi naar Stanleymarket. Er moesten wat cadeautjes gescoord worden natuurlijk. En wat natuurlijk bijzonder goed gelukt is. Lekker kalm aan gedaan, drankje genomen, airco's opgezocht (het was weer zo'n hete dag...) en we hebben de Peak maar laten zitten. We waren allemaal kapot van het hete weer. Dus daarna terug naar het hotel.
Ik ben nog even naar bed gegaan vanmiddag. Ik was brak. Door gebrek aan slaap en de hitte. Om 7 uur zijn we met z'n allen naar Hutong gelopen. Mijn favoriete restaurant in Hong Kong!
Eindelijk gingen we dan vieren dat we 5 jaar in HK zijn. Mark en Wytske kwamen ook. Gezellig. Helaas waren Jesse, Jos, Bram en Kamilla er niet bij. Zij waren allemaal de hort op. Jammer. Moeten we nog maar een keertje over doen!
Het eten was weer geweldig, de ambiance super en het gezelschap erg gezellig. En Hutong viel erg in de smaak bij iedereen. We hebben een leuke avond gehad. En we kregen nog een geweldig cadeau! Twee "I love HK" t-shirts! Nu kunnen Chiel en ik dan eindelijk hand in hand met hetzelfde t-shirt aan de markt over zoals het rasechte Chinesen behoort!
Alhoewel...Mark en Wytske sprongen in een mini-bus. Het verkeer werd opgehouden zoals het hoort, en naar goed Hongkong's gebruik gingen de claxons lang en hard af...ik denk dat zij pas echt geïntegreerd zijn! En dat allemaal zonder inburgeringscursus!!
Saturday, September 19, 2009
Heeheeet...
Ik wil niet veel zeggen maar het was vandaag weer abnormaal heet. Je bent (bijna) geneigd om niets anders te doen dan onder je airco thuis te zitten en de dagen aan je voorbij te laten gaan. Als je ook maar even buiten loopt dan druipt het zweet van alle kanten van je af. Dus niets doen is zonde natuurlijk. Het is weekend. En in de middag zouden er klanten komen uit NL. Dan gaat het weekend helemaal in 1 streep door in de werkweek.
We hebben gelopen via Shanghai Street naar Yau Ma Tei. Daar zitten heel veel kookwinkeltjes waar je terecht kan voor een superwokbrander tot een aardappelschilmesje tot een bonbonvormpje. Het blijft leuk om te zien. En we kwamen zowaar 5 hkd en 3hkd-shops tegen! Alles in de winkel kost slechts 5 of 3 dollar! Bizar gewoon. Het is ook niet veel soeps maar het blijft wel lachen als je zo'n winkel inloopt.
Daarna wat gegeten, koffie gedronken, wat cadeautjes gehaald voor thuis (volgend weekend vliegen we!!), een nieuwe koffer voor mij gekocht, spullen thuis afgezet en voor de derde keer die dag een schoon droog t-shirt aangedaan en daarna de klanten bezocht die al aan een ijskoud biertje zaten op het terras.
Vanwege de jetlag en de hitte hebben we ook niets anders gedaan dan op een terras hangen. Later nog een hapje gegeten op 2 terrasjes verder en toen de zon onder was gegaan zijn we even wezen lopen over de boulevard. Maar ook al was de zon onder, het was nog steeds benauwd en heet. Iedereen liep ook met het zweet op de bovenlip of kale koppie. Nog even gekeken bij Heritage 1881 en toen was het echt weer tijd voor een drankje bij Spasso.
Morgenochtend gaan Chiel en ik eerst weer lopen en daarna gaan we met z'n allen naar Stanleymarket en de Peak. En 's avonds gaan we lekker eten bij Hutong! Jippie! We hebben ons jubileum nog niet gevierd maar dat gaan we dus morgenavond doen. Ik heb er zin in!
We hebben gelopen via Shanghai Street naar Yau Ma Tei. Daar zitten heel veel kookwinkeltjes waar je terecht kan voor een superwokbrander tot een aardappelschilmesje tot een bonbonvormpje. Het blijft leuk om te zien. En we kwamen zowaar 5 hkd en 3hkd-shops tegen! Alles in de winkel kost slechts 5 of 3 dollar! Bizar gewoon. Het is ook niet veel soeps maar het blijft wel lachen als je zo'n winkel inloopt.
Daarna wat gegeten, koffie gedronken, wat cadeautjes gehaald voor thuis (volgend weekend vliegen we!!), een nieuwe koffer voor mij gekocht, spullen thuis afgezet en voor de derde keer die dag een schoon droog t-shirt aangedaan en daarna de klanten bezocht die al aan een ijskoud biertje zaten op het terras.
Vanwege de jetlag en de hitte hebben we ook niets anders gedaan dan op een terras hangen. Later nog een hapje gegeten op 2 terrasjes verder en toen de zon onder was gegaan zijn we even wezen lopen over de boulevard. Maar ook al was de zon onder, het was nog steeds benauwd en heet. Iedereen liep ook met het zweet op de bovenlip of kale koppie. Nog even gekeken bij Heritage 1881 en toen was het echt weer tijd voor een drankje bij Spasso.
Morgenochtend gaan Chiel en ik eerst weer lopen en daarna gaan we met z'n allen naar Stanleymarket en de Peak. En 's avonds gaan we lekker eten bij Hutong! Jippie! We hebben ons jubileum nog niet gevierd maar dat gaan we dus morgenavond doen. Ik heb er zin in!
Friday, September 18, 2009
Dagje markt
Vandaag ben ik naar Mongkok gegaan. Gewoon er even tussen uit, een frisse neus halen, me te goed doen aan verse aardbeitjes en een plastic beker vers geperste sinaasappelsap bij een kraampje op de markt. Therasita zou ook komen en ik vind het zo vervelend om haar voor de voeten te lopen.
Maar goed ik liep op de markt en overal hingen de kraampjes vol met lampionnen. Groot, klein, papier, plastic met lampjes, traditionele en moderne zoals b.v. in de vorm van spiderman! Het is binnenkort weer mid-autumn festival of ook bekend als het full moon festival. Prachtig gezicht die fel gekleurde lampionnen. De kramen lagen vol met opgepoetst fruit en appels met mooie gouden papiertjes erom heen. Ik kan daar echt van genieten. Ik hoef helemaal niets te kopen maar lekker rond struinen en om me heen kijken vind ik zalig.
Na 2 uurtjes had ik wel zin in koffie. Dus naar het Langham Place om bij Starbucks een lekkere iced coffee te kopen. Alhoewel het weer langzaam maar zeker beter wordt, (minder warm en klam maar nog steeds 32 graden!) raak je toch wel oververhit op zo'n markt. Effe lekker zitten op het terrasje in de schaduw en mensen kijken.
Voor mij stonden 4 meisjes een sigaretje te roken. En ze hadden allemaal zeker 2 tassen per persoon aan de arm hangen. Ik moest ineens denken aan een blog van Mark die hierover schreef. Ik lachte stilletjes en bedacht me dat hij het helemaal bij het rechte eind had.
Tasjes Chinese meisjes lopen altijd met veel tasjes. Net sjerpa's. Ze sjouwen met minimaal twee, maar soms ook drie tassen. Er is altijd een hoofdtas. Dat is vaak een lelijke (nep) Louis Vuiton. De woorden 'lelijk' en 'nep' zijn eigenlijk een pleonasme indien gebruikt in combinatie met de woorden 'Louis' en 'Vuiton'. Ik ben trouwens ook van mening dat er geen echte LV-tassen bestaan. Want wie gaat er een Godsvermogen neerleggen voor zulke lelijke, bij alles vloekende tassen? De LV-winkels hebben dezelfde neppers als het mannetje in de gang van de metro, alleen vragen ze er dan 40 keer zo veel voor en gniffelen hard als de rijke vrouw in kwestie voor gek lopend de winkel verlaat.
Terug naar het straatbeeld. De nep LV tas vloekt standaard bij schoenen en/of (vaker en/en) de outfit. Maar het is een merktas (denken ze) en zoals bij wel meer vrouwen het geval is: ze hebben maar 1 'mooie' tas en die moet altijd mee. Daarnaast hebben ze een papieren zak en een stoffen tasje met daarin bergen papier, troep, vies eten of alles wat niet meer in de hoofdtas past. Ik snap er niets van. Mijn vrouw heeft 10 tassen, eentje die past bij iedere riem, paar schoenen of temperatuur van de dag. Zo moeilijk is het niet. En geen een is er een lelijke Louis Vuiton!
Ja Mark heeft helemaal gelijk. Het is echt lachwekkend als je erop gaat letten. Er loopt in Hong Kong geen 1 vrouw met 1 tas aan de arm!
Ik heb alleen geconstateerd dat de papieren en/of stoffen tas, de bijtas, toch vaak een merknaam erop heeft staan. Zoals dat meisje die voor mij stond b.v.
Ze heeft een nep LV tas om haar schouder hangen en een papieren tasje van Dior. Aan het verweerde karton van het tasje te zien, tenminste 1 jaar geleden ooit iets gekocht bij Dior. En haar vriendin had een (nep)lederen krokodillentas aan 1 arm en aan haar andere arm een stoffen tasje van Agnes B. Wie? Agnes B.! Schaam je niet als je nog nooit hebt gehoord van dat merk, maar aan de Agnes B. winkels te zien op Canton road, een flink succesvol merk.
Na een half uurtje ben ik weer aan de wandel gegaan. Beneden aangekomen bedacht ik me dat ik echt geen zin had om weer die metro in te gaan. Ondanks het feit dat ik "nauwelijks" iets gekocht had, voelde ik m'n armen per seconde langer worden. Lekker de taxi in.
Mijn chauffeur had er zin in. Hij babbelde er lustig op los. Vertelde over Shanghai street, hoe de Honky's hier straks het full moon festival gaan vieren, hoe zijn vrouw ook graag een tuin wilde hebben, net als ik, dat hij zijn planten heeft moeten weg gooien vanwege ongedierte, maar dat hij zijn vissen nog steeds heeft. Hoe warm het was, dat de zomer echt heel heet was dit jaar, maar dat de goede tijd er nu aan kwam! Kortom hij was zo druk met praten dat hij helemaal was vergeten om zijn taximeter aan te zetten!
Ik heb echt nog nooit zo gezellig in een taxi gezeten! En ik heb hem gewoon 40 hkdollar betaald voor de trip!
