GELUKKIG NIEUWJAAR!

Het is vandaag de laatste dag van het jaar. Best een raar idee dat we hier met z'n allen aan de andere kant van de wereld zitten. Gelukkig wel met z'n allen, anders zou ik hier nu gek worden.

Alleen dit jaar voor ons geen oliebollen en appelflappen maar dimsum en noedels en een drankje wat erg lijkt op spiritus maar waar de chinezen nogal gek van zijn. Raar volk die chinezen!

 

Vanavond na het eten gaan we naar Hongkong waar we Thomas en Gijs weer ontmoeten en dan kijken naar het vuurwerk dat wordt afgestoken in Victoria Harbor. Het schijnt iets bijzonders te zijn, dus wij zijn heeeeel benieuwd!

 

Het is wel te hopen dat we iets warmer weer krijgen want daar zie ik tegenop als een berg. In de kou rondhangen is niet iets wat mij aantrekt. We nemen vandaag geen hotel omdat er nergens meer een hotel te krijgen is. Dus we moeten opblijven tot 6.30 uur en dan met de eerste trein weer terug naar Shenzhen waar we natuurlijk als een blok in slaap vallen.

 

Wat ook heeeeel vreemd is dat als wij al lang en breed Oud en Nieuw gevierd hebben, jullie daar in Nederland nog moeten beginnen!

 

In ieder geval wensen wij: Chiel, Ans, Remy, Ben, Linn en Martijn, jullie allemaal een ongelovelijk goed 2005 met veel liefde, gezondheid en voorspoed!

 

GELUKKIG 2005!

 

Wij wensen jullie al het goeds voor 2005!

De laatste nacht van het oude jaar!

Lekker warm onder het dekbedje!

KOUD!

Ik was vergeten hoe het voelt, maar nu weet ik het weer.

 

Het is hier hardstikke koud sinds 2 dagen! We lazen op tv dat de temperatuur gezakt is naar 4 graden. En dat is best wel veel als je eerst in je korte mouwtjes rond loopt en nu in alle kasten zoekt naar een winterjas (die we niet hebben!).

 

Gisteren hebben we een kacheltje gekocht. Een radiator op wieltjes. In de chinese flats zit geen verwarming namelijk omdat het hier NOOIT KOUD IS!!!

 

De familie zit nu rond het kacheltje, die veel te klein is om de flat te verwarmen, maar het is in ieder geval iets. De gaspitten in de keuken maken overuren. Niet omdat we gaan koken maar om een beetje warm te worden. Belachelijk!

De truien worden nu overelkaar heen gedragen en we zitten met dekbedden op de bank.

 

Ik voel me nu echt een derde wereld burger. De kids zeggen alleen maar:"...neem geen truien mee, jongens! Het is hier warm!". Ja, ja, wrijf het er maar in.

 

Ik heb nu spijt dat ik geen winterjas heb meegenomen uit Nederland.

Hopelijk wordt het snel warmer en kunnen we in ieder geval zonder koude neuzen op de bank zitten.

...heel erg vroeg!

En dan is het best wel vroeg...

De bar "CHICAGO" in Shenzhen

Lekker drankje!

Lekker eten!

avondje uit

We zijn met z'n allen gisteravond uit geweest.

Bing ging ook mee samen met z'n beste vriend. Zij zijn al bevriend sinds de kleuterschool dus een heel bijzondere vriendschap.

 

Eerst natuurlijk lekker eten in een typisch chinees restaurant. Veel tafels, veel licht, veel lawaai, veel mensen, en natuurlijk veel eten!

 

Je moet in dit restaurant, beneden kijken wat voor eten er is. Je loopt samen met een serveerster alle gerechten af en kiest wat je lekker vind. Gelukkig liep Bing ook mee want de dames in kwestie kunnen geen woord engels.

 

Er is een overschot aan verse vis, kreeften, krabbetjes en nog veel meer "seafood" waar ik de naam niet van ken en die ik voor de eerste keer heb gezien.

Grote pannen met soep staan te borrelen op een rijtje. Duiven, ganzen, kippen en eenden liggen klaar. En ontelbare mandjes met dimsum.

 

Het was een heerlijke maaltijd en we besloten om na het eten, een drankje te halen in een plaatselijke pub. Achteraf bleek het een soort van disco te zijn wat mij deed denken aan de opzet van het hardrock cafe. Sport, drank, muziek en vrouwen dus.

 

We hadden al met al een leuke avond en Chiel en ik en Martijn en Linn zijn vroeger naar huis gegaan dan de rest. Bing en zijn vriend hielden de boys gezelschap tot een uurtje of 2.

Schijnbaar was er afgesproken om tegen 10 uur 's ochtends weer te ontbijten met z'n allen.

 

De jongens kwamen een voor een met nogal kleine oogjes de slaapkamers uit, maar ja afgesproken is afgesproken. In ieder geval weet iedereen nu, hoe een chinees ontbijt eruit ziet. Eigenlijk precies hetzelfde als lunch en diner!

 

Met z'n allen in 2 taxi's scheuren door Shenzhen

Hoezo, 2 koppen uitsteken boven de rest?

Effe passen...

Een heel bijzondere kerstfoto dit jaar!

Shoppen!

"Wat willen jullie zo gaan doen jongens?", vraag ik. "Kunnen we weer gaan shoppen?", antwoorden ze allemaal.

Tuurlijk, eerst 2 taxi's op de kop tikken want met z'n achten passen we niet in 1 taxi. Dus op naar Dongmen Commercial Street.
We waren gisteren hier ook naar toe gegaan maar de indrukken die op hun afkwamen waren nogal heftig en na een uurtje waren ze allemaal wel toe aan iets rustigers.
Je moet hier echt gelopen hebben om te snappen wat ik bedoel. Een heleboel mensen, ongelovelijk veel lawaai van mensen die je in hun winkel proberen te roepen, harde disco muziek die net naast de zender met een enorme ruis in de winkeltjes wordt afgespeeld, en die bepaalde geur die er hangt, roggels ontwijken en tegelijker tijd wil je ook nog kijken wat er te koop is.

In ieder geval waren ze er vandaag helemaal aan toe. Ik dacht dat vrouwen de echte
die-hards waren op winkelgebied maar geloof me, de mannen kunnen er ook wat van!
Winkeltje in, winkeltje uit, passen, voelen, weggaan (want misschien is er verderop wel iets mooiers te koop), toch maar weer terug gaan en niet 1 paar schoenen maar gelijk 2 paar schoenen kopen. Logisch want het kost hier ook geen drol.

Een waar shopping-paradise en dan bedoel ik niet alleen de goederen die uitgestald liggen maar ook de dames die er rondlopen.
De heren zijn het er allemaal overeens. De chinese dames zien er mooi uit. Ze lachen vriendelijk naar de verkoopsters, die weer terug giechelen en verlegen hun ogen weg draaien.

Ze hebben nogal wat bekijks, Remy, Ben, Martijn, Thomas en Gijs. Linn wordt konstant bekeken door chinese mannetjes die haar wel interresant vinden. En dan moet je Chiel zien! Hij staat gelijk naast Linn en kijkt de kereltjes weg!!
De jongens komen allemaal koppen boven de chinesen uit dus op zich valt dat al op. Maar dan zijn ze ook nog blank en met zoveel! Ze kijken trouwens niet alleen naar de koppies van de jongens maar ook naar de benen. 4 van de 5 hadden vandaag een korte broek aan en dan zie je de dames kijken naar de benen van de jongens. Chinese mannen hebben niet echt veel lichaamshaar t.o.v. de europese mannen. Ze wijzen naar de benen van onze jongens en lopen dan snel giechelend door.

Ik struikel nu in huis over de plastic zakjes met T-shirts, broeken, schoenen en dvd's. En dan zijn ze nog niet eens in Hongkong op de markten geweest!
In ieder geval gaat er over een paar weken wat extra kilo's mee de grens over als ze weer naar Nederland vertrekken.

Een huis vol

Het is kerstavond hier in China en mijn huis is helemaal vol.
Linn en Martijn, Remy, Ben, Thomas en Gijs.
Iedereen is veilig geland.

Straks gaan we lekker eten met z'n allen bij een chinees restaurant.
De koelkast is vol met drinken en het brood ligt klaar voor het ontbijt morgenochtend.

Dit jaar wordt een heel andere kerst als dat we ooit hebben gehad maar gelukkig zijn de kinderen hier. Geen witte kerst en warme chocolade melk maar palmbomen met lichtjes en t-shirts met korte mouwen.

Ik wens iedereen in Nederland een hele fijne kerst!!!

Ben is aangekomen!

Vanmorgen zijn we vroeg naar Hongkong airport vertrokken. Ben z'n vliegtuig zou om 10.30 uur landen en ik wilde natuurlijk op tijd zijn.
Alles ging goed en om 10.00 uur stonden we klaar. Eerst nog een kopje koffie en dan naar de arrival hal.
En ja hoor, daar kwam hij aan! Wat een heerlijk gevoel om dat koppie te zien.
Na nog een kopje koffie zijn we in de taxi gestapt naar Hongkong. Ben keek z'n ogen uit. "Wauw mam, hier wil ik wel wonen," zei hij. "Nou Ben, je bent van harte welkom!" antwoorde ik. "Lijkt me heerlijk als je hier blijft".

We kregen ook de telegraaf onder ogen. Had Ben meegenomen uit Holland. Daarin lazen we dat de een of ander achtelijke gladiool die bij ons in de straat woont, Maaike in elkaar heeft geslagen samen met z'n vrouw. Het schijnt dat die dombo ook nog een agent is! Ongelovelijk!!!!

Maaike was namelijk met 3 vrienden op het feestje van Ben en Remy, voor hun verjaardagen en omdat Remy naar Australie vertrekt. Het zou vanavond ook nog op sbs6 en tv gelderland worden uitgezonden.

Ik hoop echt dat die ongelovelijke hufter zijn straf niet ontloopt en ik mag wel zeggen dat hij geluk heeft dat wij niet thuis waren. Chiel en ik zijn echt woedend!

