Hairy crab

Onze Chinese vrienden waren helemaal zenuwachtig. Ze hadden er een jaar lang ongeduldig op gewacht. Maar gisteravond was het dan eindelijk zover! IT'S HAIRY CRAB TIME!!



Zodra de R in de maand is, schieten de "crab-shops" als paddestoelen uit de grond. Overal zie je ze ineens. De kleine winkeltjes, niet groter dan een schoenendoos, en onder trapportalen gevestigd, waar glazen koelkasten tegen de muur gedrukt staan en vol geladen zijn met de krabbetjes ingebonden in bamboeblad, staan vol met Chinezen die elke krab uitvoerig bekijken en keuren. Pas als zij de 'best of the best' hebben gevonden gaat hij in een tasje.

Het is een wetenschap. Je kan niet zomaar een krab kopen. Je moet overal op letten.

Buying Tips

1. To check the crab’s freshness, simply knock on the crab’s shell. If its eyes respond and move, then it indicates freshness. The best crabs’ outer shells usually are dark green in color, and have a clear sheen.
2. To distinguish the crab’s gender, turn it around and look at its abdomen. Female crabs have a round belly whereas male ones are recognized by its pointed belly.
3. Buy crabs that have nice and firm legs as that generally indicates a meatier crab.
4. The ninth month of the Chinese lunar calendar is the best time to eat female crabs as they are full of protein and roe, while the tenth month is better for male crabs as they are full of roe and milt.

De beste krab komt uit het Yangcheng Lake (陽澄湖) and Tai Yu (太湖) uit Shanghai. Daar worden ze gekweekt. En net als de mosselen, is de tijd tussen september en december de beste tijd om ze te eten. En in heel Hong Kong zijn er maar een handvol winkeltjes waar je die echte crabs kan kopen. Silla en Steve zijn dan ook vanuit Wanchai waar zij wonen, afgereisd naar Kowloon City om daar de krab uit te zoeken! Die krijg je dan compleet met certificaat zodat de koper zeker is dat de krab ook inderdaad uit die meren komen. Net zoals alles wat in HK te koop is, kan je hier ook tegen 'kopieën' oplopen natuurlijk.



De krab moet ongeveer zo groot als je handpalm zijn, een beetje vierkant van vorm. Ze moeten dikke poten hebben wat indiceert dat ze waarschijnlijk het meeste vlees hebben en 'juicy' zijn. Ook moeten de poten behaard zijn. De naam hairy crab zegt het eigenlijk al!
Vervolgens koop je een mannetje en een vrouwtje, dit om te kunnen proeven welke dit jaar het beste smaakt. Ik had nooit verwacht dat ik dit ooit zou zeggen, maar ik vind de mannetjes het lekkerst om de 'roe' zachter is en smaakt als eigeel.



En als laatste controle punt, moet je op de rug van crab een soort van 'smiley' kunnen zien.



Want het gaat dus eigenlijk om de 'roe'. Het gaat niet om het vlees. Want laten we eerlijk zijn, hoeveel vlees komt er nou helemaal af van zo'n krabbetje. De roe moet smeuïg zijn en vooral veel! Vrouwtjes hebben ook 'roe' maar dat is vaak harder, dan bij de mannetjes.


Rain en Lydia

En dan de bereiding. Die is eigenlijk heel simpel. Ze worden gestoomd met z'n viertjes in een stoompan en bovenop de krab gaat een plakje verse gember. Bij het eten komt een dipsausje van geperste gember met soya en vinegar.

Je begrijpt, onze Chinese vrienden waren helemaal in extase. We kregen eerst gestoomde vrouwtjes. Er werd uitvoerig gepraat over de vorm, de smaak, en de hoeveelheid roe. En tijdens ronde 2 kregen we de gestoomde mannetjes. Deze krab was de beste van de afgelopen 10 jaar! Daar waren ze allemaal van overtuigd. De roe was perfect en het vlees was zoet van smaak. Ze raakten niet uitgepraat over de hairy crab!

Gelukkig had Silla na de krab ook nog Shanghai dumplings op het menu staan. Dit vooral om de westerse magen en die van Rain te stillen. (Rain is volgens ons een nep-chinees want hij heeft net als Chiel en ik, altijd trek in meer!) Want het is en blijft maar een ieniemini hapje eten!
Voor de keukenprinsessen en prinsen onder jullie, hieronder dan ook de bereiding van de 'famous hairy crab'!

Cooking Tips

Shanghai crab is usually cooked by steaming.

1. Wash the crabs in tap water by brushing briefly the legs and shell using a small brush. Keep the strings on the crabs, do not remove them!!!
2. Boil water in a wok or steaming pan. Place the Chinese Dried Shiso leaves (紫蘇葉) into the the boiling water, this is to minimize the coldness (寒 涼), see also below and to get rid of the seafood smell from the crabs.
3. Roughly steam the crabs for about 18-20 mins, depending on the size of your crabs. You can ask the shop assistants, they are always happy to explain you the instruction.
4. Place on a plate with the abdomens facing upward, this is to avoid the yellow roe from losing from the crabs.
5. The cooked crab should be a bright shade of red and is delicious when served with minced ginger, Chinese raw brown sugar and vinegar.
6. Do not eat the crescent-shaped lungs or intestines.
7. A Shanghai crab meal is better accompanied by warmed Shao Hsing wine (紹興酒) with a plum (話梅) added to the wine to enhance the taste.
8. It is said that the Shanghai crabs are rather cold (寒 涼) (Chinese medicine) in natural, this can be balanced by having a hot ginger tea which is simply cooked by boiling slices of fresh ginger and brown sugar.

Kerstboom

Het is weer zover!



Een goede week geleden had ik met Sanne afgesproken om wat te drinken bij haar in de achtertuin, oftewel de patio boven op het winkelcentrum Elements. Ik was toevallig die dag ervoor ook voor een kopje koffie op datzelfde plein beland waar toen nog geen kerstboom te vinden was, maar 1 dag later stond er een heel bos met kerstbomen!



Bibi vond het geweldig. In alle kerstbomen waren van die rode nepkersen gehangen en daar kan je enorm leuk mee voetballen. Ze liep van boom naar boom en trok daar met een verbeten bekkie de kersen uit. Dan keek ze triomfantelijk naar haar moeder die zei 'Nee! Dat mag niet!' om daarna de kers in het perkje te gooien. En dan zit er maar 1 ding op; zoeken met je moeder tussen het groen...



En vanmiddag liep ik naar de Citysuper. Met de gegrilde kip (ja ja ik kook niet) in de tas, liep ik het winkelcentrum uit aan de kant van de Starferry. En zie daar! Een heel bos met kerstbijtjes! Ik wil er nog heen in het donker omdat je dan alle lampjes ziet maar tot dan, deze foto's bij daglicht.

Moet het even kwijt

Twee berichten op 1 dag gebeurt niet zo vaak. Maar ik zag vanavond iets hartverscheurendst. En ik moet het even van me af schrijven.

Nadat Ton en ik weer terug waren uit Stanley, gegeten hadden bij Bulldogs en koffie hadden gedronken bij mij thuis, is Ton de taxi ingestapt. Om 10 uur vloog hij naar Bangkok.
Voor mij dus tijd om me na zijn vertrek in mijn pyjama te hijsen en de tv aan te doen. Lekker niets doen dus.

Vanwege het warme weer maar de aangename wind had ik alle ramen tegen elkaar open gezet. De wind deed zijn werk en het was zalig in huis. Ik zat achter mijn computer (naast het raam) en ineens hoorde ik een enorme schreeuw! Alsof bij iemand zijn ziel uit zijn lichaam werd gerukt! Vreselijk! Kippenvel...

Ik sprong op en hing gelijk uit het raam. Mijn hart klopte in mijn keel. Ik zag een Indiase vader rennen met zijn baby in een blauw dekentje. Radeloos! Ze stonden bij de noedelshop aan het eind van Minden Avenue. De vader schreeuwde en de moeder greep naar haar hoofd en begon heel klagelijk te huilen. Het ging door merg en been!!

Op hetzelfde moment liepen 2 agenten net over Minden Avenue te patrouilleren. Over geluk gesproken...Ze renden naar de noedelshop en namen de baby over van de vader, legde de baby buiten op tafel. Een agent gooide zijn pet op de grond en begon gelijk mond op mond beademing te doen. De andere greep gelijk naar zijn portofoon en belde de ambulance, neem ik even aan. Want binnen no time hoorde ik de ambulance met sirene in de verte al aankomen. En die was snel! Binnen 5 minuten stond er een ambulance en 2 motoragenten.

Ondertussen stond er een flinke groep mensen waaronder veel Indiërs te kijken. Ze probeerden de ouders te kalmeren, riepen door elkaar en begonnen spontaan te bidden. De armen omhoog en ik hoorde steeds "Allah, Allah"...De agent bleef de baby beademen en hartmassage geven. De moeder huilde nu heel hard en zakte door haar knieën op de grond.

Ondertussen hadden de emergency broeders de brancard uitgeklapt en liepen ze met rode koffertjes naar de baby toe. Ze namen de beademing over van de agent. En zo snel als de ambulance de straat in scheurde, zo snel was hij ook weer vertrokken met 2 motoragenten voorop. De sirene loeide en ik hoorde hem steeds zwakker worden...

Wat er nu precies aan de hand was blijft natuurlijk gissen maar het zag er echt niet goed uit.
Ik heb nog steeds kippenvel...

Zo maar een ochtend in Tsim Sha Tsui.

Het is ietwat bewolkt maar warm en klam. Ik was net onder de douche geweest maar daar is na 10 meter bar weinig meer van te merken. Het loopt in straaltjes over mijn rug. De doos van 10 kilo vol met kerstcadeautjes waarmee ik op weg ben, helpt niet mee. Ik ben op weg naar het postkantoor. Gelukkig staat daar de airco op min 10!