Maar goed ik liep op de markt en overal hingen de kraampjes vol met lampionnen. Groot, klein, papier, plastic met lampjes, traditionele en moderne zoals b.v. in de vorm van spiderman! Het is binnenkort weer mid-autumn festival of ook bekend als het full moon festival. Prachtig gezicht die fel gekleurde lampionnen. De kramen lagen vol met opgepoetst fruit en appels met mooie gouden papiertjes erom heen. Ik kan daar echt van genieten. Ik hoef helemaal niets te kopen maar lekker rond struinen en om me heen kijken vind ik zalig.
Na 2 uurtjes had ik wel zin in koffie. Dus naar het Langham Place om bij Starbucks een lekkere iced coffee te kopen. Alhoewel het weer langzaam maar zeker beter wordt, (minder warm en klam maar nog steeds 32 graden!) raak je toch wel oververhit op zo'n markt. Effe lekker zitten op het terrasje in de schaduw en mensen kijken.
Voor mij stonden 4 meisjes een sigaretje te roken. En ze hadden allemaal zeker 2 tassen per persoon aan de arm hangen. Ik moest ineens denken aan een blog van Mark die hierover schreef. Ik lachte stilletjes en bedacht me dat hij het helemaal bij het rechte eind had.
Tasjes Chinese meisjes lopen altijd met veel tasjes. Net sjerpa's. Ze sjouwen met minimaal twee, maar soms ook drie tassen. Er is altijd een hoofdtas. Dat is vaak een lelijke (nep) Louis Vuiton. De woorden 'lelijk' en 'nep' zijn eigenlijk een pleonasme indien gebruikt in combinatie met de woorden 'Louis' en 'Vuiton'. Ik ben trouwens ook van mening dat er geen echte LV-tassen bestaan. Want wie gaat er een Godsvermogen neerleggen voor zulke lelijke, bij alles vloekende tassen? De LV-winkels hebben dezelfde neppers als het mannetje in de gang van de metro, alleen vragen ze er dan 40 keer zo veel voor en gniffelen hard als de rijke vrouw in kwestie voor gek lopend de winkel verlaat.
Terug naar het straatbeeld. De nep LV tas vloekt standaard bij schoenen en/of (vaker en/en) de outfit. Maar het is een merktas (denken ze) en zoals bij wel meer vrouwen het geval is: ze hebben maar 1 'mooie' tas en die moet altijd mee. Daarnaast hebben ze een papieren zak en een stoffen tasje met daarin bergen papier, troep, vies eten of alles wat niet meer in de hoofdtas past. Ik snap er niets van. Mijn vrouw heeft 10 tassen, eentje die past bij iedere riem, paar schoenen of temperatuur van de dag. Zo moeilijk is het niet. En geen een is er een lelijke Louis Vuiton!
Ja Mark heeft helemaal gelijk. Het is echt lachwekkend als je erop gaat letten. Er loopt in Hong Kong geen 1 vrouw met 1 tas aan de arm!
Ik heb alleen geconstateerd dat de papieren en/of stoffen tas, de bijtas, toch vaak een merknaam erop heeft staan. Zoals dat meisje die voor mij stond b.v.
Ze heeft een nep LV tas om haar schouder hangen en een papieren tasje van Dior. Aan het verweerde karton van het tasje te zien, tenminste 1 jaar geleden ooit iets gekocht bij Dior. En haar vriendin had een (nep)lederen krokodillentas aan 1 arm en aan haar andere arm een stoffen tasje van Agnes B. Wie? Agnes B.! Schaam je niet als je nog nooit hebt gehoord van dat merk, maar aan de Agnes B. winkels te zien op Canton road, een flink succesvol merk.
Na een half uurtje ben ik weer aan de wandel gegaan. Beneden aangekomen bedacht ik me dat ik echt geen zin had om weer die metro in te gaan. Ondanks het feit dat ik "nauwelijks" iets gekocht had, voelde ik m'n armen per seconde langer worden. Lekker de taxi in.
Mijn chauffeur had er zin in. Hij babbelde er lustig op los. Vertelde over Shanghai street, hoe de Honky's hier straks het full moon festival gaan vieren, hoe zijn vrouw ook graag een tuin wilde hebben, net als ik, dat hij zijn planten heeft moeten weg gooien vanwege ongedierte, maar dat hij zijn vissen nog steeds heeft. Hoe warm het was, dat de zomer echt heel heet was dit jaar, maar dat de goede tijd er nu aan kwam! Kortom hij was zo druk met praten dat hij helemaal was vergeten om zijn taximeter aan te zetten!
Ik heb echt nog nooit zo gezellig in een taxi gezeten! En ik heb hem gewoon 40 hkdollar betaald voor de trip!
Thursday, September 17, 2009
Een nachtelijk bericht
Daar zijn we weer! Het is hier 2 uur 's nachts en ik ben klaar wakker! Die medicijnen doen wel hun best hoor, maar zo nu en dan hapert het toch even. Zoals vannacht. Maar misschien komt het ook wel omdat ik de hele week al op de bank lig en te pas en te onpas wegdommelde omdat ik me niet zo lekker voelde. Nou ja. Ik maak er maar het beste van. Bakkie thee erbij, muziekje op de achtergrond en me niet druk maken.
Chiel komt morgenavond weer thuis. Gisteren stapte hij op de trein naar Shenzhen. Een dagje later dan normaal maar zijn visum was pas gisteren klaar. Ik vond het wel gezellie!
Vanavond heb ik een salade weg gesmikkeld met de mannen. Een snelle gezonde hap. Ze kwamen allebei terug van China. Jesse per ferry en Jossie (zo heet die tegenwoordig!) per vliegtuig. En morgen gaan ze allebei gezellig in hetzelfde vliegtuig richting NL. Dus ik vond het wel leuk om ze nog even te zien. Na de maaltijd gingen ze nog rennen. Ha! En dat had ik vanmorgen al gedaan!
Vanmorgen liep ik naar buiten rond 10 uur. Het was iets bewolkt, de temperatuur was 28 graden en dat is in vergelijking met de afgelopen weken koud! Perfecte condities dus. Maar voordat ik bij de trap was op de boulevard stortte de regen loodrecht naar beneden! Binnen 10 seconden was ik zeiknat geregend.
Mijn nieuwe witte (we moeten natuurlijk wel gemotiveerd blijven!) loop NIKE shirt met "Hong Kong International" in prachtige rode letters op de borst, hield het goed. T'is niet ineens een roze shirt geworden. Daar was ik nog wel even bang voor. (made in China) Maar voor een halfuur was ik dus letterlijk "Mrs Wet T-shirt".
Maar zo stoer als ik ben, ben ik doorgelopen. Heb me keurig aan het schema gehouden. Niet stiekem gesmokkeld om de looptijd korter te maken. Ook de Ipod heeft het goed gedaan. Hij hield er ook niet mee op terwijl ik dat wel had verwacht. Ik had namelijk gehoord uit betrouwbare bronnen, dat als een Ipod of Iphone nat wordt, je hem wel gelijk kan weggooien.
Morgenavond ga ik weer met Chiel trainen en dan heb ik, wonder boven wonder, de eerste 4 weken van mijn schema afgerond. 3 Keer per week! Ik weet het, ik blijf mezelf herhalen, maar ik sta ECHT te kijken van mezelf!
En als ik dan weer terug ben uit NL, dan ben ik zover met mijn schema, dat ik met de mannen kan meelopen!
Chiel komt morgenavond weer thuis. Gisteren stapte hij op de trein naar Shenzhen. Een dagje later dan normaal maar zijn visum was pas gisteren klaar. Ik vond het wel gezellie!
Vanavond heb ik een salade weg gesmikkeld met de mannen. Een snelle gezonde hap. Ze kwamen allebei terug van China. Jesse per ferry en Jossie (zo heet die tegenwoordig!) per vliegtuig. En morgen gaan ze allebei gezellig in hetzelfde vliegtuig richting NL. Dus ik vond het wel leuk om ze nog even te zien. Na de maaltijd gingen ze nog rennen. Ha! En dat had ik vanmorgen al gedaan!
Vanmorgen liep ik naar buiten rond 10 uur. Het was iets bewolkt, de temperatuur was 28 graden en dat is in vergelijking met de afgelopen weken koud! Perfecte condities dus. Maar voordat ik bij de trap was op de boulevard stortte de regen loodrecht naar beneden! Binnen 10 seconden was ik zeiknat geregend.
Mijn nieuwe witte (we moeten natuurlijk wel gemotiveerd blijven!) loop NIKE shirt met "Hong Kong International" in prachtige rode letters op de borst, hield het goed. T'is niet ineens een roze shirt geworden. Daar was ik nog wel even bang voor. (made in China) Maar voor een halfuur was ik dus letterlijk "Mrs Wet T-shirt".
Maar zo stoer als ik ben, ben ik doorgelopen. Heb me keurig aan het schema gehouden. Niet stiekem gesmokkeld om de looptijd korter te maken. Ook de Ipod heeft het goed gedaan. Hij hield er ook niet mee op terwijl ik dat wel had verwacht. Ik had namelijk gehoord uit betrouwbare bronnen, dat als een Ipod of Iphone nat wordt, je hem wel gelijk kan weggooien.
Morgenavond ga ik weer met Chiel trainen en dan heb ik, wonder boven wonder, de eerste 4 weken van mijn schema afgerond. 3 Keer per week! Ik weet het, ik blijf mezelf herhalen, maar ik sta ECHT te kijken van mezelf!
En als ik dan weer terug ben uit NL, dan ben ik zover met mijn schema, dat ik met de mannen kan meelopen!
Tuesday, September 15, 2009
5 Jaar
Het is pas over 3 dagen zover, maar het filmpje staat al op you-tube. Inderdaad dan wonen we alweer 5 jaar in China!
De tijd is echt voorbij gevlogen, soms was het ronduit vreselijk (en dan spreek ik vooral over de tijd dat wij in SZ woonden) maar het grootste gedeelte van de tijd was geweldig! Ik heb van de week de allereerste posten van mijn blog weer eens gelezen. Hoe ik steeds verbaasd was over van alles, hoe ik boos werd als men weer zei dat ik me niet druk moest maken, hoe blij ik was dat we de kids weer zagen, hoe teleurgesteld ik was als mensen hun afspraak niet hielden...Er is een hoop veranderd sinds die tijd!