Maaike ik hoop dat je je weer iets beter voelt. Dat je hersenschudding en je milt weer gauw opknappen. Liefs van ons.

Golfen!

Het is onwaarschijnlijke is dan toch gebeurd. Chiel en ik hebben gegolfd!
En niet zomaar op een baantje ergens achteraf, nee we zijn gelijk voor de
"Top of the Bill" gegaan. Althans dat hebben wij ons laten vertellen door Bing.

Chiel en ik hebben echt geen idee welke banen super zijn of welke niet. We hebben totaal geen verstand van golfen of wat daar mee samen hangt. We hebben zelfs nog nooit een balletje geslagen, alhoewel ik in Oosterbeek op een personeelsfeestje, een kort lesje heb gevolgd.

Op uitnodiging zijn wij naar "Mission Hills Golf Club" geweest. World's No 1!!
Een met maar liefst 180 holes. En het schijnt dat de World Cup daar wordt gespeelt.
Kortom, wij hebben een middagje de patser uitgehangen.

Ontvangen worden in het club huis, met koffie en fingerfood. Daarna een rondleiding, een les gekregen in het afslaan, en tot besluit een bezichtiging van 2 gigantische huizen op de course.

Ik moet zeggen, het zag er prachtig uit. Een huis met butler en tenminste 10 slaapkamers, sauna, zwembad, cinema, biljartkamer, 4 keukens, verblijf voor het personeel, office en bibliotheek, en verscheidene livingrooms plus het interieur en natuurlijk met uitzicht op de world cup course, kan je al op de kop tikken voor 1.5 miljoen euro. Plus dat je de kans loopt dat Tiger Woods een bakkie komt doen!
Een koopje dus maar voor ons net iets te klein.

Ik hoop dat als alle software weer opnieuw is geinstalleerd, ik wat foto's kan laten zien.

Chiel, Bing en ik barsten nu van de spierpijn. Kunnen met moeite het kopje koffie optillen en het opstaan uit bed gaat ook wat moeilijk.
What can I say. You can't fool mother nature!

Wij zijn er klaar voor!

Dinsdag komt de eerste aan. Jazeker!

Om 10.25 uur loopt Ben als het goed is door de gate in arrivalhal B, rechtstreeks mijn armen in. Voor Ben is het erg spannend, want hij heeft nog nooit gevlogen en nu gaat hij 12 uur het vliegtuig in, in z'n eentje!

Dezelfde dag om 17.00 uur komen Linn en Martijn aan. En wij staan hun met Ben dan op te wachten in arrival A.
Ik heb alles uitgezocht, niets meer aan het toeval over gelaten.

Woensdag komt Remy aan om 14.00 uur. Hij gaat na het bezoek aan ons door naar Australie backpacken met Jorg. Jorg komt 6 januari aan en dan vertrekken ze samen op 9 januari.
En donderdag komen Thomas en Gijs aan. Vrienden van Remy die het wel gezellig vonden om ook langs te komen. Nou wat ons betreft, hoe meer zielen hoe meer vreugd.
Dat wordt wat. Een heel huis vol met kids.

Ik keek altijd graag naar "All You Need Is Love" en dan vooral de kersteditie.
Nou, ik heb mijn eigen kersteditie hier op Hongkongairport! Zonder Robert ten Brink, zonder camera's maar met Chiel en de kinderen!
Ik kan me nu goed voorstellen hoe het moet voelen als er iemand door de deur loopt, die je al "eeuwen" niet gezien hebt.

Ik heb thuis alles al klaar staan. Bedden, kerstboom, kadootjes, koelkast vol met lekkers, confirmations van hotels want we gaan ook nog en weekje Hongkong pakken met de kids, reservering voor restaurant in Shenzhen met kerstavond, Bing is geinstrueerd over hoe en wat, dus het kan niet meer stuk.
Straks nog even de laatste dingen kopen in de stad.
We zijn er klaar voor!

Het zal weer eens niet zo zijn...

De week begon zo goed. We hadden er weer zin in. Zin om er hard tegen aan te gaan met het werk.

Na maanden van hard werken tot soms 12 uur 's nachts, zwemmen tegen te stroom in op allerlei fronten stond eindelijk alles op scherp.
Leveranciers doen wat ze moeten doen, achterstanden zo goed als verdwenen, klanten die tevreden huiswaarts keren naar Nederland, een leuke uitnodiging om een kerstparty bij te wonen in de Hongkong Jockey Club in Hongkong en natuurlijk niet te vergeten het aanstaande bezoek van de kids op 21 december!

Nee, eindelijk scheen er een heel dun straaltje zonneschijn binnen in die hele donkere tunnel waar maar geen eind aan kwam.

Nou die zon verdween weer heel snel op woensdag!
Chiel wilde zijn laptop aanzetten om wat emailtjes te beantwoorden toen het kreng het helemaal niet meer deed.
Weg, alle bestanden. Foetsie, alle foto's. Pleite, alle emailadressen.
Op zo'n moment wil je alleen maar dat k*tding in een hoek gooien, de deken over je heen trekken en helemaal niet meer bestaan. Het klinkt nogal drastisch maar zo'n computer in eigenlijk de enige manier om te communiseren met het thuisfront en werk.

Na de eerste teleurstelling te hebben verwerkt, raapten we WEER de brokken bij elkaar, en probeerden we zelf het ding weer aan de gang te krijgen. Restore cd erin, mooi niet dus. Nog steeds geen beweging in te krijgen. Dan kijken of iemand kan komen om de laptop weer aan de gang te krijgen. Niet dus.
Er bestaat helaas niet zoiets van een gele gids,in engels,waar je in kan kijken.
Vandaag hebben we om het leed iets te verzachten, koffie gedronken bij Starbucks, een dubbele espresso weliswaar, want we waren er goed ziek van. Laptop meegenomen en bij een computerwinkel gevraagd of zij er iets van konden bakken. Via Bing natuurlijk want we zijn nog steeds in China.
De beste man zou er naar kijken en we zouden het wel horen. Er werd dus gebeld vanmiddag. Er is helemaal niets aan te doen. Alles is verloren en moet weer van voor af aan opgebouwd worden.

Het beetje goede nieuws is dan, dat de computer het weer doet. Alle harde schijven zijn weer mooi leeg, dus een nieuw maagdelijk begin.

Achteraf denken we samen: "Tuurlijk, we zullen echt alles meemaken wat er maar mee te maken valt. De hele beker MOET leeg!"
Het is niet anders... MAAR NOG 5 NACHTJES SLAPEN EN DAN ZIJN DE KIDS ER!!

Voor het winkelcentrum

Buiten op straat

In het winkelcentrum

deze ook

In de lobby van het hotel

zomaar op straat

Het Kimberley hotel. Andy en Marry hebben dit hotel geboekt in januari.

Kerstsfeer in Hongkong

Het weekend zijn we in Hongkong geweest.

Lekker gegeten met Pancy en geshopt bij de Ikea!

Heerlijk. Natuurlijk zag ik  bij de Ikea allerhande kerstspullen die we in Shenzhen niet kunnen kopen. Maar goed, ik heb de kitsch spullen al binnen dus het zou onzin zijn om nog meer spullen te kopen.

 

Ons hotel was weer als vanouds. Een grote kamer met een Super Kingsize Bed. We konden er echt rondjes in draaien zonder elkaar aan te raken! Heerlijk westers ontbeten met alles er op en er aan. Gewoon brood met boter en een plakje kaas. Of eieren met bacon en toast. Verse jus d'orange en lekkere koffie.

Nee, Chiel en ik zijn weer helemaal opgeladen voor een nieuwe week in Shenzhen.

 

Als je door Hongkong loopt in deze tijd, dan valt je op hoeveel ze doen om de kerstsfeer te benadrukken. Overal lampjes, kerstbomen, kerstmannen, overal kerstliedjes uit de luidsprekers (ik had echt geen idee dat het aanbod kerstliedjes zou groot was) en hele kerstdorpen worden er uit de grond gestampt.

 

Kan niet wachten om het de kids te laten zien. Nog even...

 

 

Het is zaterdag

Ik ben net wakker. Heerlijk geslapen op onze nieuwe matras.
De oude matras was niet meer dan een houten plank. Ik heb het 3 maanden geprobeerd maar we voelden ons er niet beter op worden dus toen maar een nieuwe matras gekocht.

Chiel ligt nog te slapen. Ik hoor hem vanuit de woonkamer.
Ik maak vast koffie en zet zachtjes een muziekje op en ga ik de mail bekijken.
Altijd leuk om te zien of iemand gemaild heeft.

Straks gaan we naar Hongkong. Lekker een weekendje weg. Ik heb er zin in.
Chiel ook want hij werkt zich een slag in de rondte. Ik vind het niet normaal hoe lang hij doorwerkt op een dag, maar hij zegt dat het nu even niet anders kan. Zal wel. Dagen van 16 uur vind ik niet normaal. Kan best wat minder en dat zou iedereen moeten snappen.

In ieder geval straks lekker weg. Lekker niets doen dan alleen een afspraak met Pancy. Gezellig.

Oeps ik hoor Chiel wakker worden. Sorry, ik ga koffie brengen.

De lampjes losjes in de palm gehangen. Geeft net even iets meer...

Flashie boom!!!

Onze beertjes!

Kerstboom

Chiel en ik hebben een kerstboom gekocht. We wilden toch wat kerstsfeer in huis hebben.

Omdat wij echt niet weten hoe je hier aan een echte kerstboom moet komen, hebben we maar een nepperd gekocht.

 

Een grote kerstboom met ingebouwde flashie-lights. Tenminste dat staat op de doos.

Alles knippert en verschiet per 3 seconden van kleur.

 

In nederland zou ik nooit zo'n boom gekocht hebben want hij is superkitsch maar je hebt hier niet echt keus.

 

Vorig jaar bedacht ik al in november, wat voor kleur de ballen moesten zijn en hoe ik het dit jaar weer zou neerzetten, of ik wel genoeg lampjes voor in de guirlandes zou hebben.