Binnen 5 minuten sta ik weer opgedroogd buiten en loop nu richting de Vodafone shop. Ik moet mijn telefoonrekening betalen. Voor mij staan 2 mannen in een hawaii-shirt en een staartje in het grijze haar. Altijd als ik zo'n staartje zie krijg ik de haast onbedwingbare neiging om een schaar te pakken en met 1 knip zo'n dun vies grijs staartje te bevrijden van zijn eigenaar! De man is kaal op het hoofd maar houdt vast aan zijn tienertijd! En iedereen, geloof me, echt iedereen kan zien dat deze man al ruim de 50 is gepasseerd. Hij wil een abonnement kopen voor zijn Filipijnse vriendin. Waarom verbaast me dat niet?



Na de rekening betaald te hebben loop ik nog even langs de Citibank om geld te pinnen. Straks komt Ton nog een middagje over vanuit China en hij wil nog even naar Stanleymarket voordat hij weer terug vliegt naar NL. Leuk. De customerservice man van de bank draalt om me heen. Zodra ik het geld in de tas heb gestopt komt hij naar me toen. "You have HK-account?", vraagt hij. Ja. "You use internetservice?", vraagt hij hoopvol. Ja, althans mijn man. "You use internetservice this week and you get a Welcome supermarket-coupon! For free!" Nou d'as niet gek. Ik zal het doorgeven! "Have a nice day!", zwaait hij.



Ik zet mijn Ipod weer op en loop terug naar huis. Nog even een bakkie zetten voordat Ton komt, bedenk ik mij. Terwijl Justin Timberlake me probeert te verleiden om hardop mee te zingen met 'I'm bringing sexy back', zie ik dat een man bovenop een reclame bord staat die over de straat hangt. Het verbaast me niet eens meer...



Op de stoep laveer ik handig tussen de Chinezen door die geen, ik herhaal, GEEN gevoel voor richting hebben. Ze lopen kris kras over de stoep in een tempo dat doet vermoeden dat ze lopend slapen. Oude vrouwtjes met lange karren halen oud papier op bij de winkels. De copywatch jongens zijn ook nog niet wakker, ik ben er al een stuk of wat voorbij gekomen en niemand heeft wat gevraagd!

De geur van pas gebakken brood probeert me naar binnen te lokken bij een Japans bakkertje. En de kok in de noedelshop staat al te koken en hangt ondefinieerbaar vlees voor het raam. Er zitten al heel wat mensen uitgebreid te slurpen achter een kom noedelsoep. De man van de "we got seize 40" schoenenwinkel staat in de etalage. Hij ziet me aankomen en zwaait naar me.

Ik zet Justin nog een standje harder en kijk om heen. Ja, dit is mijn buurtje! En wat een heerlijk begin van de dag!

Natte voeten

Voor de verandering heb ik weer eens een lekkage. Ik zeg het verkeerd, ik heb thuis weer een lekkage. Ik niet. Ik weet hoe ik lekkages kan voorkomen. Dan ga ik naar het toilet...en laat daar nou net een lekkage zijn!

Vanmorgen toen ik wakker werd en met de nog warme blote voetjes de badkamer in liep, stond ik ineens in een enorme plas koud water! Gedver. Het eerste wat ik deed was naar boven kijken. Daar boven in het plafond is het een een warboel van afvoerpijpen. En na de weken van lekkages met de airco was het eerste wat ik dacht "Afvoerpijp gesprongen!"

Met gevaar voor eigen leven, stond ik nog slaapdronken op het randje van het bad. Voorzichtig voelen of het plafond ook nat was, maar nee, kurkdroog. Dus toen begon ik toch maar eens te gluren rondom de toiletpot. Maar ik weet niet waar ik naar kijken moet. Eigenlijk hetzelfde als dat ik naar een nieuwe auto zou staan te kijken. Beetje erom heen lopen, zo af en toe tegen de pot schoppen, maar ik kon niets vinden. De vloer weer droog gemaakt met de handdoeken die Chiel net had gebruikt en toen toch eerst maar aan de koffie.



Toen ik later terug kwam van de bloemenmarkt (waar trouwens alles al in kerstsfeer is!!) liep ik weer naar mijn badkamer. Potver. De hele vloer weer drijfnat. Nadat ik de bloemen in het water had gezet, de vloer weer had gedroogd, het waterreservoirklepje (...mooi woord voor galgje bedenk ik me ineens...) open had gemaakt en daardoor nu een pracht van een bloedblaar op mijn duim heb overgehouden omdat het klepje dicht viel, ben ik toch maar weer naar beneden gelopen.



Mijn grote vriend van de lobby liep gelijk mee. "Oh miss Hong, it's wet!" Nee echt? Zou je denken? "No airco?", vroeg hij. Nee, daar lag het niet aan. Maar hij zag wel dat de voordeur knop ook ineens los lag. "We'll fix that too!", zei hij stoer. Een halfuurtje later kwam een mannetje. Met op zijn hoofd een oude handdoek (huh?!) als zonneklepje gevouwen. Het toilet is weer klaar voor gebruik en nu is hij bezig met de voordeur. En die handdoek heeft hij nog steeds op zijn hoofd!

...en het was weekend

Maandagmorgen in Hong Kong. De lucht is bewolkt, Chiel aan het werk, de wasmachine draait en ik achter de computer. Vorige week hadden we hier nog een koude luchtstroom vanuit het noorden en deze week krijgen we een warme luchtstroom vanuit het zuiden. Het is weer super benauwd en klam, bah.



Afgelopen weekend hadden we Ton en Ridsert eventjes op visite. De heren zitten weer in China. We hebben ook de verjaardag gevierd van Lydia en het afscheidsetentje gehad van Rafael. En zaterdagavond gegeten met Bram en Kamilla. Zoals gewoonlijk weer een vol weekend.

Gisteravond hebben we met Mickey en Jaap gegeten en het was super gezellig. Alsof we elkaar al jaren kenden. We zaten bij La Cuisine de Mekong en onze ober herkende ons nog van de vorige keer! Zeker toen we allemaal weer de banana-fritters met ijs bestelden!

We zaten ook naast een gezelschap van een man/vrouw of tien Duitsers. Er was 1 man/vrouw die me sterk deed denken aan Dana International (winnares Songfestival?!) en de rest van de vrouwen hadden adamsappels die flink heen en weer gingen tijdens het eten. Ik heb daar geen problemen mee, maar het irritante is dat je zo blijft staren om te kijken of je het wel goed hebt gezien! Enfin, het was een zeer geslaagde avond!

En Chiel heeft mijn loopschema aangepast. Gelukkig wel. Zaterdag liep ik 2 maal 13 minuten en 3.2 kilometer. Maar ik was niet blij. Niet dat ik achter mijn adem aanliep, maar ik vond er gewoon geen barst aan. Nu kan ik de laatste 4 weken lekker trainen zonder dat er een soort van zwarte wolk boven mijn hoofd hangt. Een mens moet toch lol hebben in dat wat men doet, toch?

Straks lunchen met Chiel en dan boodschappen doen.

Changes

Sommige dingen veranderen nooit in Hong Kong. En andere dingen vallen je na verloop van tijd pas op.

Neem nu die enorme mensenmassa op straat. Dat verandert nooit...Of die rijen met mensen die wachten om naar binnen te gaan voor de Louis Vutton, Dior, Channel en Gucci shops, ook dat veranderd nooit.

Maar vanavond liepen we langs de Holiday Inn, hier bij ons om de hoek op Modyroad. Een gewoon hotel in een gewone straat met een Seven Eleven shop, juweliers en souvenierwinkeltjes. En ineens viel het me op; Het aantal hoertjes stijgt met de dag!

En zo ondertussen is het aanbod in nationaliteiten ook steeds groter geworden! Indiase, Russische, Afrikaanse, Zuid-Amerikaanse, Oost-Europese, Chinese, Thaise en Filipijnse dames hangen in vol ornaat hun koopwaar te koop. Ze hangen tegen de hekjes, spreken elke man aan en hebben van de ommuurde bloembakken hun 'office' gemaakt. Eerst stonden alleen een handvol Indiase dames op die hoek! Die tijd is voorbij. Er staan nu zeker 50 dames!

En omdat die dames daar uitgerekend staan, hebben we nu ook "hangplekken" voor de heren. Ook hier stonden eerst 10, 15 man te hangen. Maar nu zijn dat er wel zeker 100. Vooral van Afrikaanse en Indiase afkomst. Hele groepen hangen op het muurtje van de in-uitgang van de metro gewapend met bier. Geen stukje hek is meer onbemand. De trapjes voor de winkels zitten vol en de Seven Eleven doet ongewild dienst als praathuis. Soms staan er wel 30 man binnen die hun bier opdrinken tussen de schappen!

De metro is hier niet van gediend. Zij hebben een bewaker ingesteld bij die ingang. Deze geluksvogel mag steeds de mannen en vrouwen van het muurtje sturen. Want eerlijk is eerlijk, als je als niets vermoedend passagier die uitgang neemt, dan raak je toch wel even van slag door de tientallen mensen die daar met hun biertjes een eigen kroeg hebben gecreëerd.

En dan het hotel zelf; daar kan je de lobby-bar niet inkomen zonder te struikelen over de tientallen hoertjes die daar rond lopen. En het damestoilet naast de bar doet dienst als kleedkamer, office en make-up room voor de working ladies.

Boven op het Holiday Inn Hotel is net een bord geplaatst met een toepasselijke tekst:
YOU CAN SEE THE CHANGES EVERYWHERE AT THE HOLIDAY INN!
Daar bedoelden ze het nieuwe interieur natuurlijk mee...maar wat toepasselijk!