Een nadeel was natuurlijk dat we onze kinderen niet bij ons hadden/hebben. Een voordeel was weer dat als we bij elkaar waren het ook echt helemaal super was! We hebben prachtige vakanties gevierd met ze in HK, SZ, Thailand, Cambodja en Vietnam. Ik geloof echt dat we veel closer zijn geworden.
Hetzelfde geldt voor familie. Ik heb me nog nooit zo geliefd gevoeld! En dat is een heerlijk gevoel! En onze vrienden blijven vrienden. Natuurlijk verwateren sommige contacten wel maar dat kan ook niet anders. Ons leven en hun leven gaat gewoon door. En als je niet meer dagelijks contact hebt, dan hou je dat niet in stand. En zeker geen 5 jaar. T'is gewoon niet anders...
Maar een ander voordeel is weer dat we in contact zijn gekomen met oude vrienden. Die kwamen via het blog ineens weer in ons leven! En niet te vergeten al die nieuwe vrienden die we hier gemaakt hebben en waarvan ik zeker weet dat we voor het leven aan elkaar verbonden zijn en blijven!
En wie had nou verwacht dat wij, de jeugdliefdes van de MAVO uit Nunspeet, op een goede dag zouden wonen in Hong Kong? Nou ik niet! Ik hoor die directeur van de MAVO nog zeggen, dat ik me niet moest inlaten met die jongen van Honig. "Daar komt niets anders van dan ellende!" Tsss... De beste man moest eens weten...
De tijd is echt voorbij gevlogen, soms was het ronduit vreselijk (en dan spreek ik vooral over de tijd dat wij in SZ woonden) maar het grootste gedeelte van de tijd was geweldig! Ik heb van de week de allereerste posten van mijn blog weer eens gelezen. Hoe ik steeds verbaasd was over van alles, hoe ik boos werd als men weer zei dat ik me niet druk moest maken, hoe blij ik was dat we de kids weer zagen, hoe teleurgesteld ik was als mensen hun afspraak niet hielden...Er is een hoop veranderd sinds die tijd!
Een nadeel was natuurlijk dat we onze kinderen niet bij ons hadden/hebben. Een voordeel was weer dat als we bij elkaar waren het ook echt helemaal super was! We hebben prachtige vakanties gevierd met ze in HK, SZ, Thailand, Cambodja en Vietnam. Ik geloof echt dat we veel closer zijn geworden.
Hetzelfde geldt voor familie. Ik heb me nog nooit zo geliefd gevoeld! En dat is een heerlijk gevoel! En onze vrienden blijven vrienden. Natuurlijk verwateren sommige contacten wel maar dat kan ook niet anders. Ons leven en hun leven gaat gewoon door. En als je niet meer dagelijks contact hebt, dan hou je dat niet in stand. En zeker geen 5 jaar. T'is gewoon niet anders...
Maar een ander voordeel is weer dat we in contact zijn gekomen met oude vrienden. Die kwamen via het blog ineens weer in ons leven! En niet te vergeten al die nieuwe vrienden die we hier gemaakt hebben en waarvan ik zeker weet dat we voor het leven aan elkaar verbonden zijn en blijven!
En wie had nou verwacht dat wij, de jeugdliefdes van de MAVO uit Nunspeet, op een goede dag zouden wonen in Hong Kong? Nou ik niet! Ik hoor die directeur van de MAVO nog zeggen, dat ik me niet moest inlaten met die jongen van Honig. "Daar komt niets anders van dan ellende!" Tsss... De beste man moest eens weten...
Koppu 3
T'is nu half negen 's ochtends. En het is nog steeds T8! Vannacht was het ronduit eng. Dat gebeuk van de wind en de regen tegen de ramen op onze slaapkamer van 2 kanten viel niet mee. Om half vier ben ik het bed uit gegaan en heb gekeken hoe de storm over Tsim Sha Tsui raasde. Windsnelheden van 130 km/uur! Op dat moment was het niet alleen T8 maar ook nog eens Blackrain. D.w.z. dat de regen naar beneden komt van 100mm of meer in 1 uur. Ik heb toen nog maar een aspirientje genomen en weer het bed ingegaan.
En nu zitten Chiel en ik samen op de bank. Het openbaar vervoer begint heel kalm aan op gang te komen. De scholen zijn nog dicht tot vanmiddag. En ze verwachten nog een hoop regen en wind.
Om de flat heen is de schade enorm! Nu is te zien hoe de bamboesteiger er bij hangt die gisteren zo'n kabaal maakte. Er drijft van alles in het zwembad, en wat een grasveldje moet zijn in de Pinnacletuin is veranderd in een extra zwembad.
In Hong Kong is er ook veel schade. Hele gebieden zijn onder water gelopen. Het water stond vannacht een meter hoger dan normaal! Ik kon nog geen foto's vinden waar de schade op te zien was maar mocht ik ze vinden dan leen ik ze gelijk even.
Ik zag net op CNN dat Koppu heeft "landfall" gemaakt zo'n 200 kilometer vanaf Hong Kong. Bij Macao dus als Jesse in Jiangmen is zal hij vannacht ook wel het een en ander gemerkt hebben! Volgens CNN kwam het oog van de storm vanmorgen over Hong Kong en omgeving en toen was het ook droog en windstil. Maar terwijl ik dit schrijf is het weer donker geworden, regent het weer hard en begint de wind weer op te pakken.
Ze verwachten dat ze rond 10 uur het waarschuwingssignaal kunnen terug brengen naar T3.
En guess what...er komt weer een andere typhoon genaamd Choi Wan aan!
En natuurlijk zit Jos weer niet in HK. Hoe doet hij dat toch?
Monday, September 14, 2009
Koppu 2
Het is nu middernacht. De ramen trillen. Regengordijnen beuken met enorme snelheid tegen het raam. Wat een vreemd geluid...Het lijkt constant alsof er een trein voorbij komt maar bij nader onderzoek blijkt dat de wind te zijn die zoveel lawaai maakt. De politiewagens met zwaailichten in de straat verraden dat er wat aan de hand moet zijn. Vuilnisbakken vliegen door de straat. Door de zware regenval kan ik niet eens meer het New World Renaissance Hotel zien die op 100 meter afstand staat. Dit gaat een lange nacht worden...
Koppu
Het is dus echt T8 geworden om 6 uur. De heftige storm is nu dus echt een typhoon geworden! Chiel was net 5 minuten eerder thuis gekomen. Zijn personeel moet aardig wat kilometers maken om thuis te komen, dus ze zijn allemaal eerder naar huis gegaan. De boel gaat dicht in HK met T8.
We hebben nog kunnen eten bij een tentje hier om de hoek. De meeste restaurantjes en winkeltjes waren al gesloten of stonden op het punt om de boel dicht te doen. En het enkele restaurant die open bleef had een rij wachtenden voor de deur staan van hier tot in Timboektoe! Ze stonden in de regen en de windvlagen waren niet mis, maar er moet gegeten worden!
De wind giert om het huis en de bomen in de straat liggen zowat plat van de wind. De reclame doeken die hangen aan de Pinnacle zijn weer los gescheurd en klapperen als een idioot. Ik hoorde net ook glasgerinkel. En de bamboesteigers achter ons huis klapten met een knal op de straat! Het lijkt erop dat typhoon Koppu best serieus genomen moet worden! T'is zelfs een beetje eng!
We hebben nog kunnen eten bij een tentje hier om de hoek. De meeste restaurantjes en winkeltjes waren al gesloten of stonden op het punt om de boel dicht te doen. En het enkele restaurant die open bleef had een rij wachtenden voor de deur staan van hier tot in Timboektoe! Ze stonden in de regen en de windvlagen waren niet mis, maar er moet gegeten worden!
De wind giert om het huis en de bomen in de straat liggen zowat plat van de wind. De reclame doeken die hangen aan de Pinnacle zijn weer los gescheurd en klapperen als een idioot. Ik hoorde net ook glasgerinkel. En de bamboesteigers achter ons huis klapten met een knal op de straat! Het lijkt erop dat typhoon Koppu best serieus genomen moet worden! T'is zelfs een beetje eng!
Update
Voel me nog steeds ziek. Chiel kwam gelukkig vanmiddag thuis met een broodje. Ik heb de hele middag voor pampus gelegen op de bank.
Het waait al lekker en om 6 uur wordt het T8. De storm wordt sterker!
Het waait al lekker en om 6 uur wordt het T8. De storm wordt sterker!
Ziek
Ik ben ziek. Ik heb overal spierpijn, voel me misselijk, en barst van de hoofdpijn, voel me gewoon niet lekker. Van het lopen is ook niets gekomen gisteravond...
Ik dacht dat ik eerst overmand was door het hele hete weer van gisteren, maar nu blijkt dus dat er een griepje achter zat. En we krijgen weer een typhoon. T'is nu T1 maar waarschijnlijk vanmiddag een T3. Ik ga weer m'n bed in...
Ik dacht dat ik eerst overmand was door het hele hete weer van gisteren, maar nu blijkt dus dat er een griepje achter zat. En we krijgen weer een typhoon. T'is nu T1 maar waarschijnlijk vanmiddag een T3. Ik ga weer m'n bed in...
Sunday, September 13, 2009
Van alles en nog wat
Wat een lekker weekend! We doen niet zo veel, we hangen een beetje, lopen wat rond en rennen vervolgens weer hard naar binnen omdat het weer heel warm en klam is. Ik kan niet wachten tot we in NL zijn. Ik heb dat hete weer wel gehad.
Vrijdagmiddag heb ik dan eindelijk met Sanne aan de koffie gezeten. Dit keer vonden we elkaar wel op de afgesproken plek. En Bibi heeft zich kostelijk vermaakt met de fontijntjes op de roofgarden van Elements. Helaas was dat van korte duur want de beveiliging kwam even vertellen dat het niet mocht. Heel flauw.
Vrijdagavond naar de film geweest. The Proposal met Sandra Bullock. Een echte feel good movie. En de film was lachen, maar het Chinese publiek in de filmzaal bracht ons echt tot (lach)tranen. Die mensen lachen werkelijk om alles!
Gistermorgen zijn we om 8 uur wezen rennen in Victoria Park. Bram en Kamilla liepen met ons mee. Gezellig. Overal zag je groepjes staan die Tai Chi beoefenen. De ene groep deed dat met waaiers en de andere groep met nep-zwaarden. Oude mannetjes renden hun rondjes. Oude vrouwtjes liepen achteruit een heuveltje op en af. Het was hardstikke druk in het park!