 

Nou daar heb je hier geen last van. Ze hebben alleen maar plastic ballen (heel handig voor mensen met katten die de dingen uit de boom willen tikken!) en die koop je per zak. Alle kleuren door elkaar. Ik heb nog nergens kerstballen gevonden zoals wij die kennen.

 

De kerstlampjes moest ik natuurlijk ook hebben. Ik zag snoeren met sterretjes en bloempjes. Heel leuk, dus 2 snoeren gekocht. Eenmaal thuis deed ik de stekkertjes in het stopkontakt en alles begon te flitsen, van kleur te veranderen rood, geel, blauw en groen en langzaam aan en uit te gaan! Je weet echt niet wat je ziet, maar het heeft wel wat.

 

Chiel vond nog een mandje met 2 kerstberen erin die een bordje vasthouden met Merry Christmas. Ook meegenomen en thuis zagen we dat die ook lampjes hadden.

 

Stekkertje erin en nu hebben we lichtgevende beren in de kleur knalgroen, knalrose en knalblauw.

 

HOHOHO, MERRY CHRISTMAS EVERYBODY!

 

 

 

Eten bij "HongKing"

Vanaf het begin van ons verblijf in Shenzhen, eten wij regelmatig bij een eettentje met de naam HongKing. Het is zo'n typisch chinees restaurantje dat je overal tegenkomt. Tl-verlichting, fornica tafel en stoelen, de tv op max, en een hoop gekwetter van de locals.

 

De eigenaar is een zogenaamde Hongkong-chinees. Dat wil zeggen dat hij van origine uit Hongkong komt en daardoor ook engels spreekt. Wat niet gek is want met ons chinees wil het nog niet zo vlotten!

Ook de manier van zaken doen is typisch iets uit Hongkong. De zaak is schoon (hele verademing) en het bedienend personeel is vriendelijk en netjes.

 

De eerste keer dat wij er kwamen eten, moest Bing ons eten bestellen, want alle gerechten staan in het chinees op de menu kaart. Geen idee dus wat je besteld en hoeveel. Wij waren erg verrast over de kwaliteit van het eten want het is echt heerlijk. Alles vers en heel smakelijk. En bijkomend voordeel is de prijs. Heel goedkoop. Ongeveer 18 yuen per dish, oftewel 1.80 euro.

 

Bing had voor ons een menu in het chinees opgeschreven en opgehangen achter de balie zodat we de dag erop zelf naar het restaurant konden gaan. De eigenaar is niet elke dag aanwezig want hij pendelt tussen Hongkong en Shenzhen. Zijn vrouw is er dan wel maar zij spreekt geen engels.

 

Eigenlijk komen we er nu zo'n beetje 6 keer per week. Voor lunch of diner. We zijn vaste klant geworden. Als de baas (big Davy) er zelf is, verwelkomt hij ons uitbundig. Zijn zoontje (little Davy) van 4 staat elke dag op de uitkijk of wij er al aankomen. Zijn vrouw (Annie)spreekt geen woord engels maar ze hangt elke keer aan mijn arm en uit de vertaling van Bing, ben ik erachter gekomen dat ze mijn "jongere zusje" wil zijn. 

 

Als we nu binnen komen en de baas is er niet, dan wordt er zonder een woord te wisselen, Icetea hongkong style, voor ons neergezet (op kosten van de zaak) en 3 dishes met een bakje gestoomde rijst. Elke dag andere gerechten (want volgens mij houden ze bij wat we dag ervoor al hebben gegeten!) en heel goed bij elkaar gezocht.

Het menu van vanavond was, een soort van foeyong hai met chinese worst, chili chicken (kleine stukjes kip droog gebakken met verse chili) en een stoofpotje van aubergine met varkensvlees en champignons. En er wordt eindeloos verse chinese thee geschonken wat gratis is. Net als bij ons een glas water. Echt heel erg lekker!

 

Als we gegeten hebben roept Chiel: "Matan!", wat rekening aub betekent. En dan leggen we toch gauw zo'n 50 yuen (5 euro) op tafel!

 

 

Na het eten

 

 

Mijn vriendje Davy die trouwens wel een beetje engels spreekt.

In het restaurant met Annie en little Davy!

Bedankt meneer Philips!

Hierbij willen Chiel en ik, Philips Nederland heel hartelijk bedanken

voor het feit dat zij koffiezetapparaten hebben geintroduceerd in China.

 

Na 3 maanden zonder echte koffie te zijn opgestaan, geen koffie op het werk en

's avonds het eten niet kunnen afsluiten met lekkere koffie, hebben wij

vandaag een HEUS KOFFIEZETAPPARAAT van PHILIPS aangeschaft!!!!!

 

We hebben lang gezocht maar we hebben er nu eindelijk een!

Ook heeft Philips nagedacht over het feit dat er geen koffiefilters te verkrijgen zijn

hier in China. Ons koffiezetapparaat heeft een herbruikbaar filter!!

Alles opgelost en eindelijk weer een lekker bakkie koffie.

 

Philips bedankt!

Een voet massage

Afgelopen zaterdagavond hebben Chiel en ik een echte chinese voetmassage ondergaan.

Van kennissen hadden wij al gehoord dat we dit echt eens moesten proberen. Volgens hen is het zo ontspannend en goedkoop. Nou dat hebben we geweten!

 

Nick, een kiwi die hier al 2 jaar woont en bovendien aardig chinees spreekt, en zijn chinese collega, kwamen ons ophalen. Eigenlijk had ik er niet zo veel zin in, want een wildvreemde, in dit geval chinees, die aan mijn voeten zit, trok mij niet echt.

Chiel had er minder problemen mee. Hij had dit al eens gedaan in Hongkong en vond dat ik het maar eens moest proberen. Zo gezegd, zo gedaan.

 

Eerst  moesten we door het "immoral district" oftewel hoerenbuurt lopen om bij de massage salon te komen. Ik voelde me niet echt op me gemak. Je ziet allemaal kleine chinese mannetjes die heel graag kleine chinese vrouwtjes willen pakken. Brrr....

Nick en collega gaan er elke zaterdagavond heen. Je voeten worden gemasserd, je drinkt wat, je praat met de persoon die naast je zit en kijkt tv, volgens hun.

 

Eenmaal binnen gekomen werden we op een luie stoel gepoot, er werd ijsthee neergezet en de tv werd op voetballen gezet met het geluid op max. Zijn die chinesen gek op; veel lawaai waar je maar komt. De bedrijfsleidster (?) kwam naar ons toe, en de mannen kregen een vrouw toegewezen en ik een man. Dat had eigenlijk al een voorteken moeten zijn, maar ja je blijft in het goede van de mens geloven.

Onze voeten werden in een bak hete thee gezet (very good for your skin!" en we kregen tegelijkertijd een nekmassage. Ik moet zeggen dat was niet vervelend.

Daarna worden je voeten gemasserd, gekneed, uit elkaar getrokken en wat al niet meer, van boven en beneden. Dit herhalen ze voor slecht anderhalf uur! En dat voor 20 yuen, oftewel 2 euro! Nou, het zou mijn baan niet wezen.

 

Het is even vreemd maar het was eigenlijk best wel lekker. Je hoeft niets te doen, alles wordt voor je gedaan. Perfect.

Maar daar kwam de bedrijfsleidster weer aan. "do you want body massage?", vroeg ze. "not for me, thank you", antwoorde ik. Chiel, Nick en collega leek het wel wat. "Only massage, no sex", vroeg Chiel. "Ofcourse", lachte de dame.

Na het nog een keer of drie gevraagd te hebben ging Chiel mee met de mannen. Het zou ongeveer een uur duren en ik zou wachten en nog een pedicure ondergaan.

 

Na 15 minuten kwam Chiel weer terug. "Ben je nu al terug?", vroeg ik. "Ik dacht dat het een uur zou duren". "Nou", zei Chiel, "haar idee van massage was in ieder geval niet mijn idee. No sex is voor haar iets anders dan voor mij". Dat gezicht van Chiel...

 

"weet je nog Chiel, dat je ergens om witte wijn vroeg en dat je een blikje cola kreeg?", vroeg ik.

 

Zo leer je steeds weer iets meer over de chinese cultuur. In ieder geval was dit de laatste keer dat wij een voetmassage hebben ondergaan.

 

 

 

 

 

---

MSN Zoeken, voor duidelijke zoekresultaten! klik hier

En dit zijn mijn voetjes in een bakkie hete thee. "very good for your skin!"

Effe lekker masseren. Nick zit al met z'n pootjes in een bakkie thee.

Ocean Parc

Tijdens het bezoek van Yvon en Mari zijn we een dagje naar Ocean Parc geweest.

 

Een onwaarschijnlijk groot park met een enorm pretpark waar waarzinnige achtbanen staan, kabelbaan naar de andere kant van het park dat achter de berg ligt, prachtig uitzicht van alle kanten, een super aquarium met haaien, tropische vissen, roggen en NEMO! (ja ik heb hem gevonden!!) en nog veel meer.

 

Maar voor mij was het hoogtepunt de 2 panda's. Een jongen en een meisje, zal ik maar zeggen.

Ben helaas de namen vergeten maar het was ongeveer op z'n nederlands: jaja en neenee.

 

(ik moest gelijk denken aan iemad die ik ken met de naam jaja)

 

Toen we in het verblijf aankwamen stond en er een verzorger die gebaarde dat we stil moesten zijn. We slopen naar binnen en om de bocht lag een zwart/wit knuffelbeest te slapen. Met z'n kont naar ons gericht!

Een stukje verop was het tweede verblijf. Daar waren verzorgers bezig met voer te verspreiden over het stukje land. Bamboe, appels en dergelijke.

De verzorgers gingen het verblijf uit en daar ging het luik open! Een hele echte panda kwam er uit sloffen en mijn haren gingen werkelijk overeind staan. Wat is dat waanzinnig mooi...

 

Het is onbeschrijvelijk als je zo'n beest van dicht bij ziet. De tranen sprongen spontaan in m'n ogen. Er zijn er niet zoveel over en hier zag ik er twee van dichtbij!