Vleermuizen en vampieren

Ik vraag me echt af welke hobby onze bovenburen beoefenen. Zodra de late uurtjes van de avond beginnen, zo tegen half twaalf, komen zij tot leven. Wat dat betreft zijn het net vleermuizen. Of vampieren! Dat zou wat zijn, hihi. Overdag zie je ze niet en als de zon ondergaat is het feest! De kalk komt zowat van het plafond bij mij thuis afvallen!

Behalve dat ik me irriteer aan het lawaai, vind ik het ronduit asociaal. Deze flats zijn absoluut niet gehorig (dus kan je nagaan hoe hard het lawaai is!) tenminste niet als je binnen zit. De muren zijn goed geïsoleerd. Als je op de gang loopt naar de lift is het een heel ander verhaal. Dan hoor je uit elke flat geluid komen van tv, radio, ruzies, telefoongesprekken of heel gezellig Thais vrouwen bezoek die net zo loeien als Lassie!

Ik ben een maand of wat geleden al eerder een keer naar boven gelopen. Gevraagd of ze in ieder geval de muziek zachter konden zetten om 2 uur 's nachts omdat ik letterlijk kon verstaan wat Lady Gaga stond te galmen. Er bleken Chinese Amerikanen te wonen. Een jong stel. De man zei gelijk 'natuurlijk' terwijl zijn vriendin dronken van de bank rolde. Moet kunnen...

Maar nu is het geen muziek, maar een regelmatig gedreun. Kan me niet voorstellen dat ze een wip maken op de houten vloer, want die harde klappen kunnen echt niet comfortabel aanvoelen. En ik hoor ze het laatste anderhalve uur al. En we heten niet allemaal Sting die het uren kan volhouden, hihi.

Ik heb ook nog gedacht aan de Wii. Zou kunnen toch? Dat ze het bowlen te letterlijk nemen. Dat ze echt met zo'n bal staan te gooien in huis. Of tennissen. Met een echte bal! En dat als hij verliest de rackets door het huis vliegen. Touwtje springen zou ook nog kunnen maar dan moeten ze wel een super conditie hebben.

En ik denk aan flamingo dansen compleet met dansschoenen waaronder zo'n metalen plaatje zit. Het lawaai verplaatst zich namelijk van boven mijn bank tot aan de slaapkamerdeur en dan weer terug. En weer heen. En weer terug. En weer heen...enfin je begrijpt me wel. Misschien hebben ze wel les en moeten ze morgen wel examen doen...

Ik stond net met de achterkant van de mop tegen het plafond terug te tikken maar de enige die ik daarmee had was mezelf. Therasita heeft vanmiddag gedweild....en de mop was zeiknat...fijn...heel fijn...

Een keuring op z'n Chinees

Chiel kwam gisteren aan het eind van de middag thuis. Hij was vroeg. Veel vroeger dan gebruikelijk. Ik keek hem ook verbaasd aan toen zijn hoofd om het hoekje van de deur naar binnen kwam. 'Guess who's home!"

De reden van deze vroege thuiskomst was de medische keuring die hij had ondergaan in het ziekenhuis van Shenzhen.

Waarom? Nou omdat de Chinese regering niet precies weet wat ze nou eigenlijk willen qua visa. Dan kan je wel een multiple entry visum krijgen en dan weer niet. Hij heeft dat nu 2 keer mee gemaakt en heeft z'n buik er vol van. Een visum voor een heel jaar (zoals hij dat al 3 keer heeft gehad!) bestaat niet meer.

Het blijft vreemd natuurlijk dat je dus wel een fabriek en 2 kantoren mag oprichten in Shenzhen en Shanghai, dat je heel wat Chinezen een baan mag aanbieden en dat zij dus elke maand hun brood verdienen bij een Westers bedrijf, dat je de Legal Representative bent van verschillende bedrijven, dat je wel belasting mag betalen aan de Chinese Staat, dat je mee mag helpen aan de economische groei van China, maar dat je geen multiple entry visum voor 1 jaar kan krijgen omdat de Olympische Spelen worden gehouden of omdat China 60 jaar bestaat! En wie weet wat ze volgend jaar gaan verzinnen...

Dus Chiel gaat voor een Chinese ID-kaart. Dan ben je overal vanaf en omdat hij wekelijks 3 dagen in China verblijft, verkort dat ook zijn netto reistijd bij de grens en omdat hij daar zeker de helft van het jaar verblijft kon hij zo'n kaart aanvragen. Echo heeft hem geholpen met de administratieve rompslomp, maar nu moest hijzelf aan de bak. De keuring!

Samen met Echo vertrok hij naar het ziekenhuis. Nadat hij de formulieren had ingevuld kreeg hij een armband met een nummer mee. Als dat nummer werd opgeroepen mocht hij samen met Echo beginnen aan het medische parcours. Slechts 15 stationnetjes moest hij af!

Echo keek naar dat nummer en zei: 'No need!' en ze greep Chiel bij de arm en liep vastberaden het eerste station in. En niemand zei er iets van! Heel normaal dat je niet wacht totdat je wordt opgeroepen. En wat normaal in NL door 1 keuringsarts wordt gedaan, wordt hier slechts door 15 man gedaan.

Station 1 huisvestte iemand die luisterde naar zijn hart...door het klamme shirt heen
Station 2 gaf hem een bekertje om urine in te leveren
Station 3 rolde zijn linker broekspijp op en plaatste een klem op zijn enkel en 2 armen, geen idee waarom eigenlijk...
Station 4 maakte een hartfilmpje
Station 5 bekeek zijn gebit en lachte hem recht in zijn gezicht uit terwijl ze met haar vriendin aan de telefoon hing
Station 6 nam bloed af
Station 7 maakte een echo van de ingewanden. Alsof ze zeker wilden weten of alle organen er nog wel zaten...
Station 8 tikte op alle ledematen
Station 9 bekeek zijn ogen
Station 10 maakte een thorax foto
Station 11 friemelde in z'n oren
Station 12 nam zijn gewicht en lengte op en vertelde hem en passant dat hij te dik was!
Wat de andere 3 stations deden weet ik niet meer, maar toen mocht hij weer naar huis nadat hij 400 rmb had betaald.

Over 8 dagen krijgt hij de uitslag.

winter

Zo zit je in 35 graden te smoren en zo valt de temperatuur terug naar 22 graden. Nog steeds een fijne temp maar in vergelijking met 35 graden toch best wel frisjes! Vanmorgen was het zelfs 18 graden en het waaide hard!! En dat is simpelweg koud! Maar ik had het kunnen weten, de airco is gemaakt...

Ineens zie je elke Chinees rondlopen in een dikke winterjas en laarzen. Lachwekkend eigenlijk, alhoewel ik toch stiekem moet toegeven dat ik net naar buiten ging in een vest...met lange mouwen...

En het zwembad beneden is gesloten per 1 november. Het is winter, hahaha. Dus geen geplons meer in het zwembad. Voor dat je het weet heb je een koutje opgelopen, en dat kunnen we natuurlijk niet hebben. Alle ligbedden zijn naar binnen gebracht en het is dus over met de pret. Op 1 mei mogen we weer.

Gisteravond zijn de aller, allerlaatste klanten vertrokken. Brigitte en Wietse zijn om middernacht in het vliegtuig gestapt. We hebben eerst met z'n drieën gegeten en toen bij mij thuis een bakkie koffie gedaan. Volgens mij vonden ze het allebei echt niet leuk om weer terug te gaan. Ik zag zelfs een traantje bij Brigitte...

Daarna is Jos langs gekomen. Hij wilde mij wel helpen met die verrekte timemachine. En volgens hem heeft die time machine maar 1 goede back-up gemaakt! En dat was in september 2008. En daarom kan ik geen enkele foto meer vinden van NA 2008! Echt balen. Maar het is niet anders. Ik heb net het adres gekregen van het service centre van Apple dus morgen ga ik met de time machine onder de armen maar eens kijken of er echt niets meer te redden valt.

Een geluk bij een ongeluk is dat ik regelmatig foto's op Picassa heb gezet. De foto's die jullie ook kunnen bekijken als je op "foto's" drukt in de rechter kolom. En daarom heb ik godzijdank de foto's van Kuala Lumpur en Thailand nog! Pfff...maar zoals ik al eerder zei 'Ans is NOT amused'!



Verder ben ik vandaag nadat ik heerlijk had uitgeslapen, lekker bezig geweest. De boel een beetje opgeruimd, de was opgevouwen, mijn nieuwe boodschappenwagentje ouderwets opgepimpt, naar de bank en Watsons geweest en ik heb al wat kerstboodschappen gedaan! Oh wat is dat toch lekker om te doen! Morgen eerst maar een doos halen bij het postkantoor zodat ik de eerste lading per post kan versturen.

Ik kijk al helemaal uit naar de kerst. Hier komt Sinterklaas niet en ik vind het niet erg. Geef mij maar die lampjes en de geur van appeltaart en mixed spices. Ik zag ook al dat er hard gewerkt wordt op elke gevel van formaat om de kerstverlichting aan te sluiten in de vorm van kerstbomen, kerstmannen, en winterdorpjes. Het kan nooit lang meer duren voordat de stekkers er en mass ingaan. Oh yeah! Christmas season is coming and I'm loving it!

Eerst het slechte nieuws maar...

T'is donker en de lampjes van Hong Kong Island zijn weer in al hun pracht en praal verlicht. Alle ramen staan wagenwijd open en een heerlijke warme doch verfrissende bries komt het huis in. Soms kan het leven zo mooi zijn...

Van het weekend hebben ze dan na 3 weken toch onze airco gemaakt. 6 Man sterk stonden bij de voordeur! Het eerste wat ze deden was de hele vloer bedekken onder meters plastic. Kastjes werden afgeplakt en voor ik het wist was de airco al van de muur gehaald. Het duurde iets minder dan 4 uur voor dat de unit binnen en buiten was vervangen. Volgens de monteur was het weer prima in orde. "So we can use the airco now?", vroegen we. Ja hoor. Zet dat ding maar aan. Wat een verademing, eindelijk weer zonder plakbroek op de bank! Chiel en ik zijn gelijk gaan lunchen en tijdens het eten verheugden we ons al op de terugkomst in ons huisje. "Lekker koel!"