We begonnen te lopen en binnen no time begon het keihard te regenen. Met van die hele dikke druppels! We zijn gewoon doorgelopen en het was heerlijk om zo in de regen te lopen. Niet warm en je voelt jezelf niet zweten want je bent al drijfnat. We zagen er uit als 4 verlopen katjes! Ik heb mijn tiende loopje van het schema afgerond met succes. Vanavond weer!
Omdat we zo trots waren op ons zelf, hebben we maar gelijk afgesproken die avond te gaan eten bij Cinecitta in Wanchai. En we hebben heerlijk gegeten! Lekkere fles wijn erbij en binnen afzienbare tijd waren we alle wereldproblemen aan het oplossen. Daarna nog een drankje of 6 bij Annie en toen naar huis.
Jos en Jesse waren er niet bij dit weekend. Zij zijn een weekendje naar Singapore. Maar we worden steeds op de hoogte gehouden van hun verblijf daar. Wat ze eten, waar ze zijn, hoelaat er nog vluchten gaan van HK naar Singapore, of ze gerend hebben, enz, enz.
Wij hebben lekker uitgeslapen. En straks nog ergens aan de koffie in een overdekt winkelcentrum om de hot-weather-warning te ontlopen en vanavond weer rennen op de boulevard.
Vrijdagmiddag heb ik dan eindelijk met Sanne aan de koffie gezeten. Dit keer vonden we elkaar wel op de afgesproken plek. En Bibi heeft zich kostelijk vermaakt met de fontijntjes op de roofgarden van Elements. Helaas was dat van korte duur want de beveiliging kwam even vertellen dat het niet mocht. Heel flauw.
Vrijdagavond naar de film geweest. The Proposal met Sandra Bullock. Een echte feel good movie. En de film was lachen, maar het Chinese publiek in de filmzaal bracht ons echt tot (lach)tranen. Die mensen lachen werkelijk om alles!
Gistermorgen zijn we om 8 uur wezen rennen in Victoria Park. Bram en Kamilla liepen met ons mee. Gezellig. Overal zag je groepjes staan die Tai Chi beoefenen. De ene groep deed dat met waaiers en de andere groep met nep-zwaarden. Oude mannetjes renden hun rondjes. Oude vrouwtjes liepen achteruit een heuveltje op en af. Het was hardstikke druk in het park!
We begonnen te lopen en binnen no time begon het keihard te regenen. Met van die hele dikke druppels! We zijn gewoon doorgelopen en het was heerlijk om zo in de regen te lopen. Niet warm en je voelt jezelf niet zweten want je bent al drijfnat. We zagen er uit als 4 verlopen katjes! Ik heb mijn tiende loopje van het schema afgerond met succes. Vanavond weer!
Omdat we zo trots waren op ons zelf, hebben we maar gelijk afgesproken die avond te gaan eten bij Cinecitta in Wanchai. En we hebben heerlijk gegeten! Lekkere fles wijn erbij en binnen afzienbare tijd waren we alle wereldproblemen aan het oplossen. Daarna nog een drankje of 6 bij Annie en toen naar huis.
Jos en Jesse waren er niet bij dit weekend. Zij zijn een weekendje naar Singapore. Maar we worden steeds op de hoogte gehouden van hun verblijf daar. Wat ze eten, waar ze zijn, hoelaat er nog vluchten gaan van HK naar Singapore, of ze gerend hebben, enz, enz.
Wij hebben lekker uitgeslapen. En straks nog ergens aan de koffie in een overdekt winkelcentrum om de hot-weather-warning te ontlopen en vanavond weer rennen op de boulevard.
Friday, September 11, 2009
Nine Eleven
11 September 2001. Een datum die ik niet snel zal vergeten.
Ik weet nog precies waar ik was en wat ik deed. Het was een prachtige na-zomerdag in NL. De hemel was blauw en de zon scheen zwakjes maar het was ook nog vroeg. Ik was net aangekomen op het werk in Arnhem. De hele morgen verliep geruisloos. Geen rare mensen aan mijn bureau, de koffie smaakte goed en iedereen was lekker aan het werk.
Ik kreeg een telefoontje van Chiel in de middag. "Heb je het gehoord? Er is een vliegtuig het WTC in gevlogen in New York!" Nee, ik had dat nieuws nog niet gehoord. Wat een ramp zeg. Maar de telefoon ging weer en er stonden mensen voor de balie dus ik ging door met werken. Even later belde Chiel weer. "Er is nog een vliegtuig in de andere toren gevlogen!!" Zijn stem klonk ietwat geschokt. Ik ben gelijk het internet op gegaan en zag op CNN online, inderdaad dat er nog een vliegtuig de andere toren was ingevlogen. Hoe kan dat nou?
En terwijl ik het nieuws tot me nam, kwam er ineens breaking news in rood op de CNN pagina. Een toren was ingestort! Ik kreeg er kippevel van! Andere collega's waren nu ook op de hoogte van dit verschrikkelijke nieuws. Iedereen had het erover. Op alle pc's waren beelden van CNN te vinden. Afschuwelijk!! Waarom?? Hoezo??
Van werken is niet veel meer gekomen. Ik stapte om half zes de auto in er reed in 1 streep naar huis. Gooide de sleutels op de keukentafel en deed gelijk de TV aan. Ik herinner me nog dat we de hele avond de meest afschuwelijke beelden voorbij hebben zien komen. Mensen die in shock waren, onder het stof zaten, hoe het tweede vliegtuig de toren in vloog, hoe een ander vliegtuig het Pentagon was ingevlogen, dat er een ander vliegtuig ergens in een weiland was gestort, en hoe alle berichten wezen op een terroristische aanslag. De hele wereld was in shock en ontkenning. Vreselijk.
En dat is nu alweer 8 jaar geleden gebeurd.
Thursday, September 10, 2009
Soms zit het mee en soms zit alles tegen!
Ik was vanmorgen al vroeg wakker. Chiel ook trouwens. Om 6 uur zaten we allebei al aan het ontbijt. De lucht was bewolkt en toen we naar het nieuws keken zagen we dat het T1 was. Het begin van een storm of typhoon. Gedver. Dat komt echt slecht uit! De hele week is het bloedheet met strakblauwe hemel en nu precies vandaag, krijgen we een typhoon!
Vandaag zouden we namelijk om 15.45 uur in een helicopter stappen met Wytske, Mark en Jos. Ik had er helemaal zin in. Eindelijk eens kijken hoe Hong Kong eruit ziet in vogelvlucht. En we zouden opstappen boven op het Peninsula Hotel! Niet de eerste de beste!
Maar voor het zover was, zou ik Sanne ophalen bij haar thuis, eens kijken hoe de Sorrento Towers erbij staan en dan in de taxi naar de Ikea. Gewapend met haar adres in de hand stapte ik een taxi in. De taxichauffeur had werkelijk geen idee waar ik het over had, dus ik liet me maar afzetten bij de Airport Express. De taxichauffeur had andere plannen. Hij wilde naar de airport rijden! Nog net op tijd nam hij de goede afslag!
Nadat ik een rondje had gelopen over de roofgarden, alle flats van dichtbij had gezien, zag ik eindelijk de Sorrento Towers. Mooi. Ik was op tijd! Vol vertrouwen liep ik naar de gate waar de bewaking stond. Drie man sterk keken mij aan. Ik liet mijn briefje zien met het adres van Sanne. "You have to push the buttons!", zei de man. Buiten de gate staat namelijk zo'n belbord. Je drukt eerst op welke toren je moet zijn, dan de verdieping en dan welke flat. Als het goed is wordt dan in die flat de telefoon opgenomen en van binnen uit kunnen ze de gate openen. Prachtig systeem. Er komt geen mens binnen die er niet moet zijn.
Ik drukte alles in wat op mijn briefje stond, de telefoon ging maar werd nooit opgenomen! Hoe kan dat nou? We hebben toch een afspraak? Nog een keer proberen. Op nieuw ging de telefoon maar weer niemand aan de andere kant van de lijn. "Sorry miss, may be you can call her by phone", zei de man. Goed idee. Jammer. Maar ineens zag ik dat ik Sanne's nummer niet in mijn telefoon had staan. Wat te doen...Wytske bellen! Of zij misschien Sanne wilde bellen om te zeggen dat ik bij de bewaking stond. En tijdens het bellen hoorde ik al dat vervelende piepje...dat piepje dat aangeeft dat de batterij leeg is...
Ik heb een uur gewacht bij de gate. Mijn telefoon deed niets meer. En ten einde raad ben ik alle flats per belbord gaan bellen op de 19de verdieping maar ik kreeg of een chinese mevrouw aan de lijn of de telefoon werd niet opgenomen. Dan maar weer naar huis.
Thuis aangekomen kon ik gelukkig met Chiel's telefoon bellen naar Sanne. Ze had me al een mailtje gestuurd om te vertellen dat ze de verkeerde verdieping had opgeschreven!! Wat een klucht. Ondertussen was het al half twaalf en bleef er weinig tijd over om naar de Ikea te gaan. Morgen gaan we het maar opnieuw proberen en ik neem dan een volledig opgeladen telefoon mee! Zonder telefoon ben je echt onthand.
Vervolgens waren Chiel en ik al helemaal klaar voor de helicopter vlucht. Alles zat in de tas. Fototoestel lag klaar. En opeens bedachten we ons dat het wel leuk zou zijn om aan de hightea te gaan in het Peninsula Hotel.
Lekker decadent. Eerst aan de thee, dan het dak op en daarna de chopper in. Zo gezegd zou gedaan. We zaten aan de heerlijke scones met room en jam toen de telefoon ging. Wytske aan de lijn. "Ze hebben de vlucht gecancelled! Vanwege het slechte weer!" Nee he...Buiten zag het er nog wel aardig uit. Het was wel wat bewolkt en het waaide wel wat maar niet zo erg dat je denkt "storm".
Ja niets aan te doen. Als ze niet vliegen dan vliegen ze niet. Hopelijk kunnen we gauw als nog de lucht in per helicopter want ik heb me er nu al zo op verheugd. Nou ja. Jos afgebeld en toen zijn Chiel en ik maar een stukje gaan lopen over de boulevard.