 

Toen we buiten stonden, konden we er niet over uit hoe mooi ze waren en we hebben het ook nog gehad over Prins Bernhard en z'n liefde voor de natuur.

 

Helaas las ik vanmorgen op internet dat de Prins overleden is.

 

Als de kinderen hier zijn over DRIE WEKEN (YES!!) dan staat een trip naar Ocean Parc zeker op mijn lijstje. Dit moeten ze echt zien.

 

---

MSN Zoeken, voor duidelijke zoekresultaten! klik hier

En na zo'n dagje met de kleinkinderen ben je gewoon moe. Heel moe...

Wat moet ik hier van zeggen...

De kabelbaan. Heel leuk als je er met vriendin in stapt die hoogtevrees heeft!

Plaatjes van het aqarium. Je loopt 4 levels naar beneden.

Uitzicht en de roltrappen het park op.

Sampanladies!

Geld op... pinnen dus!

Je wordt vanzelf romantisch in zo'n parkje!

Lekker eten!

Shoppen in Dongmenstreet. Heel erg druk!

Aangekomen in Hongkong en verder met de bus!

Visite!!

Vorige week vrijdag hebben we Yvon en Mari uit Druten, opgehaald van het vliegveld in Hongkong.
Wat een vreemd gevoel geeft dat, als je staat te wachten voor de gate, en plotseling lopen daar 2 mensen die je kent. Wij stonden daar in T-shirts en zij kwamen aanlopen met dikke truien aan.
Eerst hebben we een kopje koffie gedronken bij een restaurant op het vliegveld. Het enige plekje waar je nog mag roken en aangezien Yvon en Mari al ruim 13 uur zonder sigaret hadden gezeten was dat een prima plan.
Vervolgens zijn we met de bus naar Shenzhen vertrokken. Chiel zou even buskaartjes halen. In no time stonden er zeker 10 kleine chinese vrouwtjes om hem heen allemaal te roepen, dat hij bij hun de kaartjes moest kopen. Dat gezicht van Chiel! Ze staan te roepen en te springen en ze komen niet boven z'n borstkas uit!
Toen met de bus naar de grens. Je voelt je echt vee, als je met z'n allen naar de grens loopt. Yvon en Mari keken om zich heen en lieten alle indrukken op zich in werken.
Eenmaal aangekomen, kwam de volgende horde die we moesten nemen. Een taxi naar huis!
Wij zijn al aardig gewend aan de rijstijl van de beroepschauffeurs van Shenzhen maar Yvon en Mari natuurlijk niet! Ze waren ook blij toen ze uit mochten stappen bij de flat!
We hebben 4 dagen in Shenzhen doorgebracht en daarna 4 dagen Hongkong. Veel gezien, gestapt en heel veel geshopt. Yvon moest nog een nieuwe tas kopen om alle kadootjes weer mee terug te nemen.
Helaas hebben we ze gisteren weer afgezet op het vliegveld. Weer zo'n raar gevoel dat over je heen komt als je 2 mensen naar Nederland ziet vertrekken en jij moet achter blijven. We hebben een hele leuke tijd gehad. Bedankt Yvon en Mari!!
Nogmaals een dikke knuffel en we mailen gauw de foto's!

BEN is jarig!

Vandaag 21 november is Ben jarig. Hij is nu officieel een volwassen man geworden. 21 jaar!!

 

Chiel en ik zijn vreselijk trots op hem en we vinden het ook heel jammer dat we nu in China zitten en niet bij de kids thuis in Druten om zijn verjaardag te vieren.

 

Ben is 21 jaar geleden op precies de uitgerekende datum geboren. Het was een hele mooie herfstdag en de zon scheen. Om 10.30 uur gingen Chiel en ik naar het ziekenhuis en nog geen uurtje later was Ben geboren. Alles was goed en geen complicaties. Een pracht van een zoon met een hele bos zwarte haartjes. Super trots waren we!

 

Lieve Ben, een hele fijne dag en een hele dikke kus van ons. Tot gauw!

 

 

 

---

De gouden buddy in de nieuwe Messenger gezien? Go for gold!

De lift

Het is vandaag zondag. Het staat zelfs geschreven op een vloerkleedje in de lift.

Elke dag wordt het kleedje in de lift verwisseld waarop de dagen van de week staan.

 

Gelukkig maar, want je raakt hier echt de draad kwijt. Ik weet soms echt niet welke datum we leven en welke dag het is.

 

Het vloerkleedje is rood met gouden letters. Daar zit ook weer een gedachte achter. Rood en groen zijn de kleuren van "GELUK". En de kleur goud staat symbolisch voor "RIJK".

 

De flats op het terrein hier hebben allemaal 31 verdiepingen. Als je in de lift staat, valt je gelijk op dat de 4, 14 en 24 verdiepingen niet terug te vinden zijn. In plaats van 4, 14 en 24 staat er 5a, 15a, 25a.

Dat komt omdat 4 een ongeluksgetal is. Net zoals bij ons 13 een ongeluksgetal is.

 

---

MSN Zoeken, voor duidelijke zoekresultaten! klik hier

Bellen met monique!

De Familie Soewu

Ik kom net van de telefoon. Lekker gebeld met Monique, Femi en Kayode.

Femi nam op en voordat ik het wist, zat ik te praten met hun alledrie tegelijkertijd. Kayode is echt een schatje. Ik zei:"Kayode ik mis je heel erg hoor!" waarop Kayode antwoordt:"Maar ik jou ook hoor tante Ans!"

De tranen sprongen spontaan in m'n ogen. Het is gewoon een lekker ding.

 

Als er 1 ding is wat ik mij nu heel bewust ben, is het wel dat ik hier in China een buitenbeentje ben. Discriminatie kan je het niet noemen. Ik weet eigenlijk wel zeker dat deze mensen niet eens weten wat het is, en dat ze het zo niet bedoelen. Het is meer het aangestaard worden, wat mij kriegel maakt.

 

Femi is een grote sterke man van nigeriaanse afkomst die al 14 jaar in europa woont. Hij heeft wel degelijk met discriminatie te maken gehad. Wat dat betreft, mag ik mezelf wel gelukkig prijsen dat ik in deze situatie zit.

 

Ik vertelde Femi dat ik nu pas een beetje kan voelen wat hij al jaren gevoeld moet hebben. Mensen die je aanstaren, opmerkingen maken, dat je hun ogen in je rug kan voelen. Als voorbeeld nam ik de supermarkt waar drommen meisjes om me heen staan te kijken wat ik in mijn boodschappenmandje leg. Waarop hij antwoordt:"..ik denk dat ze het niet zo bedoelen Ans, misschien willen ze je wel helpen, maar omdat zij jouw taal niet spreken en jij hun taal niet, lijkt het of ze je aanstaren..."

Mijn God, wat een eye-opener! Misschien is dat wel zo! Zo had ik het nog nooit benaderd!

En wat een kanjer, die Femi, dat hij altijd alles zo positief bekijkt ondanks alle ellende die hij heeft meegemaakt.

Het zijn alledrie kanjers. Monique, Kayode en Femi! Ik voel me stukken beter nu!!

 

"

---

Chatten met je online vrienden via MSN Messenger klik hier

Lekker bakkie koffie bij Starbucks!

Zenuwachtig!!

Ik ben een beetje zenuwachtig. Leuk zenuwachtig, zal ik maar zeggen. Nog een paar dagen en dan komen Yvon en Mari. Ik heb er echt zin in. Het is al een tijd geleden dat ik hun heb gezien. 2 maanden om precies te zijn!

Maandag komt Berry voor een paar dagen naar Shenzhen. Business natuurlijk. Maar des al niet te min wel gezellig om weer eens nederlands te spreken met een ander dan Chiel.

En vrijdag om 17.00 uur landt het vliegtuig van Yvon en Mari. We gaan ze natuurlijk ophalen in Hongkong.
Ik heb Yvon al gebeld met kledingadvies. "Geen synthetisch spul en geen warme kleren meenemen, hoor!", vertel ik haar. "Maar het is hier maar 7 graden, Ans. We hebben wel een jas aan als we naar het vliegveld gaan," antwoordt Yvon.
Oeps, das waar ook. In nederland is het al volop herfst. "Het heeft al gesneeuwd in Limburg", vertelt ze.

Das wel iets wat je snel vergeet. Het weer. Op de "koude dagen" is het hier 23 graden. Je ziet dan iedereen met jassen lopen en truien aan, terwijl Chiel en ik zo'n beetje weg smoren. Vandaag was het 31 graden met een briesje. Heerlijk weer al was het wel klam. Een terrasje in de schaduw was goed te doen. En dat hebben we dus maar gedaan.

Ja, ik heb er echt zin. Gezellig kletsen, verhalen over thuis en Druten. Heerlijk!
Ben ook erg benieuwd wat ze van China vinden. Ik denk dat ze wel een cultuur shok krijgen hier in Shenzhen. We zien wel.
Maar voorlopig heb ik heerlijke kriebels in de buik...

beetje idee van het verkeer in shenzhen

Verschillen tussen nederland en china

Vannacht in bed bedacht ik mij wat de verschillen zijn tussen Nederland en China. Het zijn er zo veel en ze zijn zo sterk! Het is voor mensen in Nederland niet voor te stellen hoe hier in 2004 nog geleefd, gewerkt en gewoond wordt.

Het lijkt me grappig om eens wat op te noemen en de verschillen duidelijk te maken.

 

Met stip op nummer 1: Bankverkeer!

 

Hier wordt nog volop gewerkt met bankboekjes. Wil je geld overmaken, dan ga je met je bankboekje in de hand naar de bank. Maar dan wel naar de bank die de ontvanger van jouw geld heeft. Je kan ook niet naar een andere bank, want dat mag niet. Je neemt je geld cash mee, gaat in de rij staan en na een uurtje of 2 ben je aan de beurt.

Bijvoorbeeld huur overmaken, water, gas en licht gaat allemaal cash. Ook je abbonnement van de mobiele telefoon moet je per bankboekje overmaken. Je stort geld op de rekening en daar mag je voor bellen. Is je geld opgebeld dan wordt de telefoon afgesloten, maar na storting van nieuw geld, kan je weer bellen.