We kwamen binnen en het was inderdaad koel. Maar we hadden ook last van een flinke plas water die de eethoek, de lamp en de vloer zeiknat hadden gemaakt! Potverdepotver!!! Chiel liep in 1 streep naar de lobby. Boos. "I think I stop paying rent for this appartment!" Binnen 5 minuten stonden er weer 2 monteurs. Niet dezelfde als daarvoor trouwens. En deze jongens pakten het grondig aan. Godzijdank. En wat bleek? De unit was niet stuk maar de afvoer was verstopt van alle airco's!! Ze zijn doorgespoeld en nu kunnen we dan toch genieten van een aangename temperatuur. Praise the Lord!

En 's middags was mijn Apple aan de beurt. Al tijden heb ik last van een trage computer. En meer en meer sloeg de computer vast. Deed dan helemaal niets meer. Het enige wat ik dan kon doen was de stekker eruit trekken en opnieuw opstarten. Heel irritant. Ik had juist een virusbestrijder erop gezet voor een belachelijke hoeveelheid geld, dus je begrijpt, ik werd hier niet blij van.

Volgens Chiel moest ik de computer opnieuw installeren. D.w.z. dat alle bestanden en settingen eraf gaan en dat je van vooraf aan weer begint. Geen probleem. Ik heb namelijk een time-machine van Apple die elke maand een back-up maakt van alles wat op die computer staat. Nog voor alle zekerheid een laatste back-up gemaakt en toen ging de installatie cd erin...

Alles verliep zoals het moest. Het is en blijft een eng idee dat je alle bestanden wist maar wat kon mij nou gebeuren? Ik heb (voor het eerst van mijn leven!) backups van elke maand in de time-machine zitten. Time machine aangesloten en toen...helemaal NIETS! Ik kan daar dus niet tegen. Ik word hier pislink van. Dan doe je alles zoals het hoort, dan werkt het niet!

Chiel heeft gisteravond tot in de late uurtjes getracht iets van die time machine af te krijgen, en wonder boven wonder, de foto's die erop stonden heb ik terug...tot september 2008! De rest kan ik niet vinden! Muziek weg. Email adressen weg. Instellingen weg. GRRRRR!!!! En Chiel zit nu in China...

Ik weet niet meer wat ik moet doen dus wat doe je dan? Dan ga je naar Jos! Hij komt straks nog even langs om te kijken of het hem lukt. Voor mij zijn de foto's het allerbelangrijkste, maar mijn muziek wil ik toch ook graag weer horen. En mail ontvangen en versturen zou ook wel fijn zijn. We zullen zien.

Maar gelukkig heb ik ook leuk nieuws.

Vanmiddag een heel leuk bezoekje gehad van Mickey. Nee, niet die Mickey... Zij is hier sinds een maand of 8 en woont bij mij om de hoek. We hebben elkaar ontmoet via het blog van Sanne en vandaag hebben we elkaar in levende lijve ontmoet. Het klikte gelijk en we zaten te praten en te praten en voor dat we het wisten was het al 5 uur!

En onze tickets naar Cambodja zijn eindelijk geboekt! Jippie! Nu ik weet dat ik toch echt in december ga rennen in Angkor Wat, is mijn motivatie ook weer gestegen. Leuk! Ik heb er zin in!

Ansje lacht, Ansje huilt

Dat waren me de dagen wel...

Ik heb nu onafgebroken 2 dagen gehuild. Om alles!!

Omdat de zon scheen, omdat de zon niet scheen, omdat ik moe was, omdat ik gerend had, omdat de sushi zo lekker was, omdat ik Silla weer zag, omdat het Halloween was, omdat de kreeft zo lekker smaakte, omdat mijn pc ermee ophield, omdat Chiel hem weer aan de praat kreeg, omdat ik loop te zoeken naar wachtwoorden en emailadressen, omdat de foto's van 2009 in het niets zijn opgelost, omdat iedereen zo lief doet, enz, enz....kortom ik heb last van de hormonen!

Tuurlijk weet ik dat dit een periode is in het leven waar je niet om heen kan, maar wat een gedoe zeg! Het ene moment ben ik hyper en het volgende moment ben ik down. De ene dag staat die jurk zo leuk, en de volgende dag vind ik dat ik voor gek loop! Ik word doodmoe van mezelf... ik heb dan ook medelijden met Chiel. Hij ondergaat gelaten al die moodswings van mij...

Moeder Natuur speelt een vervelend spelletje!

Bye bye 2

Gisteravond hebben we afscheid genomen van Jos en Rita die nu in het vliegtuig zitten richting Bali.

En vandaag vertrekken Wytske en Mark richting NL...voorgoed... Gedver....

Afscheid nemen is niet leuk!!!

Bye bye

Zoals ik al eerder schreef, de tijd vliegt voorbij. Mijn dagen zijn gevuld en borrelen over van de nog niet uitgevoerde plannen die ik eigenlijk nog had.

Gisteren ben ik niet meegegaan met John, Hildegard en Rita omdat ik nog zoveel te doen had. De was stapelde zich op begon een eigen leven te leiden met de daarbij behorende geuren die langzaam maar zeker opstegen vanuit de wasmand.

Was in de machine gepropt en voor de rest zou Therasita het regelen. Mijn rots in de branding zou 's middags komen. Ik kreeg ook eindelijk een telefoontje van het leasekantoor dat mijn nieuwe airco was aangekomen en dat ze dat a.s. zaterdag komen installeren. Oh yeah! Eindelijk! Hoe zou dat voelen een airco in dit benauwde appartementje? Kan me er niets meer bij voorstellen...t'is nu zo'n 6 weken geleden dat het ding voor het laatst heeft aangestaan.



Maar goed...

Woensdagavond zouden we naar de paardenraces gaan. Ik had me er helemaal op verheugd. Ook hadden we nog snel even geld gepind, want Chiel en ik voelden ons 'lucky'! Je weet maar nooit tenslotte. We stapten de taxi in en zeiden:"Happy valley please! We're gonna be rich tonight!" De taxichauffeur keek ons verbaasd aan en begon te lachen. "No races tonight! Winterseason. No races." Wat?! Geen races?! Hebben wij weer! Gaan we na maanden praten eindelijk eens de koe bij de horens vatten, is er geen race... Breng ons dan maar naar Wanchai. Dan gaan we ons verdriet maar wegdrinken. We hebben iedereen gebeld en het is uiteindelijk nog een hele gezellige avond geworden en we hebben heerlijk gegeten.



Vrijdag ben ik dus thuis gebleven. Maar om 10 uur kreeg ik al een telefoontje van Brigitte die hier voor de beurs is. Of ik een kopje koffie ging drinken met haar. Altijd leuk ( en de was zat al in de machine) Koffie gezet en daarna zijn we gaan lunchen met Cynthia, Micah en Chiel. Heel gezellig.



's Avonds hebben we iedereen weer ontmoet. Eerst een borreltje bij Bahama Mama en toen bij Cuisine de Mekong op Knutsfort Terrace gegeten. Het was heerlijk. En de pisang goreng op het eind was super.

En toen was het tijd om afscheid te nemen van Hildegard en John...Bah bah. Niets aan. Ze waren hier een week maar het leek wel 2 dagen. Afscheid genomen, beloofd dat we echt in Spanje langs komen en we hebben ze uitgezwaaid. Bye bye John en Hildegard! Tot de volgende keer!

Zon, zee en een ijsje

De dagen gaan snel voorbij. Zeker als je vrienden overhebt uit NL. Heel gezellig.


Vrouwen shoppen en de man op een bankje voor de ZARA!

Zo zijn Hildegard, John en ik gisteren wezen wandelen over Shanghaistreet. Hildegard wilde heel graag zo'n klein deur-tempeltje kopen. Natuurlijk kan je het tempeltje (niet groter dan een kruidenrek hoor!) overal neerzetten, dat mag duidelijk zijn. Maar aan Shanghaistreet heb je veel van die winkeltjes waar je dat soort spul kan kopen.


Shanghaistreet

En natuurlijk zijn we geslaagd. Zelfs meer gekocht dan we voor mogelijk hielden. We zijn ook over de Jademarket gelopen wat een enorm leuk marktje is eigenlijk. Ik woon hier nu toch al een tijdje en wist van het bestaan af, kon het zelfs blindelings vinden, maar ik was er nog nooit overheen gelopen! Het was erg leuk en Hildegard heeft alles kunnen vinden wat ze wilde kopen.



Daarna zijn we Langham Place ingelopen. Het was ondertussen tijd voor een lunch en we hebben lekker sushi gegeten. Nog even op het balkonnetje geweest op de hoogste verdieping en toen was het toch echt tijd voor een drankje op het terras van Elements.

In de avond hebben we Jos en Rita ook ontmoet. Ze hadden een gat in de dag geslapen en werden pas wakker om 2 uur 's middags! We zijn gaan eten bij de Thai op het pleintje van TST east, nog een drankje genomen bij Wooloomooloo (ik geloof dat je het zo schrijft...) en daarna ging iedereen terug naar het hotel.



Vanmorgen zijn Chiel en ik eerst wezen rennen. Om kwart voor zeven!! Ik was niet blij. Het deed pijn. Vond er geen moer aan. Maar ik heb het gedaan! Week 7 van mijn renschema heb ik afgestreept!



Vervolgens zijn we op de boot gestapt naar Cheung Chau Island. Lekker boven op het dek van de slow ferry.