En daar merkten we wel hoe hard het eigenlijk waaide. De politie was per boot op het water, door de luidspeakers klonk dat je bij het water weg moest blijven want de T1 was veranderd in T3. Volgende keer beter...
Vandaag zouden we namelijk om 15.45 uur in een helicopter stappen met Wytske, Mark en Jos. Ik had er helemaal zin in. Eindelijk eens kijken hoe Hong Kong eruit ziet in vogelvlucht. En we zouden opstappen boven op het Peninsula Hotel! Niet de eerste de beste!
Maar voor het zover was, zou ik Sanne ophalen bij haar thuis, eens kijken hoe de Sorrento Towers erbij staan en dan in de taxi naar de Ikea. Gewapend met haar adres in de hand stapte ik een taxi in. De taxichauffeur had werkelijk geen idee waar ik het over had, dus ik liet me maar afzetten bij de Airport Express. De taxichauffeur had andere plannen. Hij wilde naar de airport rijden! Nog net op tijd nam hij de goede afslag!
Nadat ik een rondje had gelopen over de roofgarden, alle flats van dichtbij had gezien, zag ik eindelijk de Sorrento Towers. Mooi. Ik was op tijd! Vol vertrouwen liep ik naar de gate waar de bewaking stond. Drie man sterk keken mij aan. Ik liet mijn briefje zien met het adres van Sanne. "You have to push the buttons!", zei de man. Buiten de gate staat namelijk zo'n belbord. Je drukt eerst op welke toren je moet zijn, dan de verdieping en dan welke flat. Als het goed is wordt dan in die flat de telefoon opgenomen en van binnen uit kunnen ze de gate openen. Prachtig systeem. Er komt geen mens binnen die er niet moet zijn.
Ik drukte alles in wat op mijn briefje stond, de telefoon ging maar werd nooit opgenomen! Hoe kan dat nou? We hebben toch een afspraak? Nog een keer proberen. Op nieuw ging de telefoon maar weer niemand aan de andere kant van de lijn. "Sorry miss, may be you can call her by phone", zei de man. Goed idee. Jammer. Maar ineens zag ik dat ik Sanne's nummer niet in mijn telefoon had staan. Wat te doen...Wytske bellen! Of zij misschien Sanne wilde bellen om te zeggen dat ik bij de bewaking stond. En tijdens het bellen hoorde ik al dat vervelende piepje...dat piepje dat aangeeft dat de batterij leeg is...
Ik heb een uur gewacht bij de gate. Mijn telefoon deed niets meer. En ten einde raad ben ik alle flats per belbord gaan bellen op de 19de verdieping maar ik kreeg of een chinese mevrouw aan de lijn of de telefoon werd niet opgenomen. Dan maar weer naar huis.
Thuis aangekomen kon ik gelukkig met Chiel's telefoon bellen naar Sanne. Ze had me al een mailtje gestuurd om te vertellen dat ze de verkeerde verdieping had opgeschreven!! Wat een klucht. Ondertussen was het al half twaalf en bleef er weinig tijd over om naar de Ikea te gaan. Morgen gaan we het maar opnieuw proberen en ik neem dan een volledig opgeladen telefoon mee! Zonder telefoon ben je echt onthand.
Vervolgens waren Chiel en ik al helemaal klaar voor de helicopter vlucht. Alles zat in de tas. Fototoestel lag klaar. En opeens bedachten we ons dat het wel leuk zou zijn om aan de hightea te gaan in het Peninsula Hotel.
Lekker decadent. Eerst aan de thee, dan het dak op en daarna de chopper in. Zo gezegd zou gedaan. We zaten aan de heerlijke scones met room en jam toen de telefoon ging. Wytske aan de lijn. "Ze hebben de vlucht gecancelled! Vanwege het slechte weer!" Nee he...Buiten zag het er nog wel aardig uit. Het was wel wat bewolkt en het waaide wel wat maar niet zo erg dat je denkt "storm".
Ja niets aan te doen. Als ze niet vliegen dan vliegen ze niet. Hopelijk kunnen we gauw als nog de lucht in per helicopter want ik heb me er nu al zo op verheugd. Nou ja. Jos afgebeld en toen zijn Chiel en ik maar een stukje gaan lopen over de boulevard.
En daar merkten we wel hoe hard het eigenlijk waaide. De politie was per boot op het water, door de luidspeakers klonk dat je bij het water weg moest blijven want de T1 was veranderd in T3. Volgende keer beter...
Tuesday, September 08, 2009
Dokter Bonnie
Ik weet niet wat het is, maar elke dokter die ik tot nu heb ontmoet hebben allemaal van die gezellige namen! Als je die naam leest, ben je gelijk niet meer zenuwachtig.
Ik heb al een dokter Carol, dokter Johnny, dokter Queenie, dokter Benji en nu dan een dokter Bonnie gehad. Hmmm...ik word echt ouder....de gebreken komen langzaam doch gestaag de kop opsteken...
Enfin. Ik ben vanmorgen naar de dokter geweest. Vorige week had ik het helemaal gehad.
Ik dreef weer het bed uit waar ik niet te veel in lig de laatste tijd. Het slapen lukt niet en ik zit hele nachten op de bank te zappen of eenden neer te schieten met de Wii. De opvliegers zijn een tijdje weg geweest maar nu zijn ze heviger dan ooit. Ik loop met een rode kop rond, heb een handdoek standaard in de tas zitten, en 3 keer per dag een nieuw shirt aan omdat het net lijkt of ik ben gaan zwemmen met kleren aan! En dan die moodswings! Gelukkig heb ik Chiel nog niet aangevlogen, maar die zielige tailorjongens en die copywatch figuren krijgen van mij echt de volle laag!
Ik had het gehad. Ik wilde niet meer. Er moet vast iets op de markt te kopen zijn wat mij kan helpen, dacht ik zo. Dus ik op weg naar dokter Bonnie. Lekker dichtbij, naast het postkantoor en net wat verdiepingen hoger dan mijn goede vriendin de tandarts.
Ik liep naar de balie waar zo'n 10 dames zitten. Allemaal doktersassistenten met dezelfde donkerblauwe getailleerde jurkjes en blauwe pumps aan. Het schoot nog even door mijn hoofd dat Armani die jurkjes weleens ontworpen kon hebben. 't Zag er strak uit. Ik werd gelijk op een stoel gepoot, bloeddruk werd opgemeten en ik mocht gaan wachten. Met een cappuchino! (Ja, ja daar was die weer!)
Nog geen 5 minuten later werd ik opgehaald door een dame in het roze. Ik mocht mee. Dokter Bonnie zat al te wachten. Ook weer zo'n lief mensje. Ik vertelde mijn verhaal, ze knikte begrijpend en zei: "Hmmm, I think I can help you!" Nou ik kon het mens wel zoenen!! Ik ben niet gek, dacht ik nog. "First examination!" OK. Die had ik niet zien aankomen...
Voordat ik "help" kon zeggen, lag ik in de stijgbeugels en was er al een echo en een scan gemaakt. Ze houden hier van grondig aanpakken. Bloedruk ok. Gewicht ok. (Gewicht ok??) En ik kreeg gelijk een foto van de scan in m'n hand gedrukt. "For you!", lachtte ze. Na alles uitgelegd te hebben wat het plan van aanpak is, mocht ik weer plaats nemen in de wachtkamer. De apotheek zit namelijk op dezelfde vloer. Ik had me nog niet genesteld in de stoel of ik hoorde "Ms Joanna? This is for you. If you are home and still got questions, you can always call us!"
Het mag duidelijk zijn, Dokter Bernard mag weg blijven, geef mij dokter Bonnie maar!
Ik heb al een dokter Carol, dokter Johnny, dokter Queenie, dokter Benji en nu dan een dokter Bonnie gehad. Hmmm...ik word echt ouder....de gebreken komen langzaam doch gestaag de kop opsteken...
Enfin. Ik ben vanmorgen naar de dokter geweest. Vorige week had ik het helemaal gehad.
Ik dreef weer het bed uit waar ik niet te veel in lig de laatste tijd. Het slapen lukt niet en ik zit hele nachten op de bank te zappen of eenden neer te schieten met de Wii. De opvliegers zijn een tijdje weg geweest maar nu zijn ze heviger dan ooit. Ik loop met een rode kop rond, heb een handdoek standaard in de tas zitten, en 3 keer per dag een nieuw shirt aan omdat het net lijkt of ik ben gaan zwemmen met kleren aan! En dan die moodswings! Gelukkig heb ik Chiel nog niet aangevlogen, maar die zielige tailorjongens en die copywatch figuren krijgen van mij echt de volle laag!
Ik had het gehad. Ik wilde niet meer. Er moet vast iets op de markt te kopen zijn wat mij kan helpen, dacht ik zo. Dus ik op weg naar dokter Bonnie. Lekker dichtbij, naast het postkantoor en net wat verdiepingen hoger dan mijn goede vriendin de tandarts.
Ik liep naar de balie waar zo'n 10 dames zitten. Allemaal doktersassistenten met dezelfde donkerblauwe getailleerde jurkjes en blauwe pumps aan. Het schoot nog even door mijn hoofd dat Armani die jurkjes weleens ontworpen kon hebben. 't Zag er strak uit. Ik werd gelijk op een stoel gepoot, bloeddruk werd opgemeten en ik mocht gaan wachten. Met een cappuchino! (Ja, ja daar was die weer!)
Nog geen 5 minuten later werd ik opgehaald door een dame in het roze. Ik mocht mee. Dokter Bonnie zat al te wachten. Ook weer zo'n lief mensje. Ik vertelde mijn verhaal, ze knikte begrijpend en zei: "Hmmm, I think I can help you!" Nou ik kon het mens wel zoenen!! Ik ben niet gek, dacht ik nog. "First examination!" OK. Die had ik niet zien aankomen...
Voordat ik "help" kon zeggen, lag ik in de stijgbeugels en was er al een echo en een scan gemaakt. Ze houden hier van grondig aanpakken. Bloedruk ok. Gewicht ok. (Gewicht ok??) En ik kreeg gelijk een foto van de scan in m'n hand gedrukt. "For you!", lachtte ze. Na alles uitgelegd te hebben wat het plan van aanpak is, mocht ik weer plaats nemen in de wachtkamer. De apotheek zit namelijk op dezelfde vloer. Ik had me nog niet genesteld in de stoel of ik hoorde "Ms Joanna? This is for you. If you are home and still got questions, you can always call us!"