 

In nederland mag alles automatisch  betaald worden. Hier kennen ze dat niet. Een abbonnement wil in nederland zeggen dat je elke maand een rekening krijgt, hier niet. Zelf in de gaten houden en de eerste van de maand gaan betalen. Natuurlijk via je bankboekje. En dat doe je gezellig met de andere 10 miljoen inwoners van Shenzhen. De wachttijden op deze dagen zijn zo lang dat je een bakje noedels mee moet nemen.

 

Gastpinnen is hier ook niet mogelijk. Je kan pinnen bij je eigen bank. Creditcard is hier niet geaccepteerd. Er is in heel Shenzhen 1 bank waar je kan pinnen met je creditcard.

 

Op nummer 2: Boodschappen doen!!

 

In eerste instantie lijkt de supermarkt hier, op de supermarkt in Nederland. Maar schijn bedriegt!!

Bij elk gangpad staat een bediende. Hij/zij houdt precies in de gaten wat je doet. Je wordt gevolgd door een schaduw.

Wil je kip of vis eten, dan zal deze eerst geslacht moeten worden. Je zoekt je kip uit, en de uitverkorene wordt door de slager vakkundig zijn kop omgedraaid, in een dompelbadje gehouden, door een verenpluk machine gehaald en in stukken gehakt of niet. Dat mag natuurlijk de klant uitmaken!

Met vis is het anders. Je gaat met je schepnetje naar de bakken met vis, aal, krab, garnalen of kreeft. Je zoekt de meest vette vis uit. Dat doe je door te porren. Vervolgens maak je de keus en probeert dan deze vis te vangen. Als dat lukt, loop je met je netje naar de slager, die geeft een klap op z'n kop, haalt de zooi eruit en je loopt met vis waar de kop natuurlijk nog aan zit,(very good for your skin and brains, volgens Bing) keurig in een plastic zakje naar de kassa.

De garnalen is weer een ander verhaal. Die zoek je uit in een bak met een laagje water netzo als je in nederland verse boontjes uitzoekt. De goede gaan in een zakje, de slechte pleur je weer terug!

 

Wil je een nonfood artikel kopen in dezelfde winkel, dan gaat dat zo: je zoekt  b.v. een dekbed uit. Dan krijg je van de bediende een bonnetje in drievoud met de prijs. Dan loop je naar een balie (niet de kassa natuurlijk, das te makkelijk!) die in een hoekje weggestopt is, en je betaald daar. Dan krijg je op de 3 bonnetjes een stempel. Zij houdt 1 bonnetje, je krijgt 2 bonnetjes mee met de aparte kassabon. Je loopt weer terug naar de bediende. Zij heeft inmiddels het dekbed ingepakt. Ook zij houdt weer 1 bonnetje en na goedkeuring wordt je kassabonnetje, geniet aan het laatste bonnetje die dan weer aan het plastic tasje geniet wordt. Makkelijk he?

 

Vervolgens loop je dan weer met je kip en vis en dekbed naar de kassa. Daar betaal je de kip en vis.  Bij de kassa wordt je gecontroleerd door de Security of je wel betaald hebt. Je moet alle bonnetjes laten zien. Nu denk je: "OK, ik ga naar huis". Fout. Bij de uitgang wordt je weer gecontroleerd op bonnetjes. Ja over dit systeem is lang nagedacht en er kan geen werkeloosheid bestaan hier in china, volgens mij!

 

Op nummer 3, 3, 3 (echo): Roggels!!!!

 

Misschien wel de meest wanstaltige in mijn ogen. Zit je iets dwars, dan gooi je het eruit. Letterlijk wel te verstaan. Moet je plassen, flossen, spugen of roggelen? Gewoon doen!!!

Maakt niet uit of je een serveerster bent in een 5 sterren hotel, of een taxichauffeur, of de groenteboer. Waar je op dat moment bent, eruit met die zooi. Boeren, ruften, pulken in de neus, het moet allemaal maar kunnen. Chiel en ik zijn er nu wel bedreven in om de roggels te ontwijken en flossende mensen op de rand van de stoep niet ondersteboven te lopen. Maar dat heeft dan ook wel 2 maanden geduurd!

 

Op nummer 4: Voordringen waar je maar kan!

 

Of het nu bij de lift is, in een winkel, bij de trein, bij de douane, bij het instappen van een taxi , of in het verkeer, het maakt wederom niets uit. Je zou denken, als je mensen eerst laat uitstappen voordat je jezelf erin propt, dan gaat dat vlugger. Maar nee hoor, daar willen de chinezen niets van weten. Ritsen in het verkeer, is een begrip wat ze niet kennen. Het lijkt wel of ze er genoegen in scheppen, om echt overal voor te dringen.

 

Op nummer 5: Verkeersregels!!

 

Niemand weet wat dat is. Nog sterker, je kan hier je rijbewijs halen in 2 minuten. Je gaat naar het politiebureau en zegt dat je een rijbewijs wil. Je stapt in een auto met een politieagent, rijdt 10 meter de bocht om en that's it!! Hoezo rijlessen en theorie examen! Nergens voor nodig, want die gebruik je toch niet.

Het stikt van de stoplichten in Shenzhen maar die staan allemaal gelijk op rood of allemaal gelijk op groen. Hier geldt de survival of the fittest!

Ze hebben ook voetgangersviaducten. Dit natuurlijk voor de veiligheid van de voetganger. Nergens voor nodig!! Je gaat gewoon toch over de snelweg en klimt dan over de middenberm en steekt verder over. Gaat veel sneller! Ook fietsen op de snelweg is veel sneller. Je hebt tenminste 1 weg die je direct ergens heen brengt, zonder omwegen. Ook de richting maakt niets uit. Tegen het verkeer in rijden, brengt een soort van kick. Veel goedkoper dan drank of drugs.

 

Mocht me nog iets te binnen schieten dan horen jullie het!

 

 

 

 

 

 

 

---

MSN Zoeken, voor duidelijke zoekresultaten! klik hier

One of those days!

Chiel  moest maandag samen met Bing naar Whenzou (of zoiets) om samples te testen. Dat zou 2 dagen en dus 1 nachtje duren.

 

"Geen probleem"' zei ik stoer. "Ik ben wel vaker alleen thuis gebleven. Kan ik mooi een beetje rotzooien met de foto's (ben namelijk een nieuwe hobby begonnen uit nood!) een dvdtje kijken die ik wil (voor de zoveelste keer Bridget Jones Diary) en uitslapen!"

 

Met een onbestendig gevoel werd ik maandagmorgen wakker. Chiel stond zijn tanden al te poetsen want om 07.00 uur zouden hij en Bing vertrekken. "Nou Ans", zei Chiel," morgenavond ben ik alweer thuis. Het vliegtuig landt hier rond 19.00 uur, half uurtje taxi, zeg maar om 20.00 uur ben ik weer hier." "Das mooi, want ik blijf hier op de flat. Ik ga dus echt niet de flat af. Ik heb eten voor 2 dagen in huis, genoeg sigaretten, nieuwe dvd's en een nieuw schoonmaakmiddel zodat ik alle ramen maar weer eens kan gaan lappen,"somde ik op.

Chiel lachte. "Miep Kraak!"

 

En daar ging Chiel. Met de laptop onder de ene arm en een tas met schone onderbroek onder de andere arm. "Tot morgen!"

 

Ja, daar zit Ans op de bank. Tja, wat zal ik eens gaan doen, dacht ik. Foto's. Ja, laat ik daar eens mee beginnen. Geen zin. Foto's aan de kant. Dvd kijken. Geen zin. Dvd aan de kant. Ramen lappen dan maar. Nehh, geen zin. Emmer aan de kant.

Lastig hoor. Nergens zin in hebben en toch op je flatje zitten. De uren kruipen voorbij, maar ineens is het toch avond geworden. Chiel heeft nog even gebeld. Geen verandering in het vluchtschema. Mooi, dacht ik.

 

De volgende morgen word ik wakker gemaakt door een poetsauto (grote vrachtwagen die water over de straat spuit die de roggels moet verwijderen!) met zo'n elektronisch muziekje dat "Happy Birthday" keihard door de straten heen galmt. Geweldig, en bedankt. Ik kijk op de klok. "Welja, het is pas 7 uur. Mooie tijd om de straat te poetsen", mopper ik in mezelf.

Maar..., vanavond komt Chiel weer terug! Ik spring uit bed en loop naar het balkon. Onderaan staan wel 30 mensen Tai Chi te beoefenen. Ik probeer stiekum mee te doen op mijn balkonnetje maar helaas. Ik geef het op.

 

Rond 5 uur wordt er gebeld. Chiel verteld dat hij al op het vliegveld is. Mooi, dat gaat goed. Hij hangt op en ik word gelijk weer gebeld. Chiel weer. "Ansje, het vliegtuig is "Delayed" maar dat is een goed ding want de meeste vluchten zijn al gecanceld", vertelt hij. "Ik hou je op de hoogte. En ik bel zo gauw ik iets meer weet."

Een uur later belt hij weer. "We zitten nog steeds te wachten, geen nieuws". Shit.

Nog geen 5 minuten later belt hij weer. "Ja hoor, we zijn nu officieel gecanceld, we vertrekken morgen ochtend pas." Dubbel Shit!!

 

Waarom ze pas een dag later kunnen vliegen weet niemand. Ik merk aan mezelf dat ik al aardig begin te wennen aan de chinese manier van leven. Schouders ophalen en verder gaan. Het komt wel goed. Het is gewoon weer een van die dagen...

 

 

 

---

Ontvang Hotmail & Messenger op je mobiele telefoon klik hier

En hier zijn wij! Noedels eten voor 90 cent!

Dit is Chris met Bing bij ons op de bank. Dit was de laatste avond van Chris in China.

En dit is nou Mr.Xiu!!

Het metro station. Deze foto hebben we geleend van Chris.

De skyline van Hongkong bij avond. Deze foto hebben we geleend van Chris.