Chiel was natuurlijk aan het werk en Jos ook. Hij ging naar de beurs in Wanchai. Met Wietse! Daar kwam ik tijdens het eten achter dat onze ex-buren- voor- 2- maanden- die hier in de Pinnacle hebben gewoond en nu zo'n 2 jaar terug in NL zijn, samen met Jos over de beurs liepen! Wat een kleine wereld. Ik heb Wietse gelijk gebeld en we gaan hem en Brigitte vanavond zien. Leuk!



Het was net vakantie! Zonnetje, windje, niets doen. Daarna het eilandje over, we zijn nog op het strand geweest, wierookje afgestoken bij de Wishing Tree, seafood gegeten en we hebben wat door de ienieminie winkelstraatjes gelopen. IJsje gehaald bij McDonalds en toen weer terug maar deze keer met de fast ferry.



Afscheid genomen voor heel even en vanavond gaan we met z'n allen naar de paardenrace. Ik heb er zin in!

Tomb sweeping day

Dat was gisteren. Dus in HK had iedereen vrij om de bergen in te trekken om de graven te bezoeken van hun voorouders. De graven worden schoon gemaakt. Het onkruid verwijderd. De voorouders worden herdacht en dat allemaal met wierook en eten. Als je er goed over na denkt een prachtige vrije dag dus.

Ook Chiel had een dag vrij. Een ongekende luxe. Meestal zit hij in China op dit soort dagen waar dan net niet een vrije dag wordt gevierd. Maar goed, deze keer hadden we geluk. We hebben heerlijk uitgeslapen, kalm aan gedaan, hij heeft nog gerend met Jesse maar daarna moest hij toch even aan het werk. In NL was het een normale maandag maar weliswaar met een uur tijdsverschil vanwege de wintertijd die is ingegaan. Dat wil dus zeggen dat NL begint te bellen zo om 4 uur 's middags omdat het daar dan 9 uur 's ochtends is. Logisch natuurlijk.

Om 8 uur hadden we afgesproken met Hildegard en John, Jos en Rita, en Jesse en Jos om te gaan eten bij Spasso. Het was enig om Jos en Rita weer te zien. Ze hadden iets kleine oogjes vanwege de jetlag maar ik vond dat ze het goed volhielden.

Minder te spreken was ik over de lauzy service die Spasso gaf dit keer. Of ze nou met hun gedachten bij de voorvaders waren, of dat ze enorm baalden dat ze moesten werken, ik weet het niet. Maar ik schaamde me kapot!

Het begon er al mee dat ik een tafel voor 8 personen had besteld en dat we bij aankomst maar 5 plaatsen gedekt zagen. Dus we moesten allemaal wat inschuiven en er werden alsnog 3 borden bijgezet. En toen begon het...na het voorgerecht kreeg Chiel als eerste z'n pizza...hij wilde wachten maar na 5 minuten stond er voor de rest van het gezelschap nog steeds niets op tafel. Toen kwamen mijn mosselen....weer 5 minuten niets...toen het eten van Jos en Jesse en pas na 10 minuten het eten van Jos, Rita, John en Hildegard!! Dat is toch slecht!

We klaagden erover en ze konden alleen maar zeggen, solly, solly. Ja daar kopen we niets voor. En onze Italiaanse manager die anders popi-jopie is en om de haverklap een praatje komt maken, liet zich vanavond mooi niet zien. Zijn collega kwam langs om te vragen of alles naar wens was en dat had hij niet moeten doen... Nee, het is niet naar wens, want we eten nu allemaal na elkaar i.p.v. met elkaar! "You will get some lemoncello after dinner on the house!", zei hij. Nou dat is niet genoeg, vriend. Koffie, dessert en de lemoncello moet je aanbieden 'on the house' want dit is super slecht geregeld! We kregen inderdaad die 3 dingen 'on the house' nadat hij had overlegd met de baas, maar dat neemt niet weg dat het een waardeloze bediening was. Echt schandalig.

De mannen en ik zijn naar huis gelopen en John, Hildegard, Rita en Jos zijn naar hun hotel afgereisd. Jesse vliegt naar NL vanavond, Jos zou China in vliegen, Chiel werkt in HK en ik ga zo naar de ferry om John en Hildegard te ontmoeten. Jos en Rita liggen nog op 1 oor.

Seafood en het W-hotel

Heel profi aan het vliegeren...

Om 3 uur zagen we John en Hildegard weer. Breedlachend liepen ze over de Avenue of Stars. Daar zijn we de taxi ingestapt en naar Sai Kung vertrokken.


Vijver met "papieren" bootjes

Het was net of we ergens in een vakantieoord uitstapten. Veel mensen met kinderen en hondjes. Iedereen liet vol trots andere mensen met hun hondjes poseren, kinderen speelden en mannen waren aan het vliegeren. En dan het weer! Het was heerlijk. Niet te warm en een zalig briesje.


Wil iemand met mij op de foto?


Net bij de hondenkapper geweest! Mooie oranje geverfde oortjes en een rood staartje, of zoals het zusje rose oortjes en een lila staartje!

Wij hebben wat rondgelopen, een drankje genomen op een van de terrassen en daarna aangeschoven op die plastic tafeltjes en stoeltjes om seafood te eten. Heerlijk!


Kijken naar de vliegeraars en hondjes



Na de maaltijd zijn we weer naar de stad gegaan. Deze keer streken we neer op een terras boven op Elements. Daar hebben we een tijdje gehangen, lekker gekletst en daarna zijn we nog even het W-hotel ingelopen wat ook in Elements zit. John en Hildegard houden van modern dus een bezoekje aan dit hotel mocht niet ontbreken.



En vanavond zien we Jos en Rita! Zij zijn vanmorgen vroeg aangekomen in HK. Leuk!


De cocktailbar in het W-hotel

John en Hildegard

Chiel is alweer aan het hardlopen samen met Jesse. Heel sportief. En dat geeft mij mooi even tijd om vlug een stukje te schrijven voordat we John en Hildegard weer ontmoeten.



Gistermiddag hebben we eerst nog geluncht met onze Duitse klanten. We hadden een dimsum lunch in gedachten, maar Michael was nog steeds ziek en wilde eigenlijk alleen maar een stukje droog brood. Nou dat mag ook. We zijn maar naar Spasso gelopen en daar kreeg hij een heel bord vol met droog brood maar met een Prosecco van het huis, hihi.



Beetje rond gelopen in het winkelcentrum en toen namen we afscheid van deze gezellige mensen. Zij namen het vliegtuig naar huis en wij zijn naar huis gelopen om ons even op te frissen voor het volgende bezoekje. En heel Canton road stond vol met pompoenen voor Halloween! Erg leuk.



Om 7 uur de taxi weer genomen naar Sheung Wan waar Hildegard en John in een hotel zaten. Ze stonden al buiten toen wij met de Chinese uitvoering van Michael Shumacher aan kwamen scheuren. Gelijk in de taxi gestapt naar the Pawn waar we een tafeltje hadden besteld.



Jesse zou wat later komen en dus vroeg ik aan de dame of er een bord extra aan tafel gedekt kon worden. Nou dat bleek niet zo makkelijk te zijn als dat ik dacht! We moesten volgens haar 2 uur wachten voordat we dan mochten eten vanwege een extra tafel die aan ons tafeltje gezet moest worden. Je begrijpt miss Joanna was niet blij, maar achteraf bleek dat alle commotie helemaal niet nodig was geweest.



We kregen allemaal kleine hapjes van het huis omdat we moesten wachten en i.p.v. 8 uur kregen we toch een tafel om 8.30. Eind goed al goed. We hebben ontzettend gelachen, heerlijk gegeten en daarna zijn we naar Annie gegaan om nog een drankje te doen. Het was zo gezellig en het was net of John en Hildegard hier gisteren nog voor het laatst waren.

Straks gaan we naar Sai Kung om te hangen in een bankje met een glaasje witte wijn en te genieten van lekker vers seafood. Yammie.

Een nieuwe dag met nieuwe kansen.

Ik voel me een stuk beter. Langzaam maar zeker merk ik dat de bijholten weer in hun oude doen komen. De koorts is gezakt en het hoesten wordt minder. Ik ben erg blij dat het ergste achter de rug is.

Ik voelde me zelfs zo goed, dat ik vanmorgen met Chiel de boulevard weer ben opgegaan. Ik heb weer gelopen en het ritme van mijn loopschema weer opgepakt, 2 maal 8 minuten en 2 maal 3 minuten. En het ging goed! Ik heb er ook nog een stukje van 5 minuten aan vast geknoopt en samen met Chiel er een eindsprintje uitgeperst. Lekker. Ik ben weer trots op mezelf.

Gisteravond hebben Chiel en ik echt ZA-LIG gegeten bij een ienieminie chinees tentje op Ashley road. Althans zo zag het eruit van de buitenkant. Binnen was de tent vele malen groter dan ik voor mogelijk hield. En sinds jaren heb ik weer o.a. lemon chicken gegeten! Super klaargemaakt en spot goedkoop. Dit tentje houden we erin!

Totaal voldaan van de maaltijd zijn we de HMV ingedoken en we hebben een stapeltje dvd's gescoord. Dus daarna was het hangen op de bank, wijntje voor Chiel, colaatje voor mij, filmpje erin en niets gedaan.

Straks gaan we de helft van het Duitse gezelschap ophalen voor een lunch. Ze vliegen vanavond terug. De andere helft is gisternacht met spoed terug gevlogen naar huis omdat haar moeder ernstig ziek was geworden. En vanavond halen we John en Hildegard op! Gezellig!

Wintertijd

25 Oktober is het weer zover. Van zaterdagnacht op zondag gaat de klok bij jullie in Nederland weer een uur terug! We zitten dan weer op 7 uur tijdsverschil.