Het mag duidelijk zijn, Dokter Bernard mag weg blijven, geef mij dokter Bonnie maar!
Monday, September 07, 2009
Toilet
Ik was vanmiddag in Ocean Terminal. Ik had met Chiel een broodje gegeten en daarna gingen we aan de koffie in de airco. Te heet om ergens buiten te zitten. Zeker voor Chiel omdat hij de rest van de dag nog in hetzelfde polo shirt moest rond lopen. Toen het tijd was voor hem om weer aan het werk te gaan, zwaaide ik hem uit en ik liep nog even naar het toilet naast de koffietent.
Dat hebben ze goed geregeld! Een toiletdame hield haar koninkrijk schoon. Ze zat niet alleen maar achter zo'n raampje met een breiwerkje en een schoteltje kwartjes, ze deed ook echt wat! Ze sopte met grote overgave de spoelbakken en de kranen. En dat terwijl de kranen zo'n bewegingsmelder hebben! Maar ze blonken je tegemoet. En zodra er een dame van het toilet kwam, glipte ze naar binnen en werd de bril gelijk schoon gemaakt en op de grond gevallen toiletpapier gelijk opgepakt. Nog even vlug de mop erdoor, een lekker luchtje gespoten en dan pas...en niet eerder..dan pas mocht de volgende dame het toilet gebruiken.
Terwijl ik zat te genieten in mijn frisse toiletcabine, dreven mijn gedachten af naar onze tijd in Shenzhen. De enige plek waar je toen gerust en zonder gevaar voor enge ziektes naar het toilet kon gaan was thuis. Daar was het schoon en rook het fris. In ieder geval wist je wat er was gebeurt op dat toilet.
Kijk voor sommigen onder ons, is naar een openbaar toilet gaan al een obstakel. Je staat vaak in de rij te wachten en hoort de meest wanstaltige geluiden uit zo'n toilet komen. En dan hebben we het nog niet over de geuren gehad die je soms buiten westen kunnen doen raken! Maar goed, als je moet, dan moet je, toch?!
De een probeert het plonzen tegen te gaan d.m.v. toiletpapiertjes in het waterreservoir te leggen en de winden te onderdrukken terwijl de ander een compleet feest aan het bouwen is op datzelfde openbare toilet! Alles lekker laten gaan, compleet met geluiden, gezellig uitblazen in je eentje! Moet kunnen. Ik kan daar nog wel mee leven.
In China wordt op het toilet ook flink van zich af geroggeld. Van onderuit de tenen. En vervolgens wordt de keel geschraapt. Met veel kabaal! En als het goed is, hoor je dan door de prefix muurtjes heen, hoe de roggel kletst in de toiletpot. Dat laatste heb ik nooit kunnen constateren maar ik ga daar maar even van uit. Voor mijn eigen gemoedsrust.
Maar wat echt erg is, is zo'n hurktoilet! Ineens komen de keuzes op je af!
Heb ik mijn broekspijpen wel hoog genoeg opgerold? Sta ik in de goede richting? Waar zet ik in vredesnaam mijn voeten neer zonder ergens in te trappen? Valt er niets uit mijn zakken? Waar laat ik mijn tas? Hoe voorkom ik dat ik over mijn eigen schoenen plas? Bij hoge nood een niet te onderschatten probleem trouwens. En waarom heeft niemand dit toilet het laatste decennia schoon gespoten? Het laatste komt vooral bij je op als je naar die muren op kniehoogte zit te staren.
En dan die lucht! Een gat in de grond die volledig is dicht geslipt. Een stortbak die het niet doet maar die konstant een ieniemini stroompje water loost, maakt dit toilet tot een waar paradijs voor alles wat kruipt. En niemand schijnt zich er wat van aan te trekken! Want als je moet, dan moet je! Ook het probleem van waar je je voeten moet neerzetten is heel artistiek opgelost. Je zoekt gewoon een plek waar je nog enigszins je voeten kan neerzetten en daar ontdoe je jezelf van wat je dwars zit! Die stortbak doet het toch niet!
Terwijl ik weer opsta in mijn frisse toiletje, spoelt de stortbak automatisch door. De muziek van Kenny G speelt zachtjes door de luidspeakers. De toiletdame hoor ik praten tegen iemand die in de rij staat "One moment, I clean first ok?". Ik doe de deur open en snuif de geur van jasmijn geurbuideltjes op. Ik was mijn handen en loop in 2 minuten de werkelijkheid weer in. "Copywatch? Copybag? Louis Vutton?", hoor ik door mijn ipod heen. "Get lost!", zeg ik vastberaden maar wel vriendelijk!
Dat hebben ze goed geregeld! Een toiletdame hield haar koninkrijk schoon. Ze zat niet alleen maar achter zo'n raampje met een breiwerkje en een schoteltje kwartjes, ze deed ook echt wat! Ze sopte met grote overgave de spoelbakken en de kranen. En dat terwijl de kranen zo'n bewegingsmelder hebben! Maar ze blonken je tegemoet. En zodra er een dame van het toilet kwam, glipte ze naar binnen en werd de bril gelijk schoon gemaakt en op de grond gevallen toiletpapier gelijk opgepakt. Nog even vlug de mop erdoor, een lekker luchtje gespoten en dan pas...en niet eerder..dan pas mocht de volgende dame het toilet gebruiken.
Terwijl ik zat te genieten in mijn frisse toiletcabine, dreven mijn gedachten af naar onze tijd in Shenzhen. De enige plek waar je toen gerust en zonder gevaar voor enge ziektes naar het toilet kon gaan was thuis. Daar was het schoon en rook het fris. In ieder geval wist je wat er was gebeurt op dat toilet.
Kijk voor sommigen onder ons, is naar een openbaar toilet gaan al een obstakel. Je staat vaak in de rij te wachten en hoort de meest wanstaltige geluiden uit zo'n toilet komen. En dan hebben we het nog niet over de geuren gehad die je soms buiten westen kunnen doen raken! Maar goed, als je moet, dan moet je, toch?!
De een probeert het plonzen tegen te gaan d.m.v. toiletpapiertjes in het waterreservoir te leggen en de winden te onderdrukken terwijl de ander een compleet feest aan het bouwen is op datzelfde openbare toilet! Alles lekker laten gaan, compleet met geluiden, gezellig uitblazen in je eentje! Moet kunnen. Ik kan daar nog wel mee leven.
In China wordt op het toilet ook flink van zich af geroggeld. Van onderuit de tenen. En vervolgens wordt de keel geschraapt. Met veel kabaal! En als het goed is, hoor je dan door de prefix muurtjes heen, hoe de roggel kletst in de toiletpot. Dat laatste heb ik nooit kunnen constateren maar ik ga daar maar even van uit. Voor mijn eigen gemoedsrust.
Maar wat echt erg is, is zo'n hurktoilet! Ineens komen de keuzes op je af!
Heb ik mijn broekspijpen wel hoog genoeg opgerold? Sta ik in de goede richting? Waar zet ik in vredesnaam mijn voeten neer zonder ergens in te trappen? Valt er niets uit mijn zakken? Waar laat ik mijn tas? Hoe voorkom ik dat ik over mijn eigen schoenen plas? Bij hoge nood een niet te onderschatten probleem trouwens. En waarom heeft niemand dit toilet het laatste decennia schoon gespoten? Het laatste komt vooral bij je op als je naar die muren op kniehoogte zit te staren.
En dan die lucht! Een gat in de grond die volledig is dicht geslipt. Een stortbak die het niet doet maar die konstant een ieniemini stroompje water loost, maakt dit toilet tot een waar paradijs voor alles wat kruipt. En niemand schijnt zich er wat van aan te trekken! Want als je moet, dan moet je! Ook het probleem van waar je je voeten moet neerzetten is heel artistiek opgelost. Je zoekt gewoon een plek waar je nog enigszins je voeten kan neerzetten en daar ontdoe je jezelf van wat je dwars zit! Die stortbak doet het toch niet!
Terwijl ik weer opsta in mijn frisse toiletje, spoelt de stortbak automatisch door. De muziek van Kenny G speelt zachtjes door de luidspeakers. De toiletdame hoor ik praten tegen iemand die in de rij staat "One moment, I clean first ok?". Ik doe de deur open en snuif de geur van jasmijn geurbuideltjes op. Ik was mijn handen en loop in 2 minuten de werkelijkheid weer in. "Copywatch? Copybag? Louis Vutton?", hoor ik door mijn ipod heen. "Get lost!", zeg ik vastberaden maar wel vriendelijk!
Gold Coast en Yuen Long
Het was dus een rustig weekend. En een bloedheet weekend! Het was soms zo warm dat Chiel en ik niet eens puf hadden om naar buiten te gaan om iets te doen.
Zaterdagochtend vroeg hebben we wel eerst getraind en gelukkig was het wat bewolkt dus dat ging prima. Vervolgens ergens binnen in een winkelcentrum koffie gedronken, een broodje genomen, een nieuw renshirtje gekocht en daarna in de taxi naar Elements gegaan waar we naar de film zijn gegaan. Ben de naam even kwijt, maar het was een film met Denzel Washington en John Travolta. Leuke film. Wat gegeten bij Heaven on earth en toen zijn we beiden in de pyama op de bank gaan hangen. Heerlijk!
Zondag zijn we eens op stap gegaan per metro. Ik wilde wel eens zien waar Gold Coast nou precies ligt en hoelang het duurt voordat je vanuit de stad daar bent. Ik zie steeds advertentie's in de krant staan dat je daar een perfect appartement kan huren voor 9000 HKD en dat is voor Hong Kong begrippen erg goedkoop.
Gold Coast, dat heb ik nu geleerd, ligt tegenover het vliegveld aan de andere kant van het water. Het is een lange, lange reis voordat je daar bent. Eerst de hele groene lijn af en vandaar per minibus of taxi wat ook nog eens halfuur duurt. Niet handig dus. Een eigen auto is echt noodzakelijk. Maar eerlijk is eerlijk het ziet er prachtig uit. Prachtige huizen, appartementen en straten. Het doet denken aan St.Tropez met een enorme haven voor de deur waar niet de kleinste bootjes liggen. Een boulevard, een binnenpleintje met restaurantjes, kortom ze hebben echt hun best gedaan om het heel aantrekkelijk te maken voor (toekomstige) bewoners.