Weekendje Hongkong

We stappen in de taxi, richting LoHu station. We gaan naar Hongkong!!
Ik kan niet wachten totdat we er zijn. 2 weken achter elkaar in ShenZhen is net een beetje te veel van het goede.

Deze keer rijden we met de trein helemaal tot aan East Tsim Sha Tsui. Deze aansluiting is pas 2 weken open. Normaal gesproken gingen we in Kowloon op de metro maar nu gaan we 2 stations verder.
Als we uitstappen ruikt alles nog nieuw. Er staan gastvrouwen om iedereen de weg te wijzen als ze er zelf niet uitkomen. Heel goed geregeld! Kan je je voor stellen op Ansterdam Centraal dat daar dames in uniformen staan om iedereen de weg te wijzen?
Overal zijn lange loopbanden die je naar de uitgang brengen.

Chiel en ik lopen de trap op, en ineens staan we midden in hartje Hongkong. Ik haal diep adem:"Welcome home", zucht ik. Het voelt zo lekker om weer ergens te lopen zonder aangestaard te worden of uit te glijden over verse dampende roggels.

"OK", zeg ik,"Op naar het Marco Polo". Het Marco Polo is zo ongeveer ons 2e thuis geworden. Als we naar Hongkong gaan, logeren wij daar. We laveren handig tussen de winkelende menigte door. Chiel heeft zijn koffer op wieltjes mee en elke keer wordt hij er handiger in.We moeten oversteken maar het licht is op rood. "Kijk dan," zegt Chiel, "iedereen wacht hier totdat het licht weer op groen springt."
Ja dat zijn van die dingen die gelijk opvallen.

We lopen de lobby in van het Marco Polo. Het is druk maar wij wachten rustig totdat we aan de beurt zijn. "Straks lekker eten bij de Thai, he Ans", zegt Chiel. "Ja lekker,"antwoord ik. We zijn aan de beurt.
De dame achter de balie ziet ons staan. "Welcome back", begroet ze ons."Very nice to see you again", lacht ze. Chiel en ik kijken elkaar aan en we denken allebei hetzelfde: Kijk dat bedoelen we nou met "thuiskomen"!

een avondje thuis

Chiel zit voor de buis. Ons cinemacenter MET karaokefunctie staat voluit te loeien. Hij kijkt een dvdtje.

Om de avonden hier door te komen, hebben we al heel wat dvdtjes aangeschaft. Het kost geen drol en zo hoeven we niet elke avond naar de chinese tv te kijken. Natuurlijk zijn de meesten, zo niet allemaal, gekopieerd. De kwaliteit laat soms te wensen over (opgenomen met een videocamera in de bioscoop, je hoort zelfs de mensen lachen!) maar over het algemeen zijn het leuke films. Zo zagen we gisteren "Ladder49" en nu "Borne Sopremacy".

We zitten samen eigenlijk uit te buiken. De maaltijd was iets groter uitgevallen dan verwacht. Wel lekker trouwens, zalm als voorgerecht en toen peking eend en dronkengarnalen! Erg lekker maar veel te veel! Net toen we dachten, "nou ik zit eigenlijk al vol" kwam de tweede ronde van de peking eend! Ik kon echt geen hap meer op toen Chiel om de rekening vroeg. Maar voordat we wegmochten moesten we eerst nog een soort van creme caramel met warme honing eten en daarna een halve watermeloen gevuld met appel, peer en mango!! Je begrijpt, we moeten ECHT uitbuiken.

Ik heb ook nog gebeld met de kids, yvon en daarna belde andy. Lekker hoor, gewoon effe kletsen. Hoorde van hun dat Theo van Gogh is doodgeschoten. Ongelovelijk...

Ik denk dat ik nu maar naast Chiel op de bank ga hangen, maar eerst even de airco op de slaapkamer aandoen. Het is nog steeds 26 graden en het is al 23.45!!

 

---

MSN Zoeken, voor duidelijke zoekresultaten! klik hier

zomaar

De internetverbinding heeft weer kuren. Zo heb je een goede verbinding, en zo lukt het je niet eens een bericht te versturen via hotmail. Ik word er niet goed van.

 

Zo probeer ik al dagen 2 berichten te verwijderen van mijn weblog omdat ze er dubbel instaan en omdat de foto's niet bijgevoegd zijn. Schiet dus niet op. Ik heb vrijdag al een bericht verstuurd en die is nog steeds niet aangekomen. Ik begin dan te twijfelen of ik hem wel heb verstuurd, probeer hem dan nogmaals te versturen en dan staat hij er 2 keer op!

 

Nou ja...

 

Ik zit er vandaag een beetje door.

Krijg de kriebels van iedereen die me aan staat te staren. Soms wil ik gewoon mijn tong uitsteken of heel hard roepen "GET LOST" maar wat schiet je ermee op?

Niets dus. Ik mis iedereen zo erg, ik mis gewoon een kopje koffie drinken bij Yvon, ik mis gewoon boodschappen doen en anoniem op straat lopen, in mijn lupootje stappen en naar Rotterdam rijden, naar Monique gewoon lekker bijkletsen, weer eens dansen in Tilburg.

Ik mis de kinderen. Ik wil met ze eten, praten, ze wegbrengen naar weet-ik-waarheen, met ze opgekruld op de bank zitten en een film kijken, ik mis een frietje speciaal, ik mis mijn huis, ik mis Jimmy, lekker wandelen op de dijk, ik mis eigenlijk alles!!!!!

 

Wat wel een pluspunt is, is dat we gisteren de tickets hebben geboekt voor de kids! Ze komen 21 december en vertrekken 9 januari. Heerlijk. Kan niet wachten totdat ze er zijn.

Ik hoop dat Remy ook gauw een ticket boekt. Hij gaat na een bezoek aan ons in China door naar Australie samen met Jorg. Backpacken.

 

Wat ook pluspunten zijn is dat Yvon en Mari 19 november al komen! En dat Andy en Marry 24 januari komen! Genoeg om naar uit te zien maar nu lukt dat even niet.

 

Het zal morgen allemaal wel weer beter gaan...

 

---

MSN Zoeken, voor duidelijke zoekresultaten! klik hier

De krant. Ik heb deze foto niet zelf gemaakt maar van internet afgehaald.

WEEKEND!

Gelukkig, het is weekend!

 

De hele week door werkt Chiel als een buffel. Dagen van 9 tot 23 uur zijn eerder regel dan uitzondering. Das natuurlijk ook niet vreemd als je bedenkt dat er 6 en straks 7 uur tijdsverschil zit tussen nederland en china.

 

Als wij de lunch achter de kiezen hebben dan moet Nederland nog naar het werk toe! Ach, ik zit er niet mee. Ik heb Chiel nog nooit zo vaak achter elkaar gezien dan hier in China. Maar op vrijdagavond hebben we echt het weekend gevoel!

 

We zijn dan ook net lekker wezen eten bij een Thais restaurant in Shekou. Das een buurt hier in ShenZhen waar je nog hier en daar een westerling tegenkomt bij Starbucks. Zou Starbucks eigenlijk weten dat ze een zeer sociale functie vervullen in het buitenland? Het is net 1 grote familie van buitenlanders op het terras voor bij Starbucks. Iedereen begint met elkaar een praatje te maken en de businesscards vliegen over en weer.

 

Maar goed, we hebben heerlijk gegeten tussen de telefoongesprekken door.(Want dat gaat natuurlijk gewoon door). Aan het eind van de maaltijd bracht de serveerster een zilveren potje met tandestokers. Een prachtig stukje vakmanschap met olifanten erop. Ik heb nog geprobeerd om het te kopen voor Yvon die gek op olifanten is, maar daar trapte ze niet in. Sorry Yvon! Ze hadden maar 8 potjes maar de volgende keer als de baas naar Thailand gaat (daar komt ze vandaan) dan neemt ze een potje voor mij mee.

 

Op weg naar de taxi, zien we ineens een man gehurkt op de stoep zitten met maar 1 sandaal aan.  Daar hebben die chinezen trouwens een handje van om net DAAR te gaan zitten of staan of ineens te stoppen, waar IEDEREEN langs moet. We kijken nog eens goed. "Zie jij wat ik zie?", vraagt Chiel. "Zit hij daar nou echt z'n tanden te flossen?!".

"Yep", antwoord ik, "vind je het raar dan? Het is toch heel gewoon om op 1 sandaal, op je hurken, midden op het drukste stukje stoep, je tanden te gaan flossen!"

 

 

 

---

Speel games online met je vrienden via MSN Messenger klik hier

Foto's

Ik heb van de week 2 rolletjes met foto's weggebracht om te ontwikkelen. Dit kon bij de plaatselijke supermarkt waar een kleine ruimte is vrijgemaakt voor de fotograaf.

Dat kan niet beter, lekker dichtbij en het gaat in 1 moeite door als ik toch boodschappen moet doen.

Dus ik naar de supermarkt. Aangekomen bij de balie lacht een vriendelijke dame mij toe.

"Ni Hauo", zeg ik. Had ik nooit moeten doen, want in rap chinees verteld ze mij wat ze het weekend heeft meegemaakt, denk ik. "Sorry, I don't speak chinese", lach ik vriendelijk terug.

Ik lever de rolletjes in en met handgebaren maakt ze mij duidelijk dat de foto's morgen klaar zijn.

De volgende dag kom ik weer terug. Ben zo benieuwd hoe de foto's zijn geworden.

De dame achter de balie kijkt een beetje bezorgd naar mij. Ze verteld mij in chinees natuurlijk wat het probleem is. "Sorry, I still don't speak chinese", antwoord ik. Zij kijkt om zich heen en wijst dat ik even moet wachten. "I'll wait, ga nergens heen!"mompel ik in mezelf. Ze komt terug met een andere dame. Zij begint ook in het chinees. "No chinese, sorry", zeg ik weer. "Ai" zegt ze en ze begint nu heel langzaam en heel hard in het chinees te praten. Ik begin te lachen. 

Ze wijst dat ik even moet wachten. Ze zoekt iets. Gevonden! Een pen en papier en ze schrijft nu met prachtige chinese tekens op wat het probleem is. "Sorry, I can't read chinese", antwoord ik vriendelijk. Ineens heeft ze het door en wijst op haar horloge dat de foto's over 1 uur klaar zijn. Of ik dan even kan terug komen, denk ik.