T'is weer helder in m'n hoofd

Vandaag was het weer een prachtige dag. Rond de 28 graden, zonnig en de luchtvochtigheid op een normaal peil. Ik gooide vanmorgen gelijk de ramen op toen ik opstond en het briesje wat door het huis waaide was heerlijk. En ik voelde me stukken beter dan gisteren.

Kopje koffie en een warm croissantje met een plak Old Amsterdammer erop, (digitaal) krantje erbij, en ik hoefde helemaal niets! Heerlijk. Ik heb wat gerommeld in huis. Uitgebreid onder de douche gegaan en rond een uurtje of 11 ben ik langzaam naar de bank gelopen. Het voelde zo lekker, dat ik mezelf eerst maar eens getrakteerd heb op een cappuccino bij Spasso. Altijd gezellig.

1 Kopje werd snel 2 kopjes en de manager kwam langs met een bordje kleine gebakjes helemaal voor mij alleen! Hij had eerst een glas prosecco aangeboden maar dat had ik vriendelijk afgeslagen. En aan het eind hoefde ik niet eens te betalen. "On the house!", lachte hij. Wat een scheetje.

Chiel belde op om 7 uur dat hij bijna in HK was met onze Duitse vrienden. Mooi op tijd en nadat Jos met mij had afgesproken om mee te eten ben ik richting Knutsfort Terrace gelopen. Lekker eten bij de Chinees. Het was weer supergezellig. We hebben gelachen en ze genoten van alle kleine Chinese hapjes die op tafel stonden. Zelfs de man die geen vis lustte ging totaal overstag toen hij de vis proefde bij Heaven on Earth. "Aber ja...das ist ja herlich!" Zo zie je maar. Gewoon proeven.

Chiel blijft morgen in HK werken. De gasten gaan naar Guangzhou voor de fair en Justin vangt ze op na de grens. Park'nShop komt morgen ook weer de boodschappen brengen dus das ook fijn geregeld, de airco is nog steeds niet vervangen (zucht), Therasita heeft alles weer spik en span schoon gemaakt en het leukste is dat van het weekend bezoek krijgen van John en Hildegard! En maandag komen Rita en Jos ook weer! Gezellig!

En ik? Ik voel me steeds beter. Een dagje rust heeft wonderen gedaan! En het paardenmiddel van de dokter ook!

Onbetaald werk!

Alhoewel ik 5 jaar geleden mijn baan heb opgezegd, daarna geen minuut betaald werk heb gedaan en mezelf prima kan vermaken, lijkt het toch verdacht veel op "werk" wat ik aan het doen ben.

Ik heb de laatste tijd meer tafels geboekt in restaurants dan de conciërge in een willekeurig hotel. Mijn mobieltje staat vol met nummers van restaurants en hotels! Het wordt toch een beetje eng als iedereen je kent die je belt voor een tafel en dat de gastvrouw/man van het restaurant je om je nek vliegt..."Hello Joanna, long time no see!"...of dat je wordt volgestauwd met gratis typisch Chinese rode bonen desserts.



Ik ben "excursies" aan het verzinnen voor gasten die bezig gehouden willen worden. Ze kunnen zelfs kiezen tussen cultuur, natuur, shoppingmalls en markten. En niet te vergeten het stappen, dansen en wat daar bij hoort. Vervolgens ben ik dus "reisleider" van deze prachtige wereldstad.

Ook doe ik dienst als "bankmedewerker" bij het pinautomaat. "Potver! Hij doet het niet! Hoe kan dat?" "Heb je ook op ENTER gedrukt nadat je de pin hebt ingegeven? Heb je ook op ENTER gedrukt als je het bedrag hebt ingevoerd?"

Ik heb ondertussen zo'n 6 octopuskaarten in de tas zitten voor het geval ze met de metro, bus of ferry willen. Verder zit er standaard in de tas, droge en natte tissues (nee geen gebruikte!) en kleine handdoekjes. Het laatste werd in enorme dank afgenomen en meegenomen tijdens het klamme hete weer en ik moet weer naar de Ikea voor nieuwe doekjes.



En vandaag zou ik dus op stap gaan met 4 Duitse klanten. 2 Echtparen die samen een bedrijf runnen en nu naar Hong Kong kwamen om te bekijken of Chiel iets voor hen kon betekenen. Berry vroeg aan mij of ik toch mee kon gaan alhoewel hij ook wel zag dat ik niet in topvorm verkeerde. Dat was leuker voor de dames vond hij. Zolang het geen dagtocht zou worden maar slechts een paar uurtjes, dan kon ik het wel aan, dacht ik. Gewoon een paar extra paracetamols erin.

We spraken af hoe laat en waar we elkaar zouden ontmoeten om gezamenlijk de klanten op te pikken uit hun hotel. Ik voelde iets nattigheid toen Berry zei "Heb je mij erbij nodig? Anders laat ik het graag over aan jou". Uhmm...ja! We zouden toch gezamenlijk de klanten rondleiden? Floepert. Enfin, 11 uur in het hotel en vandaar met de ferry naar de overkant, lunchen, lopen door Sheung Wan en SoHo, taxi in naar de Peak, wijntje op terras en dan naar huis.



Dus de avond ervoor op tijd naar bed, zo tegen 2 uur 's nachts (nog steeds last van slapeloosheid en hoesten/proesten enz) en vanmorgen werd ik wakker gemaakt door Chiel. "Ans! Is alles in orde?", vroeg hij iets in paniek. "Ja hoor, maar waarom ben jij al aangekleed en zo bezweet?", vroeg ik. "Je nam je telefoon niet op en het is al 12 uur! Ik was bang dat je doodziek in bed lag of erger. Ik ben hier heen gerend vanaf kantoor, Berry heeft je al 10 keer gebeld en ik ook!"
Ik zat ineens rechtop in bed zonder een idee te hebben wat de boven of onder kant was van de kamer. Helemaal gedesoriënteerd en totaal slaapdronken. Die medicijnen van de dokter hakken er goed in. Ik had me verslapen!

Chiel ging gelijk weer terug naar kantoor waar hij een meeting was uitgelopen om te checken wat er aan de hand was met mij. Ik ben binnen 10 minuten de deur uitgelopen, een mok koffie bij Starbucks gehaald en heb me gevoegd bij het gezelschap die met Berry op de avenue of stars rondliepen. En de dag is in een wolk aan mij voorbij gegaan. Ik zag mezelf lopen door de stad, maar ik was er zelf niet bij. En nu ben ik net terug van eten met de gasten en Berry en Chiel. Het was toch een dag vullend programma geworden! Ze waren helemaal blij met deze dag, vonden het enig dat ze een persoonlijke gids bij zich hadden, en hun waardering was oprecht.

Morgen mag Chiel aan de bak. Hij neemt ze mee naar China. Berry vliegt weer terug. En ik?
Ik ga een dagje uitzieken en niets doen. Daar heb ik recht op, vind ik zelf....

The Dark Side rules!

Vandaag hebben we "de-vrouwen-die-wonen-op-kowloon-zijn-cool-lunch" gehad. Hihi. Ik hoor die hersens kraken van jullie. De wat?!



Sanne, Ilse, Wytske en ik hebben heerlijk geluncht bij Il Meglio op Knutsfort. We wonen allemaal op Kowloon, oftewel The Dark Side, zoals het door onze landgenoten die wonen op Hong Kong Island, ook wel genoemd wordt. Nooit begrepen waarom ze het The Dark Side noemen...En we zijn super cool! Ik kan niet anders zeggen. Dus vandaar.

En dit was de laatste keer dat Wytske er ook bij kon zijn want zij vertrekt eind deze maand. Zij en haar man gaan weer terug naar NL. En ze gaan op een wel heel speciale manier terug! Niet per vliegtuig, maar over land en zee! En ze gaan daar zo'n 2 maanden over doen. Gaaf he? Lijkt me echt een enorme ervaring. En ik heb een yoghurtmaker gekregen van haar. Zij had die ooit eens gekregen van iemand die terug ging naar NL en nu geeft zij hem weer door aan mij. Ik ben erg benieuwd. Straks nog even van die zakjes met yoghurtpoeder kopen.

We zaten bij Il Meglio op Knutfort. Wytske had het uitgezocht omdat ze het zo'n lekker restaurantje vind. Helaas liep alles anders. De obers waren niet echt snel van begrip. Brachten verkeerde gerechten (een bord met worst voor onze vegetariër Wytske!) en ze begrepen niet echt veel van wat we vroegen. Maar het was super gezellig en lekker. Voor mij was het de eerste keer dat ik Ilse ontmoette en volgens mij gaan er meer van die "vrouwen-die-op-kowloon-wonen-zijn cool-lunches" komen!

Chiel is vandaag een dagje naar Shenzhen gegaan met Berry. Ze komen zo weer thuis. Chiel liep vanmorgen om 6 uur al buiten. Hij kon niet meer slapen en is gaan hardrennen. Morgen komen er weer klanten en 's avonds gaan we zelfs een verjaardag vieren van een van hen. Druk, druk, druk.

Ik zou ook nog oppassen op Micah maar dat gaat helaas niet door. Ik ben nog steeds erg verkouden en ik heb last van een voorhoofdsholte ontsteking. Volgens de dokter geen goed idee om in 1 ruimte te zitten met zo'n klein manneke van 3 maanden. Jammer maar het is niet anders. Ik ga het gewoon een andere keer doen.

Isola

Zondagmorgen.

Vanmorgen ben ik wakker gemaakt door Chiel die een beker koffie voor mijn neus hield, hihi. De oogjes hadden wel even moeite om ook open te blijven. Ik heb niet echt goed geslapen. Ik voelde me beroerd en die kriebelhoest maakt het ook niet makkelijker om in slaap te vallen. Maar natuurlijk viel ik als een blok in slaap toen de zon al opkwam.