Deed me erg denken aan Discovery Bay. Alleen DB is meer voor jonge mensen met kinderen en honden en er mag geen auto rijden. Gold Coast is meer voor de oudere, gepensioneerde, welgestelde mensen en aan de auto's te zien hebben ze het niet slecht. Die zitten niet te wachten op een pannetje erwtensoep...
We hebben nog wat rond gelopen en koffie gedronken maar ik had al snel door dat dit het dus niet is. Na een bezoek aan het strand zijn we maar weer de taxi ingestapt. Een groene taxi. En ineens merk je dat je een stuk van de grote stad af bent. De taxichauffeurs begrijpen je niet echt, engels praten is niet vanzelf sprekend, en soms zie je geen mens op de weg!
We wilden naar Yuen Long. Ook daar heb ik advertenties gezien van hele huizen, met garage, tuin en zwembad voor nog geen 9000 HKD. Een koopje dus. Ook dit plekje wordt het niet. Nog verder van de stad, en niet gezellig. Onze taxichauffeur begreep geen woord van wat we zeiden en zette ons dus maar af onder het metrostation. "You shopping!" zei hij en parkeerde voor de ingang. Jammer.
Ik ben blij dat we het hebben bekeken omdat je het zo snel vergeet hoe makkelijk het leven is in de stad. Ik klaag wel steeds over die mensenmassa's, maar hierdoor is alles makkelijker. Maar ik heb het gezien en voorlopig hoef ik dus niet ergens achteraf te wonen. Verder zoeken dus naar iets met balkon of terras dichterbij.
Die avond hebben we weer gelopen en het ging lekker. Ik heb zelfs een extra 4 minuten gelopen! Hapje gegeten en toen weer lekker niets gedaan. Vanavond gaan we weer lopen want dan heb ik mijn 3 keer in de week training gehad. Alleen lopen zie ik niet zitten. Morgen vertrekt Chiel weer naar China.
Zaterdagochtend vroeg hebben we wel eerst getraind en gelukkig was het wat bewolkt dus dat ging prima. Vervolgens ergens binnen in een winkelcentrum koffie gedronken, een broodje genomen, een nieuw renshirtje gekocht en daarna in de taxi naar Elements gegaan waar we naar de film zijn gegaan. Ben de naam even kwijt, maar het was een film met Denzel Washington en John Travolta. Leuke film. Wat gegeten bij Heaven on earth en toen zijn we beiden in de pyama op de bank gaan hangen. Heerlijk!
Zondag zijn we eens op stap gegaan per metro. Ik wilde wel eens zien waar Gold Coast nou precies ligt en hoelang het duurt voordat je vanuit de stad daar bent. Ik zie steeds advertentie's in de krant staan dat je daar een perfect appartement kan huren voor 9000 HKD en dat is voor Hong Kong begrippen erg goedkoop.
Gold Coast, dat heb ik nu geleerd, ligt tegenover het vliegveld aan de andere kant van het water. Het is een lange, lange reis voordat je daar bent. Eerst de hele groene lijn af en vandaar per minibus of taxi wat ook nog eens halfuur duurt. Niet handig dus. Een eigen auto is echt noodzakelijk. Maar eerlijk is eerlijk het ziet er prachtig uit. Prachtige huizen, appartementen en straten. Het doet denken aan St.Tropez met een enorme haven voor de deur waar niet de kleinste bootjes liggen. Een boulevard, een binnenpleintje met restaurantjes, kortom ze hebben echt hun best gedaan om het heel aantrekkelijk te maken voor (toekomstige) bewoners.
Deed me erg denken aan Discovery Bay. Alleen DB is meer voor jonge mensen met kinderen en honden en er mag geen auto rijden. Gold Coast is meer voor de oudere, gepensioneerde, welgestelde mensen en aan de auto's te zien hebben ze het niet slecht. Die zitten niet te wachten op een pannetje erwtensoep...
We hebben nog wat rond gelopen en koffie gedronken maar ik had al snel door dat dit het dus niet is. Na een bezoek aan het strand zijn we maar weer de taxi ingestapt. Een groene taxi. En ineens merk je dat je een stuk van de grote stad af bent. De taxichauffeurs begrijpen je niet echt, engels praten is niet vanzelf sprekend, en soms zie je geen mens op de weg!
We wilden naar Yuen Long. Ook daar heb ik advertenties gezien van hele huizen, met garage, tuin en zwembad voor nog geen 9000 HKD. Een koopje dus. Ook dit plekje wordt het niet. Nog verder van de stad, en niet gezellig. Onze taxichauffeur begreep geen woord van wat we zeiden en zette ons dus maar af onder het metrostation. "You shopping!" zei hij en parkeerde voor de ingang. Jammer.
Ik ben blij dat we het hebben bekeken omdat je het zo snel vergeet hoe makkelijk het leven is in de stad. Ik klaag wel steeds over die mensenmassa's, maar hierdoor is alles makkelijker. Maar ik heb het gezien en voorlopig hoef ik dus niet ergens achteraf te wonen. Verder zoeken dus naar iets met balkon of terras dichterbij.
Die avond hebben we weer gelopen en het ging lekker. Ik heb zelfs een extra 4 minuten gelopen! Hapje gegeten en toen weer lekker niets gedaan. Vanavond gaan we weer lopen want dan heb ik mijn 3 keer in de week training gehad. Alleen lopen zie ik niet zitten. Morgen vertrekt Chiel weer naar China.
Saturday, September 05, 2009
Steak en Lady Gaga
Chiel en ik zijn net terug van hard lopen. Na gisteravond wel hard nodig, hihi.
Omdat onze klanten eindelijk de registratie rond hebben, de bankrekening hebben geopend en alle ins en outs nu in kannen en kruiken zit, was het hoog tijd om dat te vieren met een etentje bij Mortens. Een geweldig steak restaurant in het Sheraton hotel. En toen we binnen kwamen werd ik hartelijk verwelkomd door de baas. "Nice to see you again, ms Hong! We've missed you!"
De mannen gingen natuurlijk aan de steaks, maar ik ben aan de oesters en krab gegaan. Zalig! Maar de grootste klap kwam toen de desserts op tafel werden gezet. Zo lekker en zoooo slecht voor de mens. Bij elke hap die je neemt voel je het aanzetten op de dijen. Het begrip "low calorie" is daar totaal onbekend. Chiel had wel vannacht last van buikpijn. Dat krijg je ervan. Nou ja. We hebben weer gelopen en ik voel me elke keer beter en sterker! Ik sta versteld van mezelf!
Gisteravond bij thuiskomst leek onze flat wel veranderd te zijn in een disco! De bovenburen gaven een feestje! Geen probleem natuurlijk want wij zijn geen zeikerds, maar toen om 2 uur de muziek nog steeds galmde door het plafond, de lamp zowat naar beneden kwam vanwege het dansen en springen, toen had ik er genoeg van! Ik kon Lady Gaga wel haar nek omdraaien!
Ik heb me aangekleed en ben de trap opgelopen naar 8B. Bij de vuilnisbak stonden al 4 lege megadozen van een chinees biermerk...Aangebeld en ik was verrast dat er zowiezo iemand aan de deur kwam omdat de muziek achtelijk hard stond. Een amerikaanse chinees stak zijn hoofd door een kiertje "Yeah?!", zei hij. "Can you keep it down a little, my lamp is sheaking on the ceiling, the music is too loud and we try to sleep! It's 2 am...", vroeg ik op mijn alom bekende aardige toon. "Yeah, yeah..." en boom de deur ging dicht! Eerlijk is eerlijk na een krap half uur werd het lawaai minder en schudde de lamp niet meer heen en weer.
Dit weekend wordt verder een rustig weekendje. Geen dingen gepland. Lekker!
Omdat onze klanten eindelijk de registratie rond hebben, de bankrekening hebben geopend en alle ins en outs nu in kannen en kruiken zit, was het hoog tijd om dat te vieren met een etentje bij Mortens. Een geweldig steak restaurant in het Sheraton hotel. En toen we binnen kwamen werd ik hartelijk verwelkomd door de baas. "Nice to see you again, ms Hong! We've missed you!"
De mannen gingen natuurlijk aan de steaks, maar ik ben aan de oesters en krab gegaan. Zalig! Maar de grootste klap kwam toen de desserts op tafel werden gezet. Zo lekker en zoooo slecht voor de mens. Bij elke hap die je neemt voel je het aanzetten op de dijen. Het begrip "low calorie" is daar totaal onbekend. Chiel had wel vannacht last van buikpijn. Dat krijg je ervan. Nou ja. We hebben weer gelopen en ik voel me elke keer beter en sterker! Ik sta versteld van mezelf!
Gisteravond bij thuiskomst leek onze flat wel veranderd te zijn in een disco! De bovenburen gaven een feestje! Geen probleem natuurlijk want wij zijn geen zeikerds, maar toen om 2 uur de muziek nog steeds galmde door het plafond, de lamp zowat naar beneden kwam vanwege het dansen en springen, toen had ik er genoeg van! Ik kon Lady Gaga wel haar nek omdraaien!
Ik heb me aangekleed en ben de trap opgelopen naar 8B. Bij de vuilnisbak stonden al 4 lege megadozen van een chinees biermerk...Aangebeld en ik was verrast dat er zowiezo iemand aan de deur kwam omdat de muziek achtelijk hard stond. Een amerikaanse chinees stak zijn hoofd door een kiertje "Yeah?!", zei hij. "Can you keep it down a little, my lamp is sheaking on the ceiling, the music is too loud and we try to sleep! It's 2 am...", vroeg ik op mijn alom bekende aardige toon. "Yeah, yeah..." en boom de deur ging dicht! Eerlijk is eerlijk na een krap half uur werd het lawaai minder en schudde de lamp niet meer heen en weer.
Dit weekend wordt verder een rustig weekendje. Geen dingen gepland. Lekker!
Friday, September 04, 2009
Wachten
Deze dag staat vandaag in het teken van wachten! Wachten op de Park'nShop. Gisteren was ik ook al aan het wachten op ze. En vandaag weer...Ik wil niet meer wachten. Ik heb genoeg gewacht. Ik ben het wachten zat!