Na het eten lopen Chiel en ik weer langs de fotograaf. De baas himself is er ook. "Hello", zegt hij lachend, "leady pictules!". "Das mooi" zeggen Chiel en ik in koor. Daarvoor kwamen we ook.

Voor zijn balie zitten 5 chinezen foto's te bekijken. Ze kijken niet op of om. Das wel raar, want normaal gesproken worden we door iedereen aangestaard. De baas praat met hun en ze praten allemaal door elkaar. Hij wijst dat we even moeten wachten. Chiel en ik kijken elkaar aan en begrijpen eigenlijk niet waarop we moeten wachten want we zien de baas niet bewegen of van zijn plaats afgaan. Sterker nog, hij is in gesprek met de 5 mannen. Hij pakt de foto's van hun aan, doet zed in een zakje en geeft ze in 1 beweging door aan ons!

Nou begrijpen waarop we moesten wachten! De heren waren nog niet klaar met het bekijken van ONZE foto's!!

 

 

 

---

Ontvang Hotmail & Messenger op je mobiele telefoon klik hier

Naar de sportschool

We zijn net terug van de sportschool. Een leuke kleine sportschool met
verschrikkelijk aardige mensen.

Het doet een beetje ouderwets aan, waarschijnlijk zijn deze toestellen in
Nederland nergens meer te vinden, maar je kan je oefeningen erop uit voeren.
Het enige nadeel wat vooral Chiel ondervindt is dat hij niet past op sommige
toestellen. Hij is te groot!

We zijn nu al een keer of 3 geweest en iedere keer zijn we een trekpleister
van de buurt.
De loopbanden staan voor het raam en als Chiel gaat rennen en ik ga lopen
dan stoppen de auto's die voorbij rijden en blijven de mensen stil staan op
de stoep om te kijken.
Wat dat betreft zijn wij een goede reclame stunt voor de ondernemer. In
ieder geval weet nu heel de buurt dat de "gweilo's" daar sporten.

De mannen die sporten in het "krachthok" komen allemaal een praatje maken en
Chiel is al verschillende keren uitgenodigd om samen met hen te sporten.

Het is prachtig om te zien hoe sommigen komen sporten. Zo staat er een
vrouwtje op de loopband met haar hoge hakken, een man die zo van de markt
komt en bijwijze van spreke de vis nog in het haar heeft hangen en kleuters
komen binnen lopen en gaan hun eigen gang. De mannen komen of in hun
spijkerbroek of ze staan half naakt op slippers de oefeningen te doen.
Genoeg te zien in
ieder geval.

Nee ze nemen het niet zo nauw. Ze stonden ook echt te kijken toen wij binnen
kwamen gewapend met handdoek en flesje water.
Onze Jos in Druten zou er een rolberoerte van krijgen! Hier hebben ze het
anders opgelost. Zo loopt er een vriendelijke mevrouw met een
schoonmaakdoekje in haar hand achter iedereen aan om de toestellen te
poetsen na gebruik!

_________________________________________________________________
MSN Zoeken helpt je om de gekste dingen te vinden! http://search.msn.nl

POST!!

Afgelopen woensdag moesten Chiel en ik naar Hongkong om een bankrekening te
openen.
Dat leek ons wel een goed plan omdat in Hongkong net alles even sneller gaat
en beter geregeld is dan hier in China.

Zo gezegd zo gedaan. Alles was zo geregeld en de bankemployee,
verontschuldigde zich zelfs omdat we 2 minuten moesten wachten! Hallo, ben
je welleens in China naar de bank geweest??
Daar sta je zomaar 3 uur te wachten en daar kan nog geen sorry vanaf. Nee,
het was een verademing om in een bank te staan waar alles goed geregeld was
en waar je zelfs kan internet bankieren!

Na een lunch bij Hard Rock Cafe (een heerlijke sappige hamburger met
frietjes!) gingen we weer richting ShenZhen. Een uurtje met de trein.
In de trein zei ik nog tegen Chiel dat we nog nooit zoveel met het openbaar
vervoer gereisd hadden. Maar in China kan je niet anders. Taxi, metro en
trein, noem het maar op en we hebben er in gezeten. De minibus en de lijnbus
proberen we te vermijden. Die rijden echt als gekken en je weet bij god niet
waar je uit komt.

Terwijl we in de taxi naar huis reden dacht ik: " wat zou de politie in
nederland een goede handel hebben hier in china. Niemand houdt zich aan de
regels, voetgangers op de snelweg, achteruit rijden op de snelweg, van 4
banen 7 banen maken, rechts inhalen, constant toeteren, en niemand houdt
zich aan de maximum snelheden."
Vanuit de achterbank spiek ik over de schouder van de chauffeur naar de
kilometerteller van de taxi. 110 kilometer per uur op een weg waar je 60
mag. Kassa!!! Nee, de politie zou hier stinkend rijk worden van de boetes.

We lopen naar de lift van onze flat en ineens denk ik, misschien is er wel
post! Effe kijken. En wat een verrassing! We hebben een kaart van Simone en
familie en een pakket van Arlene. Yes!!!
Ik kan niet wachten tot we boven zijn. Eenmaal binnen ruk ik de envelop
open. Een lief kaartje van Simone. "Zomaar, omdat het gewoon leuk is om post
te krijgen", schrijft ze. "Precies" zeg ik hardop.
Dan het zware pakket openen. Spannend!
"Kijk Chiel, tijdschriften en KOFFIE en pepernoten en gevulde speculaas!"
roep ik. "Mijn hemel, pepernoten?" vraagt Chiel. "Ja", zeg ik,"wij zitten
nog met ons hoofd in de zomer, maar zij zitten al in de herfst".

En daar zitten we dan op de bank, met ieder een Margriet en een Flair, kopje
koffie met een bakje pepernoten. Het is net of we thuis zitten!!

_________________________________________________________________
Ontvang Hotmail & Messenger op je mobiele telefoon
http://mobile.msn.com/?lc=nl-nl

A day at the office

De wekker gaat. Het is 8 uur en ik kijk tussen de gordijnen door wat voor
weer we hebben
vandaag. Goh, het zonnetje schijnt... alweer "'tis weer een mooie dag Chiel!
Doe de korte broek maar weer aan".

Ik hoor de douche lopen en ik loop naar de keuken. Effe een bakkie koffie
maken. Nescafe in de mokken en een boterham met kaas staan klaar als Chiel
uit de douche komt.
"Lekker, daar had ik zin in" zegt Chiel. Terwijl we ontbijten zet ik de tv
aan op ATVWorld, een engelse zender uit Hongkong, om het nieuws te volgen.
Een krantje kopen heeft geen zin hier.
Nog effe een sigaretje ( ja nog steeds niet gestopt) en dan gaat Chiel op
pad. "Kom je straks ook nog?" "Tuurlijk" antwoord ik. "Eerst de was doen en
dan kom ik"

Na alle huishoudelijke klusjes loop ik naar de office. "Goodmorning Ans!"
verwelkomt Bing mij. "Hello Bingster, how are you doing today?" vraag ik. En
zoals elke morgen zegt Bing met een grote lach op zijn gezicht:"Busy, busy,
busy".
Chiel neemt met Bing de "action list" door en ik zit op het balkon. De
telefoon gaat en Bing neemt op: "Kwee" roept hij. Vervolgens wordt er in rap
chinees gesproken en het lijkt wel of hij ruzie heeft met de persoon aan de
telefoon.
Als hij heeft opgehangen vraag ik : "bad news?" en hij zegt: "No, long
number!"
Heerlijk toch!

_________________________________________________________________
MSN Zoeken, voor duidelijke zoekresultaten! http://search.msn.nl

Dagje shoppen

Heerlijk, we zijn wezen winkelen! In de Citic City Plaza in Shenzhen. Dat is
een international shoppingmall. Als je er loopt begrijp je wat ze bedoelen.
De winkels van Ralph Lauren, Tommy Hilfiger, Bang en Olofson, Givenchi en
nog 6 verdiepingen meer staan gebroedelijk naast elkaar.

In de kelder zit een verschrikkelijk grote supermarkt met heerlijke dingen.
Zoals o.a. verse sushi, steaks, verse groenten en CHOCOLA! Jazeker, echte
chocola uit het Westen.
Roltrap op, roltrap af en ineens staan we op een gezellig plein buiten met
terrasjes van Hagendasz, KFC, Pizzahut en Starbucks!! Lekker!
We vonden het net tijd worden voor een bakkie met sigaretje, dus we hebben
ons gestort tussen de chinezen die vreselijk cool zitten te wezen. Hier en
daar hoor je zelfs engels praten. Wauw, lang niet gehoord!
Verderop het plein is onze nederlandse trots Philips bezig met een
promotieteam. Een plaatselijke rockband speelt een lekker moppie muziek
natuurlijk gesponserd door Philips. Zonnetje schijnt en de koffie ruikt
heerlijk! Wat wil een mens nog meer!
Een echtpaar komt voorbij met hun dochtertje. Zo'n lekker chineesje met een
bol koppie en twee staartjes die zowat horizontaal staan. Ze lacht naar ons,
maar trekt gelijk zo'n gezicht van "die zien er vreemd uit..." Het valt ons
op, dat ze piept. Wat piept er dan toch?! Ineens hebben we het door. Haar
sandaaltjes hebben ieder een verschillend piepje in de zool. Piiiieeep,
piep, piiieeep, piep sloft ze voorbij. Dan komt er een omaatje voorbij, voor
de gelegenheid gekleed in een pyama van nemo en zwarte sloffen.
Tegenover ons gaat een man even rusten. Zo, effe lekker door de hurken en
hij gaapt ons aan. Je ziet hem denken van:"vreemd, geen spleetogen!" Zijn
aandacht verslapt want hij moet effe roggelen. En bedankt...
Op een terrasje zitten en mensen kijken is hier in china echt leuk!