Gisteravond hebben we gegeten bij Isola onder het IFC gebouw. Prachtige lokatie en we hebben heerlijk gegeten. Het was alleen jammer dat er net toen wij buiten zaten op het balkon, eronder een soort van openlucht concert plaatsvond met niet de meest getalenteerde musici van Hong Kong. En jammer dat we net in een hoek zaten die het personeel niet goed in de gaten hield. De service was niet echt geweldig. Echter de tafel naast ons, waar van die modieuze Italiaanse hunks zaten, compleet met lang haar en haarbandjes en gestoken in de nieuwste Prada outfits, kregen wel alle aandacht! Tja, wij hadden alleen maar (bijna) kale mannen aan tafel...

Ook steeg er een parasol spontaan op. Er kwam een windvlaag en de ober die net langs die tafel liep, hield ineens het onderste gedeelte van de stok vast die uit het gat in de tafel werd gerukt! Hij kreeg applaus maar hij kon niet verhinderen dat de parasol zelf ineens een verdieping hoger gevaarlijk aan het bungelen was boven de gasten. Er werd een ladder gehaald en een arsenaal van obers en koks, probeerden de parasol naar beneden te krijgen. Eind goed al goed.

We hebben wel enorm gelachen. Over woord versprekingen (ik schreef net op over welke woorden het ging maar ik kan het niet over mijn hart verkrijgen...) niet zulke mooie dames en dames met lange benen oftewel de N.E.L.'s (never ending legs). Op dat moment kwam er net een dame voorbij lopen die voldeed aan N.E.L. en die toevallig een studiegenoot is geweest van iemand in ons gezelschap. Maar dezelfde dame had ook een niet zo vriendelijke zakelijke relatie gehad met iemand anders van ons gezelschap. Je begrijpt de een wilde even een praatje maken met haar en de ander wilde zo snel mogelijk weg wezen. De laatste won het. Binnen 2 minuten was er betaald en liepen we Isola uit!

Straks zien we Paul. Hij komt 1 dagje over uit Shanghai omdat Berry hier ook is. Gezellig. We gaan vanavond met z'n allen ergens lekker hangen op een terras met goed stuk vlees en een lekker chardonnaytje!

Nog steeds ziek

De afgelopen week ben ik flink ziek geweest. Ben nog steeds niet de oude. De tissues zijn niet aan te slepen en ik heb onderhand de fabriek van de panadol flink gesponsord. Ik zit nog steeds met m'n hoofd in de wolken lijkt het wel. Mijn oren klappen steeds dicht, mijn neus verstopt en mijn ogen zijn wazig, en het is mistig in m'n hoofd. Maar het gaat elke dag een beetje beter. Gewoon kalm aan doen.

Alhoewel...

Van de week ben ik op dinsdag eerst met Liesbeth op stap geweest in Mongkok. Maar op 3 uur kon ik niet meer. We zijn toen naar huis gegaan en ik ben gelijk op bed gaan liggen. Maar de volgende dag stond de vrouw van een klant al op mij te wachten in haar hotellobby. We zijn naar Stanleymarket geweest en daarna hebben we op het dak van Elements wat gedronken en de mannen kwamen rechtstreeks vanuit China ook daar heen. Het was heel gezellig maar 's avonds was ik wederom pap op.

De volgende morgen kwam er weer niets van om op bed te blijven liggen omdat deze keer er monteurs zouden komen voor mijn airco. De airco lekt nog steeds en ik kan hem dus nog steeds niet gebruiken. Ze hebben wel het balkonnetje waar alle airco's op staan schoon gemaakt en terwijl ze daar mee bezig hebben ze de marmeren vensterbank gebroken. Fijn. Dus maandagmorgen staan ze er weer maar dan om de vensterbank weer te maken. De airco blijkt echt kapot te zijn (goh?! Echt?!) en er is een nieuwe besteld. Je zal zien dat die natuurlijk dinsdagmorgen gebracht gaat worden. En woensdagmorgen staat Micah voor de deur omdat Cynthia en Michael gaan verhuizen. Ik hoop echt dat ik dan weer ben opgeknapt anders moet ik het babysitten afzeggen. Ik wil Micah niet aansteken natuurlijk.

En ik zag van de week op tv een reclamefilmpje van een Filipijns zangeresje bij Oprah. Ze is/was een huis/tuin- en keuken zangeresje. Oprah startte haar eigen "Britain's got talent" showtje en daar kwam de 16 jarige dame die amper 1.50 lang is zingen. Ze deed het zo goed dat Oprah aan David Foster vroeg om iets met haar te doen. Ze heeft nu een single gemaakt en heeft deze single live gezongen bij Oprah. Kippevel. Echt waar. Ik kan dat filmpje niet insluiten op mijn blog maar ik geef wel de link. Klik hier. Je moet het echt bekijken. Ik zat met tranen van ontroering achter mijn pc.

Mama Appelsap

Tijdens de vakantie in NL zagen we een stukje "Mama Appelsap". Ik heb me tranen gelachen! Geweldig. En bij gebrek aan energie vanwege 4 dagen rond lopen met dichte neus, hoesten en koorts een makkelijk te vullen blogje.

Klaar wakker

Maar weer eens een nachtelijk blogje voor de verandering. Ik zit klaar wakker en recht op achter de pc met een beker hete anti-griep lemon tea, een fles water en een doos tissues. Bah. Ik ben ziek...

Gisteren voelde ik het al op komen maar ik wilde er niet aan toegeven. Geen tijd om te bankhangen met mijn dekentje en de remote control van de tv in m'n hand. Ik ben nog mee gegaan om te eten met Berry maar toen de heren na het eten nog een wijntje wilden drinken, ben ik naar huis gegaan. Mijn ogen voelden zwaar en ik had het koud.

Vandaag kon ik niets anders doen dan toch bankhangen. Ik had mezelf helemaal geïnstalleerd met deken, kussen, thee, panadol, tissues en crackers. Ik heb stukken van de dag gemist en ben wel 4 keer onder de douche gegaan omdat ik het koud had en even later weer van de bank dreef omdat ik het zo heet had. Ben vanavond nog wel gaan eten met Berry en Chiel. Een mens moet toch wat eten nietwaar. Maar het eten smaakte niet zo goed. Bij thuiskomst mijn bed weer ingedoken en nu zit ik alweer een uurtje rechtop.

Morgen ga ik met Liesbeth een dagje op stap en overmorgen met de echtgenote van een klant. Zoals ik al zei, ik heb geen tijd om ziek te zijn!

Remy is jarig! Gefeliciteerd!!

Jetlag en snotterig

Ik zag vanmorgen op CNN hoe die supertyfoon die richting Hainan gaat, nog steeds zo'n beetje heel zuid-oost Azië in zijn greep houdt. Toen we gistermorgen aankwamen in Hong Kong was het lekker warm (29 graden) maar van dat druilerige weer. En later op de middag begon het ook hard te waaien en harder te regenen. Echt van dat herfstweer. Volgens de mevrouw van CNN is het tot en met woensdag van dit weer omdat we de regenbanden die rondom die tyfoon zitten over krijgen. Maar vanaf donderdag is het weer 30 graden en zonnig! We zullen zien...

Vannacht zat Chiel weer lekker voor de tv. Voetballen kijken. Hij kon maar niet in slaap komen. Ik, degene die lijdt aan slapeloosheid, ging naar bed om half 11 en ik sliep door tot vanmorgen 8 uur! Wat lekker! Maar bij het ontwaken voelde ik al zo'n rouw kriebeltje achter in de keel...zo'n snufje boven in de neus...en zo'n prikkel tussen de ogen... Ik denk dat ik deze keer last krijg van een griepje. Bah bah.



Maar goed, we hebben daar geen tijd voor, dus ik ben maar gelijk paracetamol gaan slikken. Vanavond komt Berry en de aankomende weken staat de ene na de andere klant op de stoep. En hier en daar zelfs 2 klanten op dezelfde dag! En donderdag ga ik met de vrouw van een klant de stad verkennen.

Nadat Chiel was vertrokken naar kantoor, ben ik gaan rennen. 2 keer 10 minuten en 2 keer 3 minuten. En ik heb het weer gedaan. Geen gesjoemel, geen seconde van de tijd afgesnoept, gewoon gedaan! Al zeg ik het zelf, ik ben reuze trots op mezelf. Het was ook lekker lopen; geen zon, windje en weinig mensen op de boulevard.

Toen ik weer kant en klaar op de bank zat, ben ik maar eens gaan kijken of de Pinnacle ons probleem met de airco's konden oplossen. De dag van vertrek naar NL, liep het water langs de muren en zonder airco is het gewoon niet uit te houden. Binnen een uur stonden de heren op een ladder bij mij in de huiskamer. Natuurlijk kreeg ik weer te horen dat de airco's vies waren, dat we die dingen moesten schoonhouden bla bla bla. Maar toen die gast de kappen eraf haalde bleek dat er niets vies was! Ze hebben wat gedaan en na 15 minuten stonden de heren weer buiten. Binnenkort komen ze de buiten-elementen weer schoonmaken omdat er zo'n 50 duiven de uitlaat hebben geblokkeerd. Maar dat kon niet vandaag. Helaas liep het water even later weer langs de muren. En nou zit ik te wachten tot ze weer aanbellen...zonder airco...dus het is weer te heet in huis...

De herfstvakantie foto's

Weer terug in HK

We zijn er weer. Na een dramatisch slechte reis, helaas geen upgrade, kwamen we weer aan in een warm maar regenachtig Hong Kong.

De reis op zich was prima. Geen turbulentie en zo. Maar wie die klere stoelen heeft bedacht in dat vliegtuig van Cathay, die moeten ze gelijk ontslaan! Bagger!!
Je zit namelijk op een binnenstoel die gemonteerd is op een buitenstoel. De buitenstoel blijft staan en de binnenstoel schuift naar onderen als je in de "slaapstand" wil zitten. Je leuning gaat dus niet naar achteren. Met gevolg dat je knieën richting je oren zitten en klemvast tegen de buitenstoel van je voorganger. Afschuwelijk. We hebben allebei ook geen oog dicht gedaan. Bij thuiskomst zijn we eerst naar bed gegaan want we waren kapot.