Eerst zouden ze gisteren komen tussen 2 en 6 uur en om 1 uur kreeg ik een telefoontje van een hele aardige mevrouw die vertelde dat de dozen met Spa blauw niet op voorraad waren. Of het goed was dat ze morgen zouden komen. Want dan was de Spa Blauw er wel. D'as wel jammer want ik had nog veel meer besteld zoals koekjes en chips en chocola en daar had ik best zin in. Maar als alles in 1 keer komt is dat ook geen probleem.
(T'is niet dat ik lui ben hoor om naar de supermarkt te lopen, maar het is zo zwaar! En het is zo warm! En ik heb geen auto! En mijn boodschappenwagentje heeft Chiel naar de boodschappenwagentjeshemel geholpen. Die jongen is veel sterker dan hij denkt! )
Dus vandaag tussen en 2 en 6 zouden ze weer komen. Het is nu half 6 en ze zijn nog niet geweest. Normaal ook geen probleem maar vandaag heb ik even andere dingen te doen. Straks om 7 uur moeten we uit eten met de klanten. Ik ben heel vroeg naar de bank gegaan om geld te halen om de trip naar NL te betalen. Daarna gelijk door naar de dokter om een afspraak te maken en eigenlijk wilde ik gaan koffie drinken met een nederlands vriendinnetje maar dat heb ik maar gecancelled. GRRRRR...
Net heb ik gebeld met de Park'nShop maar ze kreeg de chauffeur niet te pakken. Of ik maar even mijn mobiele nummer wilde afgeven zodat ze me terug kunnen bellen... Guess what? Ik zit weer te wachten...
Eerst zouden ze gisteren komen tussen 2 en 6 uur en om 1 uur kreeg ik een telefoontje van een hele aardige mevrouw die vertelde dat de dozen met Spa blauw niet op voorraad waren. Of het goed was dat ze morgen zouden komen. Want dan was de Spa Blauw er wel. D'as wel jammer want ik had nog veel meer besteld zoals koekjes en chips en chocola en daar had ik best zin in. Maar als alles in 1 keer komt is dat ook geen probleem.
(T'is niet dat ik lui ben hoor om naar de supermarkt te lopen, maar het is zo zwaar! En het is zo warm! En ik heb geen auto! En mijn boodschappenwagentje heeft Chiel naar de boodschappenwagentjeshemel geholpen. Die jongen is veel sterker dan hij denkt! )
Dus vandaag tussen en 2 en 6 zouden ze weer komen. Het is nu half 6 en ze zijn nog niet geweest. Normaal ook geen probleem maar vandaag heb ik even andere dingen te doen. Straks om 7 uur moeten we uit eten met de klanten. Ik ben heel vroeg naar de bank gegaan om geld te halen om de trip naar NL te betalen. Daarna gelijk door naar de dokter om een afspraak te maken en eigenlijk wilde ik gaan koffie drinken met een nederlands vriendinnetje maar dat heb ik maar gecancelled. GRRRRR...
Net heb ik gebeld met de Park'nShop maar ze kreeg de chauffeur niet te pakken. Of ik maar even mijn mobiele nummer wilde afgeven zodat ze me terug kunnen bellen... Guess what? Ik zit weer te wachten...
Thursday, September 03, 2009
Weinig nieuws
Er gebeurt niet zoveel. De mannen zijn druk aan het werk, vliegen all over the place en ik zit thuis. Beetje aanrommelen. Gisteren ben ik maar naar de IKEA gegaan gewoon omdat ik me verveelde. En ik ben echt niet de enige hoor die naar de IKEA gaat als tijdverdrijf! Al die bankstellen in de showroom zitten vol met verveelde Chinezen! En ze doen allemaal een dutje! Nee daar was ik nog actief bij.
Daarna ben ik de Welcome superstore ingedoken om mijn lunch te halen en bij te komen van die enorme hitte. Ik vervloekte altijd die airco's die op standje "invriezen" stonden maar het kan me tegenwoordig niet koud genoeg zijn. Bedenk me ineens dat het misschien ook wel met de hormonen te maken heeft, hihi. Nou ja, het was even lekker. Het is zo benauwd en heet hier...
Toen de taxi in terug naar huis en ik zat bij een gezellige taxichauffeur in de auto. Hij vertelde volop over van alles en nog wat en vroeg me of Tsim Sha Tsui me wel beviel. Hij had daar vroeger gewoond maar vond de buurt zo anders geworden. Daarna kwam natuurlijk geklaag over de "government" en hoe alles zo snel kon veranderen! En toen stonden we alweer voor de deur bij de Pinnacle.
Chiel kwam laat terug uit China. Deze week reist hij op en neer omdat er klanten in HK zijn, maar het werk moet toch gebeuren. Sinds kort is er een nieuw treinstation bijgekomen op Austinroad en daardoor zijn de treinverbindingen veranderd. Vroeger kon hij instappen in Lo Wu (China) en blijven zitten tot Tsim Sha Tsui East en dan was hij gelijk thuis. Nu moet hij overstappen in Hung Hom en die verbinding loopt nog niet echt lekker. Daar moet hij 10 minuten wachten op de volgende trein! Dat klinkt voor Nederlandse begrippen als "snel" maar hier kan je normaal gesproken gelijk instappen dus hij baalde als een stier!
En vanmorgen ging hij weer maar nu samen met de klant naar China. Het zal wel laat worden vanavond. En ik heb vannacht geen oog dicht gedaan. Kon niet slapen. Ik ben wel 4 keer het bed uit geweest, thee gezet en tv gekeken omdat ik Chiel niet wilde wakker maken, maar ik krijg er wat van! Nou ja...vanmiddag maar even een tukkie doen.
Daarna ben ik de Welcome superstore ingedoken om mijn lunch te halen en bij te komen van die enorme hitte. Ik vervloekte altijd die airco's die op standje "invriezen" stonden maar het kan me tegenwoordig niet koud genoeg zijn. Bedenk me ineens dat het misschien ook wel met de hormonen te maken heeft, hihi. Nou ja, het was even lekker. Het is zo benauwd en heet hier...
Toen de taxi in terug naar huis en ik zat bij een gezellige taxichauffeur in de auto. Hij vertelde volop over van alles en nog wat en vroeg me of Tsim Sha Tsui me wel beviel. Hij had daar vroeger gewoond maar vond de buurt zo anders geworden. Daarna kwam natuurlijk geklaag over de "government" en hoe alles zo snel kon veranderen! En toen stonden we alweer voor de deur bij de Pinnacle.
Chiel kwam laat terug uit China. Deze week reist hij op en neer omdat er klanten in HK zijn, maar het werk moet toch gebeuren. Sinds kort is er een nieuw treinstation bijgekomen op Austinroad en daardoor zijn de treinverbindingen veranderd. Vroeger kon hij instappen in Lo Wu (China) en blijven zitten tot Tsim Sha Tsui East en dan was hij gelijk thuis. Nu moet hij overstappen in Hung Hom en die verbinding loopt nog niet echt lekker. Daar moet hij 10 minuten wachten op de volgende trein! Dat klinkt voor Nederlandse begrippen als "snel" maar hier kan je normaal gesproken gelijk instappen dus hij baalde als een stier!
En vanmorgen ging hij weer maar nu samen met de klant naar China. Het zal wel laat worden vanavond. En ik heb vannacht geen oog dicht gedaan. Kon niet slapen. Ik ben wel 4 keer het bed uit geweest, thee gezet en tv gekeken omdat ik Chiel niet wilde wakker maken, maar ik krijg er wat van! Nou ja...vanmiddag maar even een tukkie doen.
Tuesday, September 01, 2009
De "R" zit in de maand
1 Septemberrrr! Weer een goede tijd om mosselen te gaan eten!
Ik houd me daar niet aan want mosselen zijn hier het hele jaar vers te krijgen maar ik kan me indenken dat jullie in NL er weer zin in krijgen. Net als stampotjes en erwtensoep. En speklapjes, en marsepein en pepernoten!
In HK zijn de meeste etalages al weer verwisseld van zomeroutfitjes naar de echte warme winterkleding. De mussen vallen van het dak, je kan niet eens meer recht denken van de hitte, maar de bontjasjes en winterlaarzen zijn niet aan te slepen. Die vroege winter-etalages hebben wel een voordeel. Je ziet RUIM op tijd wat de mode dit najaar gaat worden.
Ik liep de ZARA in en zag allerlei bontjasjes, (niet echt natuurlijk) bontlaarzen, grof gebreide truien en vesten opgedirkt met bont en veertjes. Dus dames, t'is bont deze winter! Ik heb het nog even laten hangen want alleen bij het aanzicht van een dikke trui krijg ik het heet.
Vandaag leek het met de superhitte iets mee te vallen (32 graden) maar ik zag net dat de rest van de week weer heel warm gaat worden. Echte temperatuur rond de 34 graden, gevoelstemperatuur tegen de 40! Het regende gisteravond iets en we waren helemaal opgetogen! Hopelijk dat de benauwdheid dan wat minder wordt, dachten we. Niets was minder waar. T'is heet en 't blijft heet...
Ik houd me daar niet aan want mosselen zijn hier het hele jaar vers te krijgen maar ik kan me indenken dat jullie in NL er weer zin in krijgen. Net als stampotjes en erwtensoep. En speklapjes, en marsepein en pepernoten!
In HK zijn de meeste etalages al weer verwisseld van zomeroutfitjes naar de echte warme winterkleding. De mussen vallen van het dak, je kan niet eens meer recht denken van de hitte, maar de bontjasjes en winterlaarzen zijn niet aan te slepen. Die vroege winter-etalages hebben wel een voordeel. Je ziet RUIM op tijd wat de mode dit najaar gaat worden.
Ik liep de ZARA in en zag allerlei bontjasjes, (niet echt natuurlijk) bontlaarzen, grof gebreide truien en vesten opgedirkt met bont en veertjes. Dus dames, t'is bont deze winter! Ik heb het nog even laten hangen want alleen bij het aanzicht van een dikke trui krijg ik het heet.
Vandaag leek het met de superhitte iets mee te vallen (32 graden) maar ik zag net dat de rest van de week weer heel warm gaat worden. Echte temperatuur rond de 34 graden, gevoelstemperatuur tegen de 40! Het regende gisteravond iets en we waren helemaal opgetogen! Hopelijk dat de benauwdheid dan wat minder wordt, dachten we. Niets was minder waar. T'is heet en 't blijft heet...
Subscribe to:
Posts (Atom)
Linkwithin