_________________________________________________________________
Chatten met je online vrienden via MSN Messenger. http://messenger.msn.nl/

Goedkoop bellen!

Het is vandaag een mooie dag!
En dan heb ik het niet over het weer, alhoewel 28 graden niet vervelend is
en het 's avonds afkoeld naar 26 graden (sorry ik kon het niet laten :))
maar dan heb ik het over onze aankoop van een headset voor de computer.
Van een collega in Nederland hoorde Chiel dat je via internet kon bellen met
"SKYPE". Een programma wat je kan downloaden van het internet FOR FREE! Dus
dat hebben we gedaan en het WERKT!
Zeer bijzonder als je in china zit en niets wil werken of er gewoon spontaan
mee ophoudt zoals Chiel zijn calculator, mobiele telefoon, email, geld
ontvangen/overmaken enz.enz.
Als je via de computer belt naar een mobiel of vast nummer kost dit ongeveer
2 cent per minuut maar als je van computer naar computer belt dan is het
gratis.
Natuurlijk gelijk uitgeprobeerd op de kinderen en Monique. 1 uur gebeld voor
80 eurocent. Heerlijk!
Das mooi wah!

_________________________________________________________________
Nieuw: Hotmail Medium, Large, Extra Large en Extra Extra Large
http://join.msn.com/?pgmarket=nl-nl&page=hotmail/es2

HAPPY BIRTHDAY!

Vandaag 13 oktober is onze zoon Remy 23 jaar geworden! We zijn zo vreselijk
trots op hem.
We kunnen ons nog de dag precies voor de geest halen dat Remy geboren werd
en dat lijkt echt nog niet zo lang geleden!
We voelen ons een beetje vreemd en ontheemd dat we er niet bij kunnen zijn
om samen met de kids, de verjaardag te vieren van Remy. Maar in gedachten,
zitten we gewoon op de bank, thuis in Druten!

Gisteren kregen we van Remy een berichtje dat hij is aangenomen bij een
bedrijf in Amersfoort. Goed he? De aankomende 3 maanden gaat hij daar werken
en na zijn reis naar China en Australie kan hij daar waarschijnlijk weer
terug komen.
Ja het gaat goed met onze Eerstgeborene en Eerstafgestudeerde zoon van de
familie Honig!

Wij gaan hier een borrel nemen op jouw verjaardag en je nieuwe baan, Remy!
GOOD JOB!!

_________________________________________________________________
MSN Zoeken, voor duidelijke zoekresultaten! http://search.msn.nl

Problemen met onze weblog

Al weken probeer ik vanuit China onze eigen weblog te bekijken maar helaas!
Een berichtje verzenden lukt nog wel via email, maar eens kijken naar de comments dat lukt niet. Misschien weet iemand wat er steeds fout gaat en kan dat dan emailen naar mijn hotmailadres.
Verder wordt het weer wat koeler. Het is nu nog maar 28 graden. Fris hoor!
Ik hoop gauw iets te horen van jullie.

Chinese les!

Afgelopen donderdag hebben we voor de eerste keer chinese les gekregen. Ik
mag wel stellen dat het heel bijzonder was.

Het wordt gegeven in Coffee Language. De naam van het restaurant doet
vermoeden dat ze daar engels spreken maar niets is minder waar. Nog sterker
ze begrijpen echt niets van wat je probeert te zeggen in het engels. Chiel
probeerde er een "glass of white wine" te bestellen, nou hij moet het nog
krijgen. Ze knikken allemaal heel vriendelijk maar hij kreeg een blikje
cola!
Toen kwam de manager himself eens kijken naar de "Gweilo's" (witneuzen) om
te zien wat ze wilden. Dat ging niet zo makkelijk, dus de vriendin van de
manager kwam erbij. En ja hoor zij sprak engels! Wat een verademing zeg!

Helen geeft ons dus chinese les. We kunnen nu tot 10 tellen!! Dat lijkt
niets maar we zijn er erg blij mee. Het duurde wel 2 uur maar dan heb je ook
iets.
1=yi 2=er 3= san 4= si 5= wu 6= liu 7= qi 8= ba 9= jiu 10= shi
Het lijkt zo simpel maar ik ben het al vergeten als ik de deur uitloop.
Morgen krijgen we weer les, maar dan komen er nog meer chinese vriendinnen
mee van Helen want zij willen engels leren van ons. Ben heel benieuwd!

O ja, vlinder is in het chinees hu tie.
Het is maar dat je het weet!!

_________________________________________________________________
Chatten met je online vrienden via MSN Messenger. http://messenger.msn.nl/

Middle Moon Festival

Vandaag ben ik in Hongkong voor een nieuw visum. Ik dacht dat ik een visum had die een half jaar geldig was maar niets is minder waar.
Afgelopen zondag toen ik op de weg terug was naar ShenZhen, werd ik zonder opgaaf van reden geweigerd bij de grens.
Na een hoop gedoe en navraag, bleek dat mijn visum nu al verlopen was (2 time entry) en dat ik voor 5 dagen een nieuw visum kon halen. Met dit visum mag je Shenzhen niet verlaten en binnen 5 dagen moet er dus een nieuw visum zijn.
Totale paniek. Althans bij mij. Chiel en collega's hadden zoiets van, dat komt heus wel goed. Achteraf is dat ook zo, maar ik voelde me echt een misdadiger terwijl ik bij het visumburau wachtte.
Het kost namelijk 410 HKD. (ongeveer 40 euro). Alleen in China kan je niet pinnen. Dus moet je weer de grens over naar Hongkong waar je wel kan pinnen. Chiel is heen en weer de grens over gegaan en dat duurde ongeveer 1 uur.
Ik zat echt in zak en as. Voelde me "verdomd alleen".
Maar gelukkig is nu alles goed gekomen en krijg ik over een uurtje een visum voor jaar met multiply entry's.

Straks gaan we feest vieren met de rest van china.
Het is vanavond de volste maan van het jaar en dat moet gevierd worden.
En wie zijn wij om dat tegen te gaan!

We zijn er!

Na een nogal vermoeiende reis van ongeveer 20 uur (amsterdam-bangkok,
bangkok-taipei, taipei-hongkong, hongkong-shenzhen) zijn we aangekomen op de
plaats van bestemming.
Eerst zijn we naar het Wuzhou hotel gegaan, ingechecked en toen met de
collega's van de office wezen eten in de wijk Shekou. Erg lekker gegeten en
alvast de eerste indrukken aan het verwerken.

De stad is nogal chaotisch (10 miljoen inwoners!) maar na enkele dagen raak
je er steeds meer aan gewend.
Zodra we eens digitale camera gekocht hebben zullen we er zeker foto's van
op de site zetten. Het lijkt of niemand zich aan de verkeersregels houdt. Zo
kom je gerust op de snelweg ineens een voetganger of een fietser tegen die
in tegenstelde richting fietst! Wij schrikken ons dood maar de taxichauffeur
wordt er niet warm of koud van. Zo beginnen ze ook meerdere banen te
creeeren als ze vinden dat het verkeer te sloom rijdt. Onvoorstelbaar!

De hitte is een ander verhaal. Voor de chinezen wordt het al fris terwijl
wij lopen te puffen. Vooral de vochtigheidsgraad nekt je. Vooral kalm aan
doen en niet te hard lopen.

Vandaag hebben we een echte Starbucks ontdekt in het hartje van het centrum!
Chiel was helemaal opgetogen. Echte goede koffie is hier een zeldzaamheid!

Wat ook heel leuk is, is dat de kindjes van ongeveer een jaar of 6, zodra ze
jou zien, hard "Hello" roepen! Ze krijgen al wat engelse les en zo proberen
ze alvast te oefenen. Ik vind trouwens dat de chinezen die wij tegen kwamen,
allemaal erg vriendelijk en hartelijk zijn. Niemand begrijpt wat je zegt
maar ze blijven lachen!

_________________________________________________________________
Hotmail en Messenger on the move http://mobile.msn.com/?lc=nl-nl

Afscheid

Zondagmiddag zijn er veel mensen langs gekomen om afscheid van ons te nemen en ons een goede reis te wensen. Tjonge dat was echt overweldigend... Ik kon natuurlijk de oogjes niet droog houden maar who cares!

Andy, Marrie en Martine en Gerben en hun jongens waren er, Lody, Ge en Danielle en Marien, Arlene, Simone, Ron met Laurens en Deborah. Wij vonden het echt super dat jullie er waren! En al die lieve en leuke kadootjes waren echt heel leuk. Ze zijn allemaal al ingepakt.

Femi en Monique en mijn petekind Kayode waren er ook. (hij is niet echt mijn petekind maar zo voelt het wel) Ik ga jullie echt zo erg missen, daar heb je geen idee van! Gelukkig heb ik de cd met afrikaanse muziek van Femi gekregen en kan ik lekker op het balkon in china nog eens terug denken aan "de boot" terwijl ik voor de tigste keer het boekje doorlees wat Monique in elkaar heeft gezet.

Echt iedereen die is geweest hardstikke bedankt en wij gaan jullie ontzettend missen.

Yvon en Mari, hardstikke bedankt voor het organiseren van deze supermiddag.
We hebben een herinnering erbij die we niet vergeten!

Nog 2 nachtjes slapen en dan wonen we voortaan in China...

Nog 1 weekje in Nederland!

Afgelopen zondag afscheid genomen van de familie Honig in Zeeland.
Het was echt gezellig om eens de familie bij elkaar te zien. Van pa en ma een heerlijk chinees etentje gekregen ( er was zoveel dat we er nog een dag van hebben genoten!) wat we met z'n allen genuttigd hebben in een zaaltje in het bejaarden tehuis waar pa en ma wonen.



Om een uur of zeven weer naar huis gereden. Chiel en ik kwamen rond negen uur thuis maar Remy, Ben, Linn en Martijn hadden een andere weg genomen en zijn kwamen pas om 01.00 uur 's nachts thuis!!! Alles stond vast en ze reden van file naar file. De zielepieten!

Aanstaande zondag, komt mijn familie langs! Ik hoop dat het net zo gezellig wordt.


Uitzicht over de Waal