Om 1 uur zaten we alweer aan het buffet bij Spasso met Jos en Jesse. En ineens kwamen Michael, Cynthia en Micah onverwachts de bocht om. We hebben heerlijk gehangen met z'n allen op de bank bij Spasso. Wel gevaarlijk want mijn ogen vielen zowat dicht, maar kleine Micah heeft me aardig bezig gehouden. Ik ga trouwens volgende week babysitten! Ze gaan verhuizen naar Hung Hom en ik mag Micah een dagje bij me houden. Leuk!

Straks gaat Chiel nog hardrennen met de mannen. Ik niet. Ik trek het niet. Morgen ben ik weer aan de beurt. En daarna nog een hapje eten en dan vroeg naar bed! Morgen zal ik foto's uploaden van de vakantie in NL. Dat lukt nou echt niet...

Home alone

Gisteravond kwam Joni langs en ze bleef een nachtje slapen. Heel leuk om onze 'pleegdochter voor de vakantie periode' weer te zien. Ze zat weer ouderwets op de bank met Linn en 's avonds weer net als toen met z'n tweetjes in het grote bed. Vanmorgen stapten ze samen op de bus naar Nijmegen. Joni ging weer naar huis en Linn naar school.

Ben was ondertussen al naar z'n werk gegaan en Chiel liep even later het huis uit. (we zijn eerst wel gaan hardlopen trouwens!) Hij ging eerst naar Barneveld en daarna richting Zaandam. En ik zat dus vandaag mooi in m'n eentje. Beetje gehangen, beetje tv gekeken, de tuin geharkt, wat gelopen door het dorp.

Om half zeven kwam Chiel weer thuis en toen konden we gelijk weer de auto in. We zouden gaan eten met Berry en Karin. In Nijkerk! Lekker dicht bij huis...Gelukkig geen files maar de regen kwam met bakken uit de hemel vallen. We moesten zijn bij Salentijn. Een prachtig restaurant en we hebben ook heerlijk gegeten. Het was ook weer erg leuk om Karin weer even te zien. Berry zien we volgende week ook weer maar dan in HK. Kleine wereld...

Miezer, bah!

Ok. Ik weet dat ik verlangde naar iets minder warm. Dat ik uitkeek naar het dragen van een trui of sweater. Dat het me heerlijk leek om een frisse wind over mijn gezicht te voelen. Dat ik weer eens wilde meemaken hoe dat ook alweer was, miezer regen. Maar dit is ridiculous!

Gadver. Regen, wind en grijze wolken. En koud! Bah. Er komt geen einde aan. Alles ziet er triest uit. En 's avonds zit ik met mijn nieuwe dekentje op de bank om warm te worden. Ik krijg een ongelooflijke neiging om warme chocolade melk te maken met een flinke toef slagroom. Niet slim wel lekker. In mijn enthousiasme had ik nog slippers in mijn koffer gegooid maar dat was de goden verzoeken denk ik.

Vanmorgen hebben Chiel en ik weer hard gelopen op de dijk. 2 maal 8 minuten en 2 maal 3 minuten. Yeah! Ik was super trots op mezelf want ik zag het echt niet zitten. En dan ook nog dat pokkeweer. Maar ik heb het gedaan! Overmorgen weer. Als alles goed gaat dan heb ik week 6 ook afgerond tijdens deze vakantie in NL.

En vanmiddag toen Chiel ging werken, ben ik het dorp ingegaan. Ik moet b.v. van dat bubbeltjes plastic hebben om mijn nieuwe boodschappenwagentje in te pakken omdat ik die wil meenemen naar HK.

(Chiel had die oude doormidden getrokken. Waarom hier kopen en niet in China? hoor ik jullie vragen. Gewoon om de reden dat dit karretje op europese hoogte is afgesteld. Die karretjes in China zijn gemiddeld 20 centimeter te kort en daardoor moet ik die met een gebogen rug trekken. Niet goed dus.)

Maar goed, ik naar de Bruna. Of ze van dat plastic verkochten. Nee. Alleen enveloppen met bubbeltjes plastic. Maar daar past mijn karretje dus niet in. Op de vraag waar ze het dan wel verkochten kon deze vriendelijke dame geen antwoord geven. Ook bij het postkantoor verkochten ze het niet. Alleen dozen. Maar die zijn te klein. Dan maar morgen naar Beneden Leeuwen waar ze volgens mij een winkel hebben die inpakmateriaal verkopen...

Daarna liep ik naar de Zeeman. Altijd leuk om te snuffelen. En ja hoor. Gewapend met 2 dingetjes liep ik naar de kassa. Niemand... Een dame die spullen stond uit te pakken vertelde mij dat haar collega er aan kwam. Maar na 5 minuten was er nog steeds niemand! "Ze komt toch wel vandaag?", vroeg ik. "Anders leg ik het weer terug!" Wonder boven wonder kwam ineens haar collega te voor schijn uit een kamertje achter in de winkel. Wel kauwend op een stuk kauwgum. En heel langzaam sloffend. Alsof ze een punt wilde maken.

"Dat is dan 8 euro 50," zei ze. Ik overhandigde haar een biljet van 50 euro. "Heeft u niet kleiner?", vroeg ze geirriteerd. "Nee", antoorde ik. "Nou dan mag u even pinnen!", zei de winkelbediende. "Nee!", antwoorde ik verbaasd. "Ja maar ik heb geen wisselgeld, dus u moet toch even pinnen!", zei ze bijdehand. "Maak me sterk dat ik toch zelf uitmaak of ik ga pinnen of niet. Wat zullen we nou meemaken! Denk dan toch dat je even geld moet gaan wisselen", antwoorde ik. Met een hoop gezucht en gemor kwam er toch als donderslag bij heldere hemel 41 euro 50 uit de kassa te voorschijn.

Met een diepe zucht en vol ongeloof ben ik de Zeeman uitgelopen. Eerst maar een kop koffie... ik ben dit niet meer gewend...

Een week voorbij

Het gaat snel. Zo kom je aan en zo ben je weer een week verder.

Ik heb deze week mijn ren-schema verder af gewerkt. Morgen begin ik met week 6! Ik moet zeggen dat week 5 verschrikkelijk voelde. Gadver. Ik had er geen zin meer in. Alles deed pijn. En ik had me juist zo verheugd op rennen in NL. Niet warm, geen felle zon, en je zweet je niet te pletter. Maar het voelde juist of ik niet vooruit kwam! Mijn benen voelden als lood en ik kwam gewoon niet in m'n ritme. Vandaag heb ik de laatste stage van week 5 afgerond en het voelde beter. Ik heb nu bijna een half uur gelopen en ik was niet eens kapot! Misschien dat jetlag en het temperatuursverschil van 20 graden de boosdoeners waren. Maar ik ga door!

Remy is vandaag weer thuis gekomen. Net als vorig weekend. Rachida is nog in Indonesie. Ze komt volgende week weer thuis. Ze zat trouwens tijdens de aardbeving op Sumatra maar aan de andere kant van het eiland gelukkig. Zij en haar vriendinnen maken het goed.

Gezellig om weer ouderwets met z'n vijfjes aan tafel te zitten. Net zoals de home-made maaltijden! Ik heb elke avond gekookt! Lekker. Naar de AH boodschapjes doen, thuis de boel in de kasten zetten en 's avonds de piepers schillen en de karbonaadjes in de pan doen. En dubbelvla en yoghurt toe. Heerlijk. Hoe nederlands wil je het hebben? Al moet ik eerlijk zeggen dat ik de sushi wel erg mis...

Verder ben ik met Linn regelmatig de hort op geweest. Beetje shoppen, samen over de markt, hangen op de bank, enz enz. Ben is steeds aan het werk geweest. T'is een echt werk-meneertje geworden. En Chiel gaat om de andere dag aan het werk. De vorige vakantie in NL was geen vakantie voor hem. Hij was zo druk dat hij bij terugkomst in HK gewoon ziek op de bank lag. Nu is dat anders. En veel beter.

Morgen is het zondag. Nog 1 weekje...

1 Oktober

60 Jaar geleden riep Mao de Publics Republic of China uit. En dus is het in China nu groot feest. Scholen zijn dicht, bedrijven gesloten en omdat op 3 oktober het Mid Autum Festival wordt gevierd, dus ook vakantie.

Ik zag vanmorgen op CNN hoe enorm groot de parade is geweest. Een hoop militair machtsvertoon. Maar goed. De rode lampionnen hangen boven de straten en iedereen is in goede doen. In Hong Kong is er ook feest. Net voordat we vertrokken zagen we hoe alle vlaggen ineens langs de wegen stonden te wapperen. En vanavond was er een groots vuurwerk in de haven. Jammer dat we dat missen. Het ziet er altijd erg indrukwekkend uit.

En gisteren zag ik hoe Indonesie weer was getroffen door een aardbeving. En vanmorgen opnieuw! Vreselijk. Of die mensen niet genoeg ellende op hun bordje hebben gekregen. Net zoals de Philipijnen. Ze zijn de ene typhoon nog niet te boven gekomen of de volgende dient zich alweer aan. Wederom via CNN, zag ik hoe een supertyphoon (windsnelheden van meer dan 250km/uur!) voor de kust van de Philipijnen ligt te wachten om weer dood en verderf te zaaien. Bah. Ze verwachten dat deze supertyphoon daarna richting Taiwan zal vertrekken maar ik heb zo'n vermoeden dat hij richting HK gaat...we zullen zien...ik ben in ieder geval blij dat ik nu in NL zit en niet daar!